Przejdź do zawartości

Maksymilian Celeda

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maksymilian Celeda
Data i miejsce urodzenia

9 lutego 1938
Chruśle

Dyrektor Instytutu Polskiego w Sofii
Okres

od 1987
do 1991

Poprzednik

Eugeniusz Mielcarek

Następca

Karol Pastuszewski

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Brązowy za Długoletnią Służbę Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Medal Komisji Edukacji Narodowej

Maksymilian Celeda (ur. 9 lutego 1938 w Chruślach[1]) – polski urzędnik, działacz kulturalny i oświatowy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Mieczysława i Janiny[1]. Ukończył średnią Szkołę Rzemiosł Artystycznych w Łodzi oraz studia na Wydziale Filozoficzno-Historycznym oraz Ekonomiczno-Socjologicznym Uniwersytetu Łódzkiego. Po studiach pracował w placówkach oświatowych i społeczno-kulturalnych[2].

W latach 1953–1956 należał do Związku Młodzieży Polskiej, pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Zarządu Szkolnego ZMP. W latach 1957–1966 był członkiem Związku Młodzieży Socjalistycznej, pełniąc funkcję m.in. członka Zarządu Łódzkiego ZMS (1961–1965) oraz Plenum Zarządu Łódzkiego ZMS (1965–1967). W 1961 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Był, między innymi, instruktorem Wojewódzkiego Ośrodka Propagandy Partyjnej w Łodzi (1967–1971) oraz kierownikiem Wydziału Propagandy Komitetu Łódzkiego (1977–1979)[1].

1 lutego 1979 rozpoczął pracę na stanowisku doradcy w Ministerstwie Kultury[1]. W latach 1987–1991 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Polskiego w Sofii[3]. Następnie ponownie pracował w resorcie odpowiedzialnym za kulturę, gdzie przez wiele lat był dyrektorem Departamentu Szkolnictwa Artystycznego[4][5].

Prezes Fundacji „Stypendia i Nagrody im. Tadeusza Kulisiewicza”, której celem jest promowanie utalentowanych, młodych twórców sztuki współczesnej. Członek Prezydium Przyjaciół Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie oraz Prezydium Stowarzyszenia Przyjaciół Łodzi[2].

Inicjator oraz organizator szeregu przedsięwzięć artystycznych, w tym założenia Polskiej Orkiestry Sinfonia Iuventus[2], rozbudowy obiektów dydaktycznych (np. PWSFTviT w Łodzi oraz ASP w Łodzi)[6] oraz szkół artystycznych w małych gminach, zwłaszcza wiejskich (m.in. Dydnia, gdzie w 2012 powstała Szkoła Muzyczna I stopnia)[2].

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL [online], Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [dostęp 2023-03-22] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-22].
  2. a b c d e f g h Honorowi obywatele [online], Urząd Gminy Dydnia [dostęp 2023-03-22] [zarchiwizowane z adresu 2022-12-08].
  3. a b Radostina Petrowa, Galina Georgiewa, Instytut Polski w Sofii, Romuald Cudak (red.), „Postscriptum Polonistyczne”, 2 (12), Katowice: Uniwersytet Śląski w Katowicach Szkoła Języka i Kultury Polskiej, 2013, s. 32, ISSN 1898-1593 [dostęp 2023-03-22] [zarchiwizowane z adresu 2021-08-15].
  4. Maksymilian Celeda, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2023-03-22].
  5. a b Jubileusz 15-lecia Polskiej Orkiestry Sinfonia Iuventus [online], Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego – Portal Gov.pl, 4 września 2022 [dostęp 2023-03-22] [zarchiwizowane z adresu 2022-09-05].
  6. a b Odznaki „Za Zasługi dla Miasta Łodzi” [online], BIP ŁÓDŹ [dostęp 2023-03-22] [zarchiwizowane z adresu 2022-07-03].
  7. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 września 2003 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2004 r. nr 5, poz. 89).
  8. a b MKiDN – Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis [online], mkidn.gov.pl [dostęp 2023-03-22] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-07].
  9. Amicus Academiae dla Maksymiliana Celedy [online], muzeum.asp.lodz.pl, 2007 [dostęp 2023-03-22] [zarchiwizowane z adresu 2021-02-06].