Michał Sznajder
| Data i miejsce urodzenia |
27 czerwca 1945 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
agronom, ekonomista rolny |
| Alma Mater |
Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu |
| Uczelnia |
Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu |
Michał Sznajder (ur. 27 czerwca 1945 w Łużnej[1]) – polski agronom, ekonomista rolny, profesor.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Pochodzi z rodziny nauczycielskiej, która mieszkała na Wołyniu, a po 1945 w Dzierżoniowie, gdzie ukończył liceum ogólnokształcące, działał w harcerstwie i klubie szachowym. Od 1963 do 1968 studiował na Wydziale Hodowli Zwierząt Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu. Pracę magisterską napisał pod kierunkiem prof. Antoniego Kaczmarka (polimorfizm białek krwi u krów). Doktoryzował się w 1973 pod kierunkiem prof. Mariana Jerzaka (rozprawa: Zastosowanie metod programowania liniowego i planowania sieciowego w organizacji i wykorzystaniu pasz w warunkach wielkotowarowej produkcji zwierzęcej). Habilitował się w 1988 na SGGW w Warszawie (dorobek ogólny i rozprawa: Organizacja dużych stad zwierząt w gospodarstwie rolnym). W 1992 został profesorem nadzwyczajnym, a 22 listopada 1999 otrzymał tytuł profesora nauk ekonomicznych. W 1994 został kierownikiem Katedry Ekonomiki i Organizacji Rolnictwa na Akademii Rolniczej w Poznaniu. Od 1981 do 1991 był członkiem senatu tej uczelni[1].
Działał w strukturach "Solidarności", gdzie w latach 1980-1981 był przewodniczącym Komisji ds. Współpracy ze Wsią, a od 1983 do 1988 kierował pracami Niejawnej Komisji Uczelnianej i wydawał bezdebitowe czasopismo "Ku Wolności". W latach 1989-1991 był przewodniczącym Komisji Uczelnianej związku[1].
Prowadził zajęcia z zootechniki, ekonomii, biotechnologii, agrotechniki, ochrony środowiska i mechanizacji rolnictwa. Był członkiem i wiceprzewodniczącym Komitetu Ekonomiki Rolnictwa PAN, jak również sekretarzem generalnym Stowarzyszenia Ekonomistów Rolnych i Agrobiznesu (był inicjatorem powstania Roczników Naukowych tej drugiej organizacji)[1]. Przebywał na stażach zagranicznych (Wielka Brytania, Argentyna, Austria, Belgia, Bułgaria, Czechosłowacja, Czechy, Dania, Holandia, Francja, Irlandia, Niemcy, ZSRR, Rosja, Ukraina, Urugwaj, Węgry i Włochy). Jest członkiem Europejskiego (i Amerykańskiego) Stowarzyszenia Ekonomistów Rolnych, a także członkiem Komisji Ekonomicznej Międzynarodowej Federacji Mleczarskiej[1].
Obecnie pozostaje na emeryturze[2].
Zainteresowania naukowe
[edytuj | edytuj kod]Do jego głównych zainteresowań naukowych należały: analiza kosztów produkcji w gospodarstwach rolnych, optymalizacja procesów produkcyjnych przy wykorzystaniu metod operacyjnych, matematycznych i ekonometrycznych, a także strategie rozwoju mleczarstwa. W 1974 opracował alternatywną do rządowej prognozę rozwoju produkcji mleka do roku 2000 (w latach 1986 i 1992 opublikował kolejne). W 1999 napisał książkę Ekonomia mleczarstwa[1].