Maurycy Janowski
| Imię i nazwisko |
Maurycy Roman Janowski |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Maurycy Roman Janowski[1] (ur. 19 czerwca 1889 w Warszawie, zm. 10 marca 1959 w Sopocie[1][2]) – polski śpiewak operowy i aktor teatralny, tenor.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodził z rodziny robotniczej, był synem Józefa Janowskiego i Doroty z d. Głogowskiej[1][2]. Uczęszczał do szkoły realnej Kazimierza Nawrockiego, w latach 1909–1915 pracował w księgarni E. Wende i Spółka[1]. Śpiewu uczył się w Konserwatorium Warszawskim, gdzie jego nauczycielami byli Carlo Giustiniani, Juliusz Marso i Ignacy Dygas[1][2]. Od 1915 do 1931 roku związany był jako śpiewak operowy ze sceną Teatru Wielkiego w Warszawie, gdzie debiutował rolą Jontka w Halce Stanisława Moniuszki[1][2]. W latach 30. XX wieku występował jako aktor w Teatrze Kameralnym Karola Adwentowicza, Teatrze Letnim, Teatrze Nowym i Teatrze Narodowym[1][2]. W latach 1937–1939 był pracownikiem Polskiego Radia[1][2]. Gościnnie występował w Czechosłowacji, Niemczech, Włoszech i na Węgrzech[1].
Po II wojnie światowej początkowo występował w Łodzi w teatrze i studio dramatycznym Henryka Szletyńskiego, następnie wyjechał do Sopotu[1]. Wystąpił jako solista w koncercie inauguracyjnym Filharmonii Bałtyckiej[1]. Grał w teatrach Sopotu i Gdyni[1], a od 1948 roku w gdańskim Teatrze Wybrzeże[1][2]. Wyreżyserował operę Karola Kurpińskiego Zamek na Czorsztynie[1]. Od 1949 roku prowadził klasę śpiewu w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Sopocie[1]. W 1952 roku uzyskał stopień docenta[1]. Jego uczniami byli m.in. Anna Borey, Irena Jęsiakówna, Rajmund Wojniłło, Franciszek Kokot, Helena Dozé-Kałdowska, Krystyna Ingersleben i Zofia Janukowicz-Pobłocka[1].
Specjalizował się w rolach farsowych i komediowych[1][2]. Jako śpiewak operowy zasłynął w tenorowych rolach charakterystycznych, takich jak Mime w Zygfrydzie, Szujski w Borysie Godunowie, Astrolog w Złotym koguciku, Hadżi w Lakmé, Tomek w Sprzedanej narzeczonej, Pedrillo w Uprowadzeniu z seraju, Franciszek w Opowieściach Hoffmanna, Grabiec w Goplanie, Czarownica w Jasiu i Małgosi[2]. Występował również w repertuarze pieśniarskim, zwłaszcza w utworach Karola Szymanowskiego[1].
Został pochowany na cmentarzu katolickim w Sopocie[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t Słownik biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego. T. 2 G–K. Gdańsk: Gdańskie Towarzystwo Naukowe, 1992, s. 296–297. ISBN 83-902351-0-2.
- ↑ a b c d e f g h i Słownik biograficzny teatru polskiego 1765–1965. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1973, s. 250–251. ISBN 0-02-865529-X.