Melchior de Marion Brésillac

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Melchior de Marion Brésillac
biskup tytularny Prusy
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 grudnia 1813
Castelnaudary

Data i miejsce śmierci

25 czerwca 1859
Freetown

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

22 grudnia 1838[1]

Nominacja biskupia

6 maja 1845

Sakra biskupia

4 października 1846[1]

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

4 października 1846

Konsekrator

Clément Bonnand

Współkonsekratorzy

Louis Martini,
Etienne-Louis Charbonnaux

Czcigodny Sługa Boży
Melchior de Marion Brésillac
biskup
ilustracja
Czczony przez

Kościół katolicki

Melchior de Marion-Brésilac (2 grudnia 1813 w Castelnaudary25 czerwca 1859 we Freetown, obecnie Sierra Leone), francuski duchowny katolicki, biskup, misjonarz, Czcigodny Sługa Boży Kościoła katolickiego.

Urodzony w szlacheckiej rodzinie, która całą fortunę straciła w czasie Rewolucji Francuskiej. W wieku 19 lat wstąpił do seminarium duchownego. Po otrzymaniu święceń kapłańskich w 1838 rozpoczął pracę duszpasterską w Castelnaudary. Po dwóch latach (1840) wstąpił do Missions Etrangères de Paris (Stowarzyszenia Misji Zagranicznych) w Paryżu. W 1842 wysłano go na misje do Indii, gdzie został wyświęcony na biskupa i mianowany Wikariuszem Apostolskim Coimbatore w 1846. W 1854 dymisjonował i powrócił do Francji.

Założył Stowarzyszenie Misji Afrykańskich (Lyon 8 grudnia 1856) i był jego pierwszym przełożonym generalnym. W 1859 przybył do Freetown (Sierra Leone), by wspomóc tam pierwszą grupę misjonarzy SMA. Jednak w wyniku epidemii żółtej febry wszyscy misjonarze, poza jednym ewakuowanym bratem, zmarli w przeciągu miesiąca. Melchior de Marion-Brésillac umarł jako przedostatni 25 czerwca 1859. 26 maja 2020 roku papież Franciszek ogłosił dekret o heroiczności jego cnót i odtąd przysługuje mu tytuł Czcigodnego Sługi Bożego[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Melchior de Marion Brésillac [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2017-05-13] (ang.).
  2. Decreto publicati nel 2020. s. causesanti.va. [dostęp 2020-10-16]. (wł.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]