Marian Kotleba

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marian Kotleba
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 kwietnia 1977
Bańska Bystrzyca

Przewodniczący kraju bańskobystrzyckiego
Okres

od 20 grudnia 2013
do 4 grudnia 2017

Przynależność polityczna

Partia Ludowa Nasza Słowacja

Poprzednik

Vladimír Maňka

Następca

Ján Lunter

Multimedia w Wikimedia Commons

Marian Kotleba (ur. 7 kwietnia 1977[1] w Bańskiej Bystrzycy) – słowacki polityk, parlamentarzysta, przewodniczący Partii Ludowej Nasza Słowacja i w latach 2013–2017 przewodniczący kraju bańskobystrzyckiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył szkołę średnią w Bańskiej Bystrzycy, następnie studia nauczycielskie na Uniwersytecie Mateja Bela w Bańskiej Bystrzycy. Na tej samej uczelni został również absolwentem ekonomii. Pracował jako nauczyciel informatyki w szkole średniej. Po protestach rodziców związanych z głoszonymi przez niego radykalnymi poglądami został przeniesiony na stanowisko administratora szkolnej sieci komputerowej[1].

Był założycielem ugrupowania Slovenská pospolitosť, które zostało administracyjnie rozwiązane[2]. W 2010 przejął kierownictwo w niewielkim pozaparlamentarnym ugrupowaniu, które przekształcił w Partię Ludową Nasza Słowacja[3].

Głoszone przez niego poglądy określane są jako ekstremistyczne[4]. Polityk wspiera i odwołuje się do tradycji Jozefa Tiso i kierowanej przez niego faszystowskiej Pierwszej Republiki Słowackiej[5]. Opowiada się przeciwko Unii Europejskiej i NATO[6], organizował liczne manifestacje skierowane przeciwko zamieszkującym Słowację Romom[7]. W 2009 został zatrzymany pod zarzutem propagowania faszyzmu[1]. Przez europejskie media (m.in. BBC i „The Economist”) jest uznawany za neonazistę[8][9].

W 2009 ubiegał się bez powodzenia o urząd przewodniczącego kraju bańskobystrzyckiego, otrzymując około 10% głosów[10]. Również w kolejnych latach jego ugrupowanie nie odnosiło sukcesów wyborczych. W 2013 Marian Kotleba w drugiej turze głosowania został jednak wybrany na przewodniczącego kraju bańskobystrzyckiego[1], pokonując Vladimíra Maňkę. Nie utrzymał tego stanowiska w 2017[11].

W wyborach w 2016 kierowana przez niego ĽSNS uzyskała 8% głosów i 14 mandatów poselskich w Radzie Narodowej, z których jeden przypadł Marianowi Kotlebie[12]. W 2019 kandydował w wyborach prezydenckich, zajmując 4. miejsce w I turze z wynikiem 10,4% głosów[13]. W 2020 z powodzeniem ubiegał się natomiast o poselską reelekcję[14].

W październiku 2020 został nieprawomocnie uznany winnym szerzenia nazizmu i skazany na karę 4 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności[15]. W kwietniu 2021 Sąd Najwyższy przyjął łagodniejszą kwalifikację prawną czynu, obniżając karę do 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres 1 roku i 6 miesięcy próby; w wyniku prawomocnego skazania Marian Kotleba utracił mandat poselski[16]. Kandydował również w kolejnych wyborach prezydenckich w 2024. Otrzymał w nich 0,6% głosów, zajmując 8. miejsce[17].

Jego brat Marek Kotleba również został politykiem[18].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Marián Kotleba. aktuality.sk. [dostęp 2016-03-09]. (słow.).
  2. ↑ Extremist Kotleba Gets 20% of Vote in Regional Elections. thedaily.sk, 13 listopada 2013. [dostęp 2016-03-09]. (ang.).
  3. ↑ Register extract of Political Parties and Political Movements. ives.sk. [dostęp 2016-03-09]. (ang.).
  4. ↑ Je Kotleba neonacista, neofašista alebo extrémista?. sme.sk, 26 listopada 2013. [dostęp 2016-03-09]. (słow.).
  5. ↑ Kotlebov mesačník Náš kraj v máji nevyjde, stále ho skúma polícia. sme.sk, 15 maja 2014. [dostęp 2016-03-09]. (słow.).
  6. ↑ Neustupujte teroristom, hrozí vám diktát Bruselu, píše Kotleba Janukovyčovi. hnonline.sk, 31 stycznia 2014. [dostęp 2016-03-09]. (słow.).
  7. ↑ Fico może być skazany na koalicję ze skrajną prawicą. rp.pl, 6 marca 2016. [dostęp 2016-03-09].
  8. ↑ Slovak 'neo-Nazi' wins election in Banska Bystrica. bbc.com, 24 listopada 2013. [dostęp 2016-03-09]. (ang.).
  9. ↑ A neo-Nazi wins. economist.com, 28 listopada 2013. [dostęp 2016-03-09]. (ang.).
  10. ↑ Marian Kotleba valcuje voľby do VÚC. beo.sk, 10 listopada 2013. [dostęp 2016-03-09]. (słow.).
  11. ↑ Kraje povedú Droba, Lunter, Jurinová, Baška, Majerský, Viskupič, Belica a Trnka. pravda.sk, 4 listopada 2017. [dostęp 2017-11-06]. (słow.).
  12. ↑ Voľby 2016: Pozrite si zoznam zvolených poslancov. sme.sk, 6 marca 2016. [dostęp 2016-03-09]. (słow.).
  13. ↑ Prezidentské voľby 2019: Výsledky prezidentských volieb 2019 – 1.kolo. sme.sk. [dostęp 2019-03-17]. (słow.).
  14. ↑ Pozrite si, kto vás bude zastupovať v parlamente. pravda.sk, 1 marca 2020. [dostęp 2023-10-15]. (słow.).
  15. ↑ Guilty: Kotleba sentenced to four years and four months in prison. sme.sk, 12 października 2020. [dostęp 2020-10-14]. (ang.).
  16. ↑ Tomáš Kyseľ: Kotleba je vinný, rozhodol súd. Vyviazol však s podmienkou. aktuality.sk, 5 kwietnia 2022. [dostęp 2022-04-11]. (słow.).
  17. ↑ Voľby prezidenta Slovenskej republiky 2024: Platné hlasy odovzdané pre kandidátov podľa územného členenia. volbysr.sk. [dostęp 2024-03-23]. (słow.).
  18. ↑ Barbara Zmušková: Po voľbách sa môžu do europarlamentu vrátiť kotlebovci. euractiv.sk, 22 sierpnia 2023. [dostęp 2023-10-05]. (słow.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marian_Kotleba&oldid=73232772”