Marek Żylicz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marek Żylicz
Data i miejsce urodzenia

5 lipca 1923
Góra Pomorska

Data i miejsce śmierci

9 sierpień 2022
Warszawa

Doktor habilitowany nauk prawnych
Specjalność: prawo lotnicze, prawo międzynarodowe
Alma Mater

Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II

Doktorat

1964 – prawo lotnicze
Uniwersytet Warszawski

Habilitacja

1972 – prawo lotnicze
Uniwersytet Warszawski

Marek Roger Żylicz herbu Lubicz[1] (ur. 5 lipca 1923 w Górze Pomorskiej, zm. 9 sierpnia 2022 w Warszawie[2]) – polski prawnik, doktor habilitowany nauk prawnych, specjalista w zakresie prawa lotniczego i prawa międzynarodowego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studia prawnicze ukończył w 1947 na Wydziale Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego[3]. Studiował także w Instytucie Prawa Lotniczego i Zagadnień Gospodarczych Lotnictwa na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie w 1964 obronił pracę doktorską pt. „Położenie prawne statku powietrznego”[3]. Habilitował się w 1972 na podstawie oceny dorobku naukowego i rozprawy „Międzynarodowy obrót lotniczy”[3]. Pracownik naukowy i wykładowca Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, w Szkole Głównej Planowania i Statystyki oraz w Wyższej Szkole Handlowej w Radomiu[4].

Od 1948 pracował w Polskich Liniach Lotniczych LOT, natomiast od 1977 w jednostkach administracji lotnictwa cywilnego. Członek Komisji Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego (tzw. komisji Jerzego Millera) powołanej do zbadania przyczyn katastrofy polskiego Tu-154 w Smoleńsku[3]. Wielokrotnie pracował jako ekspert w toku prac nad nowymi przepisami krajowymi dotyczącymi lotnictwa oraz reprezentował Polskę w negocjacjach międzynarodowych w tym zakresie (m.in. przed ICAO oraz IATA)[3].

Jest synem Ignacego Żylicza (1895–1968) oraz Barbary Cichowskiej (1900–1970)[1]. W 1950 ożenił się z Teresą Marią Żmigrodzką, z którą miał dwoje dzieci: Tomasza i Marię[1]. Jego bratem jest Jan Żylicz, bratankami Piotr Olaf Żylicz, syn Jana, i Maciej Żylicz[5].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Transport w międzynarodowym obrocie osobowym. Zagadnienia wybrane, wyd. 1967, SGPiS
  • Międzynarodowe prawo komunikacyjne. Przewóz lotniczy, wyd. 1970, SGPiS
  • Międzynarodowe prawo komunikacyjne. Przewóz drogowy (współpraca: K. Miszewska), wyd. 1972, SGPiS
  • Międzynarodowy obrót lotniczy. Zagadnienia ekonomiczno-prawne, wyd. 1972
  • International air transport law, wyd. 1992, ISBN 0-7923-1622-3
  • Prawo lotnicze. Międzynarodowe, europejskie i krajowe, wyd. 2002 (i kolejne), ISBN 83-7334-136-6
  • Wdrażanie zobowiązań międzynarodowych Polski w związku z członkostwem w Unii Europejskiej (red.), wyd. 2004, ISBN 83-921255-1-7
  • ponadto artykuły publikowane w czasopismach prawniczych, m.in. w „Palestrze” oraz „Państwie i Prawie”

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Marek Roger Żylicz h. Lubicz. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-08-21].
  2. ↑ Wyborcza.pl [online], pl/7,75398,28785029,prof-marek-zylicz-nie-zyje.html [dostęp 2024-04-24].
  3. ↑ a b c d e Profesor Marek Żylicz w Uczelni Łazarskiego. lotniczapolska.pl, 2013-10-11. [dostęp 2015-08-21].
  4. ↑ Dr hab. Marek Roger Żylicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2015-08-21].[martwy link]
  5. ↑ Magdalena Bajer Żylicze

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marek_Żylicz&oldid=73638758”