Mańkowicze (obwód brzeski)
![Ziemia](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e9/Geographylogo.svg/20px-Geographylogo.svg.png)
![]() | |
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Rejon | |
Sielsowiet | |
Populacja (2009) • liczba ludności |
|
Kod pocztowy |
225530 |
Położenie na mapie obwodu brzeskiego ![]() | |
Położenie na mapie Białorusi ![]() | |
![]() |
Mańkowicze[2] (biał. Манькавічы; ros. Маньковичи) – wieś na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie stolińskim, w sielsowiecie Mańkowicze, nad Horyniem i przy drodze republikańskiej P88. Od zachodu sąsiadują ze Stolinem. W źródłach występuje także nazwa Mańkiewicze.
Znajduje się tu parafialna cerkiew prawosławna pw. św. Serafina z Sarowa[3].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Do II wojny światowej własność Radziwiłłów. Majątek należał najpierw do ordynacji nieświeskiej, a następnie dawidgródzkiej. W dwudziestoleciu międzywojennym leżały w Polsce, w województwie poleskim, w powiecie stolińskim[a], w gminie Stolin[4]. Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
Pałac i park[edytuj | edytuj kod]
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4b/Ma%C5%84kavi%C4%8Dy%2C_Radzivi%C5%82._%D0%9C%D0%B0%D0%BD%D1%8C%D0%BA%D0%B0%D0%B2%D1%96%D1%87%D1%8B%2C_%D0%A0%D0%B0%D0%B4%D0%B7%D1%96%D0%B2%D1%96%D0%BB_%2803.1937%29.jpg/250px-Ma%C5%84kavi%C4%8Dy%2C_Radzivi%C5%82._%D0%9C%D0%B0%D0%BD%D1%8C%D0%BA%D0%B0%D0%B2%D1%96%D1%87%D1%8B%2C_%D0%A0%D0%B0%D0%B4%D0%B7%D1%96%D0%B2%D1%96%D0%BB_%2803.1937%29.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0c/Ma%C5%84kavi%C4%8Dy%2C_Radzivi%C5%82._%D0%9C%D0%B0%D0%BD%D1%8C%D0%BA%D0%B0%D0%B2%D1%96%D1%87%D1%8B%2C_%D0%A0%D0%B0%D0%B4%D0%B7%D1%96%D0%B2%D1%96%D0%BB_%281918-39%29.jpg/250px-Ma%C5%84kavi%C4%8Dy%2C_Radzivi%C5%82._%D0%9C%D0%B0%D0%BD%D1%8C%D0%BA%D0%B0%D0%B2%D1%96%D1%87%D1%8B%2C_%D0%A0%D0%B0%D0%B4%D0%B7%D1%96%D0%B2%D1%96%D0%BB_%281918-39%29.jpg)
W 1885 założono tu park krajobrazowy z wieloma rzadkimi i egzotycznymi gatunkami drzew. Z inicjatywy księżnej Marii Doroty Radziwiłłowej wybudowano tu neobarokowy pałac, którego budowę zakończono w 1905. Wybór Mańkowicz jako lokalizacji pałacu dokonano ze względu na walory krajobrazowe miejsca. Mańkowicze stały się wówczas siedzibą ordynacji dawidgródzkiej.
Po Marii Dorocie i jej mężu Antonim Wilhelmie Radziwiłłach mańkowicki pałac odziedziczył ich młodszy syn Stanisław Wilhelm, a po jego śmierci w czasie walk z bolszewikami w 1920, jego bratanek Karol Mikołaj Radziwiłł, który był właścicielem majątku do II wojny światowej i późniejszej nacjonalizacji dokonanej przez Sowietów.
Pałac spłonął w czasie II wojny światowej. Do czasów obecnych częściowo zachował się park krajobrazowy, mający powierzchnię 28 ha (ok. połowy pierwotnej powierzchni), przy którym w 1955 założono muzeum krajoznawcze[5].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Przynależność powiatowa zmieniała się. Miejscowość leżała w powiatach pińskim (do 1920), łuninieckim (1920 - 1922) i stolińskim (od 1 stycznia 1923)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu brzeskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
- ↑ Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019. ISBN 978-83-254-2578-4.
- ↑ Столинское благочиние → 17. Приход храма Святого Преподобного Серафима Саровского д.Маньковичи Столинского района. pinskeparh.by. [dostęp 2020-02-10]. (ros.).
- ↑ Baza Miejscowości Kresowych. [dostęp 2020-10-11]. (pol.).
- ↑ 130. rocznica założenia Parku krajobrazowego w Mańkiewiczach. Echa Polesia. [dostęp 2020-10-11]. (pol.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia pałacu w Mańkowiczach. kresy.pl. [dostęp 2020-10-11]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mańkowicze (2), pow. piński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 100 .
- Mańkiewicze na mapie WIG
- Геопортал земельно-информационной системы Республики Беларусь. Национальный центр правовой информации Республики Беларусь. [dostęp 2020-10-11]. (ros.).