Przejdź do zawartości

Margerita Trombini-Kazuro

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Margerita Trombini-Kazuro
Ilustracja
Margerita Trombini-Kazuro w 1934 r.
Data i miejsce urodzenia

19 listopada 1891
Warszawa

Data i miejsce śmierci

1 stycznia 1979
Warszawa

Dziedzina sztuki

muzyka

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal Komisji Edukacji Narodowej Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”
Multimedia w Wikimedia Commons

Margerita Trombini-Kazuro (ur. 19 listopada 1891 w Warszawie, zm. 1 stycznia 1979 tamże)[1] – polska pianistka, klawesynistka, pedagog muzyczny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]
Koncert w Poznaniu (1935) Margerita Trombini-Kazuro (klawesyn) i Jan Rakowski (viola d`amore).

Była córką osiadłego w Warszawie Włocha, Cesare Trombiniego (1839–1898), dyrygenta, skrzypka, nauczyciela śpiewu, pierwszego kapelmistrza Opery Warszawskiej, i Emilii Dąbrowskiej (1855–1941), śpiewaczki[2][3]. Grę na fortepianie i klawesynie studiowała w Warszawie u Rudolfa Strobla, Henryka Melcera i Egona Petriego, w rzymskiej Akademii Św. Cecylii u Giovanniego Sgambatiego, w Berlinie u Wilhelma Kempffa, w Paryżu u Wandy Landowskiej. Debiutowała jako pianistka w 5 czerwca 1911 roku w Rzymie. Koncertowała w wielu krajach, m.in. we Włoszech, Francji, Niemczech, Finlandii, Norwegii i na Węgrzech. Od roku 1919 była wykładowcą Konserwatorium Warszawskiego.

W czasie II wojny światowej uczyła w tajnym konserwatorium w Warszawie.

Od 1945 była pedagogiem w Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie, w latach 1957–1964 kierowała II Katedrą Fortepianu. Do jej uczniów należeli m.in. Andrzej Wąsowski, Barbara Hesse-Bukowska, Miłosz Magin, Kazimierz Gierżod, Andrzej Ratusiński, Tomasz Kiesewetter i Szabolcs Esztényi.

Była członkiem jury wielu Międzynarodowych Konkursów Pianistycznych im. Fryderyka Chopina a także Viotti International Music Competition[4]. W 1950 roku otrzymała Państwową Nagrodę Artystyczną I stopnia (zespołową) za przygotowanie kandydatów do IV Międzynarodowego Konkursu im. Chopina[5].

Była żoną Stanisława Kazury (1881–1961), profesora i rektora Konserwatorium Warszawskiego.

Grób kompozytora Stanisława Kazuro i Margerity Trombini-Kazuro na cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

Zmarła w Warszawie, pochowana obok męża na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera II B 28-13-21)[6].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Margerita Trombini-Kazuro. pl.chopin.nifc.pl. [dostęp 2011-09-22]. (pol.).
  2. ↑ a b c Wielcy Polscy Muzycy : [online], Stowarzyszenie Polskich Artystów Muzyków [dostęp 2024-08-12] (ang.).
  3. ↑ Marguerita Margerita Margarita Trombini M.J. Minakowski, Genealogia Potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2024-08-12].
  4. ↑ Concorso Viotti | The Juries [online] [dostęp 2022-06-09] (ang.).
  5. ↑ Przyznanie Państwowych Nagród Naukowych i Artystycznych. „Nowa Kultura”. Rok I, Nr 19, s. 1, 6 sierpnia 1950. Warszawa: Związek Literatów Polskich. [dostęp 2024-08-12]. 
  6. ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-30].
  7. ↑ M.P. z 1955 r. nr 64, poz. 762 „za wybitne osiągnięcia artystyczne i zasługi w zorganizowaniu V Międzynarodowego Konkursu im. Fryderyka Chopina”.
  8. ↑ M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1078 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  9. ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Margerita_Trombini-Kazuro&oldid=74992843”