Maqo Çomo

Maqo Çomo

Data i miejsce urodzenia	14 marca 1922 Hoçisht
Data i miejsce śmierci	23 stycznia 1998 Tirana
Minister rolnictwa
Okres	od 20 lipca 1954 do 11 stycznia 1960
Przynależność polityczna	Albańska Partia Pracy
Poprzednik	Hysni Kapo
Następca	Peti Shamblli

Maqo Pandi Çomo (ur. 14 marca 1922 we wsi Hoçisht, okręg Devoll, zm. 23 stycznia 1998 w Tiranie) – albański polityk komunistyczny i więzień polityczny, minister rolnictwa w latach 1954–1960.

Życiorys

Pochodził z ubogiej rodziny. W 1927 jego ojciec wyemigrował najpierw do Argentyny, potem do Stanów Zjednoczonych i nie utrzymywał kontaktów z rodziną. Brak ojca spowodował, że Maqo po ukończeniu pięciu lat szkoły zaczął pracować fizycznie na utrzymanie rodziny. W 1936 był zatrudniony w firmie handlowej, następnie w kopalni węgla, a w latach 1938–1942 w browarze Skëndera Pojaniego w Durrësie.

Od 1941 działał w ruchu oporu, zajmując się początkowo propagandą, a od 1942 walcząc w jednym z oddziałów Armii Narodowo-Wyzwoleńczej. W marcu 1943 wstąpił do Komunistycznej Partii Albanii. W latach 1943–1944 pełnił funkcję zastępcy komisarza w batalionie Fuat Babani, a następnie zastępcy komisarza w XV Brygadzie Uderzeniowej.

Po zakończeniu wojny uzupełniał wykształcenie w zakresie szkoły średniej. W styczniu 1945 objął stanowisko zastępcy komisarza Dywizji Obrony Ludu. W marcu 1946 uzyskał awans na stopień kapitana klasy 1. Od 17 września do 25 listopada 1946 pełnił funkcję instruktora kadrowego w 5 dywizji piechoty stacjonującej w Gjirokastrze. 13 grudnia 1948 objął stanowisko komisarza w Dywizji Obrony Ludu Enver.

W lutym 1951 rozpoczął pracę w ministerstwie spraw wewnętrznych, w którym kierował wydziałem politycznym. Od marca 1951 do marca 1952 pełnił funkcję wiceministra spraw wewnętrznych, a także komendanta głównego Policji Ludowej (Policia Popullore). W 1953 pełnił funkcję wiceministra zaopatrzenia. W lipcu 1954 mianowany ministrem rolnictwa, którą to funkcję pełnił do 11 stycznia 1960. Jako deputowany zasiadał w Zgromadzeniu Ludowym.

W listopadzie 1960 został usunięty z zajmowanych stanowisk – w oficjalnym dzienniku Zëri i Popullit uzasadniano tę decyzję zaniedbywaniem obowiązków ministerialnych. Mianowany dyrektorem kołchozu w Goranxhi k. Gjirokastry po roku stracił także i to stanowisko. 20 marca 1961 utracił mandat deputowanego do parlamentu. Został internowany wraz z rodziną początkowo we wsi Kuç, a następnie w Progonacie (okręg Tepelena). W 1962 został oddzielony od rodziny i umieszczony w obozie pracy w Zvërnecu k. Wlory. 23 sierpnia 1967 aresztowany przez funkcjonariuszy Sigurimi. W tym samym roku stanął przed sądem i 3 listopada 1967 został skazany na 20 lat więzienia za uprawianie wrogiej agitacji. W 1976 trafił do więzienia w Burrelu. Uwolniony w 1987, ponownie spotkał się z rodziną w Cërriku, gdzie wszyscy byli internowani do 1991. W 1995 został uznany przez sąd za osobę prześladowaną przez reżim komunistyczny. Zmarł w Tiranie.

Życie prywatne

W 1955 ożenił się z Liri Belishovą (było to jego drugie małżeństwo), miał z nią córkę Dritę i syna Petrita.

Bibliografia

• Azem Qazimi: Fjalor Enciklopedik i Viktimave te Terrorit Komunist, vol.1. Tirana: 2012, s. 260. ISBN 978-9928-168-01-6. (alb.).
• Maqo Çomo [online], kujto.al, 2019 [dostęp 2023-03-11]  (alb.).