Mańkowicze (obwód brzeski)
51°54′19″N 26°52′39″E/51,905278 26,877500
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
225530 |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie obwodu brzeskiego  | |
| 51°54′19″N 26°52′39″E/51,905278 26,877500
| |
Mańkowicze[2] (biał. Манькавічы; ros. Маньковичи) – wieś na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie stolińskim, w sielsowiecie Mańkowicze, nad Horyniem i przy drodze republikańskiej P88. Od zachodu sąsiadują ze Stolinem. W źródłach występuje także nazwa Mańkiewicze.
Znajduje się tu parafialna cerkiew prawosławna pw. św. Serafina z Sarowa[3].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Do II wojny światowej własność Radziwiłłów. Majątek należał najpierw do ordynacji nieświeskiej, a następnie dawidgródzkiej. W dwudziestoleciu międzywojennym leżały w Polsce, w województwie poleskim, w powiecie stolińskim[a], w gminie Stolin[4]. Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
Pałac i park
[edytuj | edytuj kod].jpg)
.jpg)
W 1885 założono tu park krajobrazowy z wieloma rzadkimi i egzotycznymi gatunkami drzew. Z inicjatywy księżnej Marii Doroty Radziwiłłowej wybudowano tu neobarokowy pałac, którego budowę zakończono w 1905. Wybór Mańkowicz jako lokalizacji pałacu dokonano ze względu na walory krajobrazowe miejsca. Mańkowicze stały się wówczas siedzibą ordynacji dawidgródzkiej.
Po Marii Dorocie i jej mężu Antonim Wilhelmie Radziwiłłach mańkowicki pałac odziedziczył ich młodszy syn Stanisław Wilhelm, a po jego śmierci w czasie walk z bolszewikami w 1920, jego bratanek Karol Mikołaj Radziwiłł, który był właścicielem majątku do II wojny światowej i późniejszej nacjonalizacji dokonanej przez Sowietów.
Pałac spłonął w czasie II wojny światowej. Do czasów obecnych częściowo zachował się park krajobrazowy, mający powierzchnię 28 ha (ok. połowy pierwotnej powierzchni), przy którym w 1955 założono muzeum krajoznawcze[5].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Przynależność powiatowa zmieniała się. Miejscowość leżała w powiatach pińskim (do 1920), łuninieckim (1920 - 1922) i stolińskim (od 1 stycznia 1923)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu brzeskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
- ↑ Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019. ISBN 978-83-254-2578-4.
- ↑ Столинское благочиние → 17. Приход храма Святого Преподобного Серафима Саровского д.Маньковичи Столинского района. pinskeparh.by. [dostęp 2020-02-10]. (ros.).
- ↑ Baza Miejscowości Kresowych. [dostęp 2020-10-11]. (pol.).
- ↑ 130. rocznica założenia Parku krajobrazowego w Mańkiewiczach. Echa Polesia. [dostęp 2020-10-11]. (pol.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia pałacu w Mańkowiczach. kresy.pl. [dostęp 2020-10-11]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Mańkowicze (2), pow. piński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 100.
- Mańkiewicze na mapie WIG
- Геопортал земельно-информационной системы Республики Беларусь. Национальный центр правовой информации Республики Беларусь. [dostęp 2020-10-11]. (ros.).
