Mateusz Nieć
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| dr hab. nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce | |
| Specjalność: historia idei, komunikacja społeczna, myśl polityczna | |
| Alma Mater | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Okres zatrudn. |
od 1983 |
Mateusz Nieć (ur. 21 kwietnia 1957 w Gdańsku) – polski politolog i medioznawca, dr hab. nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce, o specjalności historia idei, komunikacja społeczna, myśl polityczna. Profesor nadzwyczajny Akademii Ignatianum w Krakowie; Wydział Pedagogiczny; Instytut Politologii[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1982 roku ukończył studia w Instytucie Nauk Politycznych Uniwersytetu Wrocławskiego (praca magisterska „Poznański Czerwiec 1956 r.”). Od 1983 do 2009 roku pracował w Politechnice Wrocławskiej w Instytucie Nauk Ekonomiczno-Społecznych, a następnie w Studium Nauk Humanistycznych. Pracę doktorską („Partycypacja społeczności lokalnych w polityce”) obronił z wyróżnieniem 1 grudnia 1989 roku na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego, a pracę habilitacyjną („Rozważania o pojęciu polityki w kręgu kultury attyckiej”) obronił 8 stycznia 2008 roku na Wydziale Studiów Międzynarodowych i Politycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego[1].
W czasie pracy w Politechnice Wrocławskiej pełnił funkcję kierownika Zakładu Politologii i Komunikacji Społecznej, był członkiem uczelnianej Komisji Bolońskiej i elektorem do wyboru władz uczelni[2]. Wielokrotnie nagradzany przez władze Instytutu, Dziekana i Rektora Politechniki Wrocławskiej. Od 2009 r. pracuje w Akademii Ignatianum w Krakowie[3] na stanowisku prof. nadzw., jest kierownikiem Katedry Systemów Politycznych. W 2012 r. otrzymał nagrodę II stopnia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za pracę „Komunikowanie polityczne w społeczeństwie przedmasowym”[4].
Współpracował z wieloma pismami: studenckimi („Konfrontacje”[a]), profesjonalnymi („Słowo Polskie”[b], miesięcznik „Odra”[c]) oraz branżowymi („Radio-Lider”[d], "Aida-media"[e]).
W początkach lat 90. XX w. współpracował przy produkcji reklam radiowych z Polskim Radiem we Wrocławiu oraz Radiem Eska Wrocław. Doświadczenie reklamowe zostały przekazane w serii artykułów w miesięcznikach branżowych "Radio-Lider" i "Aida-media"[d][e]. Z promocji, reklamy i komunikowania medialnego prowadzi zajęcia w prywatnych szkołach biznesu, jest m.in. pracownikiem "Wyższej Szkoły Zarządzania i Bankowości" we Wrocławiu.
Politolog[edytuj | edytuj kod]
Mateusz Nieć jest historykiem myśli politycznej i polityki oraz historykiem komunikowania politycznego i ekonomicznego[1]. W swoich badaniach nawiązuje do Maxa Webera i szkoły z Toronto, z komunikowania politycznego czyniąc istotną zmienną analizującą rzeczywistość polityczną, perspektywa opisu zjawisk makro politycznych jest wyjątkowo mu bliska; wyraźny rys Weberowski w jego badaniach. Jest autorem jednej z nielicznych syntez w nauce polskiej historii komunikowania politycznego[f] na świecie („Komunikowanie polityczne w społeczeństwie przedmasowym” i „Komunikowanie polityczne w nowoczesnym państwie”). W książkach pokazał zależność między rozwojem cywilizacji, systemem politycznym a tworzeniem się nowych idei i instytucji komunikowania politycznego, podejście historyczne wiąże z ujęciem funkcjonalnym, tworząc autorską propozycję historiozoficzną.
Nieć odwołuje się także do klasycznej nauki o polityce i stara się przenieść osiągnięcia klasycznej nauki na grunt współczesny[5]. W analizach („Rozważania o pojęciu polityki w kręgu kultury attyckiej” oraz liczne artykuły dotyczące myśli politycznej okresu Republiki rzymskiej, w tym szczególnie Cycerona i Salustiusza) opisuje relacje pomiędzy jednostką ujętą etycznie (rys klasycznej nauki) a instytucjami polityki (rys współczesnej politologii)[5].
Podejmuje się również badania polskiej myśli politycznej, głównie nacjonalistycznej ("Niemcy w publicystyce Narodowej Demokracji w okresie międzywojennym 1918–1939", także artykuły o tzw. potomstwie obozowym)[6]. Wskazuje na obiektywny charakter starcia ("zderzenia") nacjonalizmów europejskich: polskiego, niemieckiego, rosyjskiego i po części ukraińskiego.
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Niemcy w publicystyce Narodowej Demokracji w okresie międzywojennym 1918–1939, Wrocław, 1998, ISBN 83-7085-378-1[1]
- Rozważania o pojęciu polityki w kręgu attyckim. Studium z historii polityki i myśli politycznej, Księgarnia Akademicka, Kraków - Wrocław, 2006, ISBN 978-83-7188-938-7[1]
- Komunikowanie społeczne i media. Perspektywa politologiczna, Warszawa, 2010, ISBN 978-83-264-0504-4[1]
- Komunikowanie polityczne w społeczeństwach przedmasowych, Warszawa, 2011, ISBN 978-83-264-1490-9[1]
- Komunikowanie polityczne w nowoczesnym państwie, Wolters Kluwer Polska, Warszawa, 2013, ISBN 978-83-264-4398-5[1]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pismo studenckie wydawane we Wrocławiu od 1965 r. do początku lat 90. XX w. Ostatni skatalogowany numer ukazał się w 2002. zob. www2.oss.wroc.pl/old/katalog (dostęp 26 listopada 2013). Nieć opublikował cykl artykułów o kryzysach politycznych w PRL, m.in. Zima drgnęła. Kronika lat 1953-56, nr 1 (kwiecień) 1988, tegoż, Poznański czerwiec, nr 2 (maj) 1988, tegoż, Październikowy przełom, nr 3 (sierpień) 1988.
- ↑ M.in. opublikował cykl recenzji książek (3.III, 4-5.IV.1992), redagował tygodniową kolumnę zabawnych wypowiedzi i cytatów "Poza kontrolą" (3.IV., 10.IV., 17.IV., 8.V. 1992), pisywał artykuły, np. "100 lat ze Słowem", Słowo Polskie, dodatek Słowo nr 2/92 z 29.II.1992.
- ↑ M.in. Reklama zdobywa miasto, Odra nr 5 z 2000, Konflikt i integracja w demokracji, nr 11 z 1995; recenzje książek.
- ↑ a b Cykl artykułów o reklamie radiowej, "Abecadło reklamy radiowej", Radio-Lider IX. 1995; "Jak promować radio?", I. 1996; "Meandry radiowej reklamy", V. 1996; "(e)misja radia", III. 1998; "Humor w reklamie" cz. I i II, nr 11/12 2000, nr 1/2 2001. O dzisiejszym piśmie zob. www.radiolider.pl
- ↑ a b M.in. Elementarz reklamy radiowej, Aida-media nr 4 z 1995; "Reklama narodowa", Aida-media nr 6 z 1995.
- ↑ Polscy autorzy skupiali swoje zainteresowania na analizie historii prasy światowej, m.in.: W. Wolert, Szkice z dziejów prasy światowej, Kraków, 2005, ISBN 83-242-0442-3, oraz Z. Bajka, Historia mediów, Kraków 2008, ISBN 978-83-7490-162-8.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Mateusz Nieć, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2013-11-25].[martwy link]
- ↑ Uczelniane Kolegium Elektorów PWR w: Pryzmat. Pismo informacyjne Politechniki Wrocławskiej, nr 152, III. 2002.
- ↑ Pracownicy Akademii Ignatianum [dostęp 27 listopada 2013]
- ↑ Laureaci nagród Ministra Nauki 2012. Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego. [dostęp 2013-11-25].
- ↑ a b B. Pasierb, Politologia, ale jaka? w: Polityka i Społeczeństwo, nr 7, 2010.
- ↑ Marek Białokur, Myśl społeczno-polityczna Joachima Bartoszewicza, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2005, ISBN 83-7441-177-5, OCLC 69469543.