Marek Wójcicki (ekonomista)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marek Wójcicki
Data i miejsce urodzenia

4 marca 1960
Bielsko-Biała

Zawód, zajęcie

ekonomista, informatyk, przedsiębiorca, harcerz, działacz opozycyjny i polonijny

Alma Mater

Uniwersytet w Norymberdze

Marek Stefan Wójcicki (ur. 4 marca 1960 w Bielsku-Białej) – polski ekonomista, informatyk, przedsiębiorca, harcmistrz ZHP, komendant XXI Szczepu Kadrowego „OMEGA” hufca ZHP Katowice, współzałożyciel Porozumienia Kręgów Instruktorskich im. Andrzeja Małkowskiego, współzałożyciel Niezależnego Zrzeszenia Studentów, wybrany na lidera strajków okupacyjnych studentów na wydziale prawa Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, członek Konfederacji Polski Niepodległej, obszar V.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Młodość i wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

Ukończył Szkołę Podstawową nr 5 w Katowicach, a następnie II Liceum Ogólnokształcące im. Marii Konopnickiej w Katowicach. Równolegle ukończył Szkołę Muzyczną w Katowicach. Po ukończeniu liceum studiował prawo na Uniwersytecie Śląskim. Po przesiedleniu się do Niemiec rozpoczął studia w zakresie informatyki ekonomicznej na Uniwersytecie w Norymberdze. Po ukończeniu studiów na kierunku informatyki ekonomicznej zaczął studia w zakresie zarządzania przedsiębiorstwami.

Działalność harcerska[edytuj | edytuj kod]

W czasach liceum dołączył do 17 Drużyny Harcerskiej Służby Polsce Socjalistycznej, należącej do IX Szczepu Śląskich Orląt, której później został drużynowym. Następnie starał się o przyjęcie do XXI Kadrowego Szczepu „Omega”, do której ostatecznie przeszedł wraz z kilkoma osobami z 17 Drużyny HSPS. Po niedługim czasie został drużynowym drużyny Beta w „Omedze”. Przed maturą przejął funkcję komendanta XXI Kadrowego Szczepu „Omega”.

W 1980 roku brał czynny udział w tworzeniu porozumienia Instruktorów Harcerskich im. Andrzeja Małkowskiego, następnie był jednym z założycieli Kręgu Instruktorów Harcerskich im. Andrzeja Małkowskiego w Katowicach, po jego powstaniu w dniu 2 stycznia 1981, został zastępcą kierującego organizacją Wojciecha Jerzego Poczachowskiego. Był współzałożycielem katowickiego pisma KIHAM-u pod nazwą „Harcerz Śląski[1][2][3].

Działalność polityczna[edytuj | edytuj kod]

W czasie studiów był współzałożycielem i członkiem Niezależnego Zrzeszenia Studentów, najpierw na Uniwersytecie Śląskim, później na szczeblu ogólnopolskim.

Po ogólnopolskich decyzjach dotyczących strajków okupacyjnych na uczelniach w 1980 roku, został wybrany na przewodniczącego strajku okupacyjnego na Wydziale Prawa Uniwersytetu Śląskiego. Został głównym redaktorem pisma strajkowego, kolportowanego do wszystkich uczelni na Śląsku. Strajki zakończyły się 12 grudnia 1980 roku.

Po ogłoszeniu stanu wojennego uczestniczył w organizowaniu struktur konspiracyjnych w oparciu o środowiska niezależnego harcerstwa. Został jednak zatrzymany w dniu 17 lutego 1982 i następnie internowany, przebywał w ośrodku odosobnienia w Zabrzu, został zwolniony w czerwcu 1982[4][5]. W grudniu 1982 został wydalony z kraju i wyjechał do RFN[6].

W latach 2009–2013 był prezesem Związku Polaków w Niemczech[7][8] i m.in. w ramach tzw. polsko-niemieckiego okrągłego stołu brał udział w rozmowach z rządem niemieckim w sprawie wyjaśnienia spornych kwestii wynikających z realizacji traktatu o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy[9][10][11]. W ich wyniku Bundestag zrehabilitował działaczy dawnej mniejszości polskiej, w szczególności członków Związku Polaków w Niemczech, będących ofiarami represji nazistowskich[12][13][14], a w Domu Polskim w Bochum, siedzibie Związku Polaków w Niemczech, ma powstać Centrum Dokumentacji Kultury i Historii Polaków w Niemczech[15].

Działalność zawodowa[edytuj | edytuj kod]

W czasie studiów informatyki ekonomicznej w Norymberdze zaczął pracę jako programista. Następnie przyjął posadę w centrum obliczeniowym niemieckiego koncernu i zajmował się sieciami przekazywania danych. Porzucił tę pracę, by zostać ekonomicznym i informatycznym doradcą przedsiębiorstw, co kontynuuje do dzisiaj.

Pracował dla wielu tamtejszych koncernów. W 1992 roku dostał ofertę pracy w Price Waterhouse. Został członkiem zarządu niemieckiego Price Waterhouse. W 1997 roku otrzymał ofertę przejścia, jako członek zarządu, do Arthur Andersen w Niemczech. Przeniósł się do Frankfurtu nad Menem. W roku 2000 otrzymał amerykańskie wyróżnienie „Who is who of professionals”. Pod koniec lat 90. był partnerem odpowiedzialnym za new economy.

Utworzył spółkę akcyjną o nazwie Heaven 21 (spółka doradcza o profilu IT, mediów elektronicznych i ekonomiki przedsiębiorstw). Po kilku latach spółka upadła. Najważniejsze zlecenia doradcze przeniósł do Accont Management Consulting GmbH, gdzie realizuje się zawodowo do dziś.

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jarosław Neja, Tomasz Kurpierz: NSZZ „Solidarność” Region Śląsko-Dąbrowski, w: Solidarność 1980-1989. Tom 6. Polska południowa, wyd. IPN, Warszawa 2010, s. 218.
  2. Tomasz Kurpierz Zbuntowani. Niezależne Zrzeszenie Studentów w województwie katowickim 1980 – 1989, wyd. IPN Katowice 2012, s. 230.
  3. Plik:1980-10-26 Warszawa informacja o powołaniu Porozumienia KIHAM i podpisy.pdf – Archiwum NWH [online], archiwumnwh.pl [dostęp 2018-08-23] (pol.).
  4. Tomasz Kurpierz: Zbuntowani. Niezależne Zrzeszenie Studentów w województwie katowickim 1980 – 1989, wyd. IPN Katowice 2012, s. 230.
  5. Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2018-07-16] (pol.).
  6. Polen in Deutschland: Geschichte und Kultur. LWL-Industriemuseum, Westfälisches Landesmuseum für Industriekultur. s. 103. [dostęp 2019-11-19]. (niem.).
  7. Prezesi [online], www.zpwn.org [dostęp 2018-08-23] (pol.).
  8. Bund der Polen in Deutschland e.V. Geschichte / Związek Polaków w Niemczech ZPwN. Historia. Magazyn Polonia nr 10/11, 2017. s. 28–29. [dostęp 2018-09-05].
  9. Dynamika niemieckiej opinii publicznej. Wizerunek Polski i Polaków w Niemczech, IZ Policy Papers nr 8(I), Instytut Zachodni, ISBN 978-83-61736-39-4, s. 52.
  10. Wspólne Oświadczenie Okrągłego Stołu w sprawie wspierania niemieckiej mniejszości w Polsce i obywateli niemieckich polskiego pochodzenia i Polaków w Niemczech, zgodnie z niemiecko-polskim Traktatem o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy.
  11. Wir wollen eine symmetrische Erfüllung des Nachbarschaftsvertrags. Die Welt. [dostęp 2018-09-27].
  12. Bundestag uczcił dawną polską mniejszość. [dostęp 2018-09-27].
  13. Deutschland und Polen – Verantwortung aus der Geschichte, Zukunft in Europa.
  14. Wir sind vollständig integriert. Die Welt. [dostęp 2018-09-27].
  15. Historia Polaków w Niemczech. Będzie specjalna placówka. Deutsche Welle, 2012-07-16. [dostęp 2018-09-27].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wójcicki M., Świat należał do nas: portrety wychowanków XXI-go Kadrowego Szczepu Omega, Katowice, Stapis, 2018, ISBN 83-7967-069-8, ISBN 978-83-7967-069-7.
  • Czopowicz S., KIHAM Zarys wydarzeń, wybór dokumentów i relacji, Wydawnictwo Drogowskazów Głównej Kwatery Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej, Warszawa, 1998.
  • Czopowicz S., Szczera wola i zniewolenie Harcerstwo w Polsce 1945–1980, Niezależne Wydawnictwo Harcerskie, Warszawa, 2010.
  • „Po ziemi naszej roześlem harcerzy. Z dziejów harcerstwa polskiego na Górnym Śląsku”, red. Krystyna Heska-Kwaśniewicz, Katowice, 2007, wydawnictwo Instytutu Pamięci Narodowej, ISBN 83-60071-10-1.