Mario Tronti
 Oficjalne zdjęcie z 2013 r. | |
| Data i miejsce urodzenia |
24 lipca 1931 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
7 sierpnia 2023 |
| Senator XI kadencji Senatu Republiki Włoskiej | |
| Okres |
od 15 kwietnia 1992 |
| Przynależność polityczna | |
| Senator XVII kadencji Senatu Republiki Włoskiej | |
| Okres |
od 5 marca 2013 |
| Przynależność polityczna | |
Mario Tronti (ur. 24 lipca 1931 w Rzymie, zm. 7 sierpnia 2023 w Ferentillo[1]) – włoski filozof i polityk, jeden ze współtwórców operaizmu. Nauczyciel akademicki na Uniwersytecie Rzymskim (Sapienzie).
Senator XI i XVII kadencji Senatu Republiki Włoskiej. W senacie XI kadencji (1992-1994) reprezentował Demokratyczną Partię Lewicy, a w senacie XVII kadencji (2013-2018) Partię Demokratyczną[2][3].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Swoją działalność polityczną rozpoczął w latach 50, jako członek filli Włoskiej Partii Komunistycznej w Ostii, gdzie dał o sobie znać jako krytyk interpretacji myśli Gramsciego prezentowanej przez ówczesnego przewodniczącego partii, Palmiro Togliattiego[4][5]. W 1961 r. uczestniczył, razem z Raniero Panzierim, w założeniu czasopisma „Quaderni rossi”[6]. W 1963 r. przewodził większościowej grupie rozłamowców wewnątrz operaizmu, która opuściła redakcję „Quaderni rossi”, ze względu na spór wokół antymaterialistycznego zwrotu, który w myśli Trontiego objawił się poprzez zerwanie z teorią wartości opartej na pracy[7]. W 1964 r. założył, razem z Antonio Negrim, czasopismo „Classe operaia”[6]. Krajową, a następnie międzynarodową sławę przyniosła mu, wydana w 1966 r., książka Operai e capitale (Robotnicy i Kapitał), będąca zbiorem jego tekstów z lat 1962–1966, rozszerzoną w drugim wydaniu o teksty napisane do 1971 r.[8] Praca ta stała się podstawowym źródłem twierdzeń charakteryzujących operaizm, takich jak strategia odmowy pracy najemnej czy teza o rozwoju kapitalizmu jako efektu samoorganizacji klasy robotniczej[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ È morto a 92 anni Mario Tronti, politico e filosofo (wł.)
- ↑ senato.it – Scheda di attività di Mario TRONTI – XI Legislatura [online], www.senato.it [dostęp 2023-07-15].
- ↑ senato.it – Scheda di attività di Mario TRONTI – XVII Legislatura [online], www.senato.it [dostęp 2023-07-15].
- ↑ Davide Gallo Lassere, Mario Tronti (1931–), Routledge, 2020, s. 269, DOI: 10.4324/9781315149608-31/mario-tronti-1931–-davide-gallo-lassere, ISBN 978-1-315-14960-8 [dostęp 2023-07-15].
- ↑ Mario Tronti, Some Questions around Gramsci’s Marxism (1958) [online], Viewpoint Magazine, 3 października 2016 [dostęp 2023-07-15] (ang.).
- ↑ a b Michele Filippini, Emilio Macchia, Leaping Forward: Mario Tronti and the History of Political Workerism, Jan van Eyck Academie, 2012, s. 8, ISBN 978-90-72076-68-7 [dostęp 2023-07-15] (ang.).
- ↑ Zbigniew Marcin Kowalewski, Rozłam w operaizmie w świetle dynamiki włoskiego ruchu robotniczego w „czerwonym dziesięcioleciu” (1969–1980), „Praktyka Teoretyczna”, 15 (1), 2015, s. 177, DOI: 10.14746/prt.2015.1.5, ISSN 2081-8130 [dostęp 2023-07-15] (pol.).
- ↑ Matteo Mandarini, Mario Tronti. Workers and Capital. Transl. [from Italian] by David Broder. Verso Books, London [etc.] 2019 (1971). xxxv, 364 pp. £70.00. (Paper: £19.99; E-book: £16.99)., „International Review of Social History”, 65 (3), 2020, s. 547–550, DOI: 10.1017/S0020859020000681, ISSN 0020-8590 [dostęp 2023-07-15] (ang.).
- ↑ Raffaele Sbardella, The NEP of Classe Operaia (1980) [online], Viewpoint Magazine, 28 stycznia 2016 [dostęp 2023-07-15] (ang.).