Metenburg
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Rozpoczęcie budowy |
1392 r. |
| Zniszczono |
1392 r. |
| Pierwszy właściciel |
Metenburg – zamek krzyżacki, który znajdował się nad rzeką Nettą, była to jedna z najdalej wysuniętych na wschód twierdz krzyżackich. Zbudowany w 1392 roku i w tym samym roku zburzony przez wojska litewskie.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wielki mistrz Konrad von Wallenrode zlecił budowę dwóch zamków na terenie dawnej Jaćwieży. Jeden z nich wzniesiono nad Nettą, zwaną dawniej Metą i nazwano Metenburg. Budową kierował Jan Schonenfeld, komtur Brandenburga, natomiast pierwszym namiestnikiem został Jan de Wishow[1]. Zamek nie przetrwał długo. W czerwcu 1392 r. zdobyły go wojska litewskie wielkiego księcia Witolda. Zamek został zburzony, a Krzyżacy zrezygnowali z odbudowywania go, wznosząc w 1398 r. zamek w Ełku, położony w bezpieczniejszym miejscu na zachodzie. Utrata Metenburga oznaczała wycofanie się zakonu krzyżackiego z większości dawnych terenów jaćwieskich. Po zamku nie pozostały żadne ślady.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Nieznane jest dokładne położenie zamku Metenburg. Na pewno znajdował się nad Nettą, lecz są dwie teorie na temat jego dokładnej lokalizacji. Zgodnie z pierwszą, zamek znajdował się na terenie dzisiejszego Augustowa, gdzie Netta wypływa z jeziora Necko. Znajdował się tam bród na rzece, na którym krzyżowały się szlaki krzyżackich wypraw na Wielkie Księstwo Litewskie, miejsce to miało więc duże znaczenie strategiczne[2]. Prof. Józef Maroszek uważa jednak, że lokalizacja ta była zbyt oddalona od granic, więc Metenburg znajdował się przy ujściu Netty do Biebrzy, w okolicach Dolistowa Starego, tuż przy granicy z księstwem mazowieckim[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wigand z Marburga: "Puścizna po Janie Długoszu dziejopisie polskim, to jest: Kronika Wiganda z Marburga rycerza i kapłana Zakonu Krzyżackiego na wezwanie Długosza z rymowanej kroniki niemieckiej na język łaciński przetłomaczona. Chronicon seu Annales Wigandi Marburgensis, equitis et fratris Ordinis Teutonici". Poznań: Księgarnia Nowa, 1842, s. 339.
- ↑ Jerzy Wiśniewski: Dzieje osadnictwa w powiecie augustowskim od XV do końca XVIII wieku. W: Studia i materiały do dziejów Pojezierza Augustowskiego. Białystok: Białostockie Towarzystwo Naukowe, 1967, s. 44-45.
- ↑ Józef Maroszek. Dolina Biebrzy w przeszłości – do końca XVIII wieku. „Białostocczyzna”. 1/1995, s. 4-7. Białystok: Białostockie Towarzystwo Naukowe. ISSN 0860-4096.