Martin Cooper

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Martin Cooper
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 grudnia 1928
Chicago

Edukacja

Illinois Institute of Technology

Małżeństwo

Arlene Harris

Martin Cooper (ur. 26 grudnia 1928 w Chicago) – amerykański naukowiec, uważany za ojca telefonów komórkowych (niezależnie od telefonów samochodowych). Cooper był dyrektorem pionu Motoroli odpowiedzialnego za badania i rozwój.

Pierwszy telefon komórkowy[edytuj | edytuj kod]

Cooper był autorem zarejestrowanego 17 października 1973 patentu numer 3906166 nazwanego „systemem telefonii radiowej”. Jest uważany za twórcę mobilnego telefonu oraz za osobę, która wykonała pierwsze na świecie połączenie telefoniczne z użyciem przenośnego telefonu. Miało to miejsce 3 kwietnia 1973, a adresatem był Joel S. Engel, rywal Coopera, pracujący w Bell Labs jako szef działu badawczego[1].

Cooper ujawnił później, że do stworzenia wynalazku zainspirowało go oglądanie rozmawiającego przez swój komunikator Kapitana Kirka z serialu science-fiction Star Trek[2].

Prawo Coopera[edytuj | edytuj kod]

Cooper stwierdził, że zdolność do nadawania różnych komunikatów radiowych jednocześnie i w tym samym miejscu rosła w tym samym tempie od czasu pierwszych transmisji Guglielmo Marconiego w 1895 roku. Doprowadziło to Coopera do sformułowania prawa wydajności widmowej, zwanego prawem Coopera. Prawo to mówi, że maksymalna liczba rozmów głosowych lub równoważnych transakcji danych, które można przeprowadzić w całym użytecznym widmie radiowym na danym obszarze, podwaja się co 30 miesięcy[3][4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Onet.pl, Chip: 35 lat telefonu komórkowego. [dostęp 2008-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (pol.).
  2. How William Shatner Changed the World - Martin Cooper, mobile phone Inventor. [dostęp 2023-03-30].
  3. Father of the cell phone, „The Economist, ISSN 0013-0613 [dostęp 2023-03-30].
  4. Antennas Get Smart [online], Scientific American [dostęp 2023-03-30] (ang.).