Maciej Dymkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maciej Dymkowski
Data urodzenia

1947

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: psychologia społeczna i osobowości, psychologia historyczna
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Habilitacja

1990
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Profesura

15 listopada 1997

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Politechnika Wrocławska
Uniwersytet Wrocławski
Uniwersytet Opolski
SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny

Maciej Dymkowski (ur. 1947) – polski socjolog[1] i psycholog[2], pracujący głównie w obszarze psychologii społecznej i historycznej.

Absolwent socjologii na Uniwersytecie Warszawskim[1]. W 1990 habilitował się na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na podstawie pracy Samowiedza a psychologiczne konsekwencje ocen[2]. Do 1995 profesor na Wydziale Informatyki i Zarządzania Politechniki Wrocławskiej[1] oraz (do 1997) w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Wrocławskiego, członek senatów tych uczelni. W 1997 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych. 1997-2003 w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Opolskiego, od 2003 profesor zwyczajny na Uniwersytecie SWPS, na Wydziale Psychologii we Wrocławiu[3], od 2019 profesor emerytowany.

Wśród otrzymanych nagród: 1979 nagroda Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki za pracę doktorską Uwarunkowania dynamiki postaw interpersonalnych w grupie; 1990 nagroda Ministra Edukacji Naukowej za osiągnięcia naukowe. 1980-1981 kierownik Zespołu Badań Opinii Związkowej przy władzach regionalnych NSZZ Soildarność we Wrocławiu.

Autor artykułów publicystycznych i popularnonaukowych; część z nich złożyła się na zbiory Szkice psychologa o historii. Wyd. I, Avalon: Kraków 2016 oraz wyd. II poszerzone, Avalon: Kraków 2020; Polityka zakotwiczona w historii, Avalon: Kraków 2024.

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • The role of self-evaluation certainty in activation of competitive self-verification strategies. Polish Psychological Bulletin 1988.
  • Samoświadomość jako modyfikator akceptacji oceniających informacji odnoszonych do "ja". Przegląd Psychologiczny 1993 (wraz z Ewą Tarczyńską).
  • Poznawanie siebie: umotywowane sprawdziany samowiedzy. Instytut Psychologii PAN: Warszawa 1993.
  • Samowiedza w okowach przywdziewanych masek. Instytut Psychologii PAN: Warszawa 1996.
  • The impact of self-presentation effectiveness on subsequent self-beliefs. Polish Psychological Bulletin 1998 (wraz z Sylwią Cisek).
  • Między psychologią a historią. O roli złudzeń w dziejach. Scholar: Warszawa 2000.
  • Wprowadzenie do psychologii historycznej. GWP: Gdańsk 2003.[3]
  • O uniwersalności teorii psychologii społecznej. Psychologia Społeczna 2007.
  • Z rozważań psychologa o myśleniu historycznym (też w języku angielskim). Historyka. Studia Metodologiczne 2013.
  • O osobliwościach kulturowo uwarunkowanych uniwersaliów psychologicznych. Studia Socjologiczne 2014.
  • Z zagadnień psychologii historycznej. Interpretacje historyczne w oczach psychologa. Avalon: Kraków 2015 (wraz z Aleksandrą Poradą).
  • O psychologicznych uwarunkowaniach wierzeń religijnych. Czasopismo Psychologiczne 2018.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Marek Burak, Piotr Pregiel, Tytularni profesorowie Politechniki Wrocławskiej 1945-2015, Politechnika Wrocławska, s. 31, ISBN 978-83-7493-885-3 [dostęp 2022-01-20] (pol.).
  2. a b Prof. dr hab. Maciej Dymkowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2022-01-27].
  3. a b Maciej Dymkowski [online], Uniwersytet SWPS [dostęp 2022-02-14].