Mięsień krzyżowo-ogonowy dogrzbietowy boczny

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Mięsień krzyżowo-ogonowy dogrzbietowy boczny (łac. musculus sacrocaudalis dorsalis lateralis) – mięsień występujący u części ssaków.

Jest to mięsień podłużny ogona, zbudowany z wielu segmentów. Wytwarza liczne, drobne ścięgna, dochodzące do powierzchni bocznych dalszych kręgów ogonowych. Przylega bocznie do mięśnia krzyżowo-ogonowego dogrzbietowego przyśrodkowego[1].

U mrównika mięsień ten jest nieregularnie ułożony[2].

U królika jest on duży i posiada wyraźny brzusiec. Nie przekracza połowy długości ogona (omyka), jednak jego włókna ścięgniste sięgają prawie jego końca[1].

U psa (drapieżne) jest on przedłużeniem mięśnia najdłuższego[1].

U koni i przeżuwaczy mięsień ten bierze swój początek na bocznej powierzchni kości krzyżowej[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Kazimierz Krysiak, Henryk Kobryń, Franciszek Kobryńczuk: Anatomia zwierząt. T. 1. Aparat ruchowy. Wydawnictwo naukowe PWN, 2013, s. 195-210.
  2. ↑ H. Endo i inni, Functional Morphology of the Aardvark Tail, „Anatomia, Histologia, Embryologia”, 2, 42, 2013, s. 90-98, DOI: 10.1111/j.1439-0264.2012.01169.x [dostęp 2014-04-22].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mięsień_krzyżowo-ogonowy_dogrzbietowy_boczny&oldid=72285239”