Michał Kirkor (taternik)

Michał Kirkor

Data i miejsce urodzenia	17 października 1871 Suwałki
Data i miejsce śmierci	20 lub 25 stycznia 1907 Zakopane
Miejsce spoczynku	Cmentarz Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku
Zawód, zajęcie	lekarz taternik
Alma Mater	Cesarski Uniwersytet Warszawski Uniwersytet Jagielloński

Tablica na grobie Michała Kirkora

Michał Kirkor (ur. 17 października 1871 w Suwałkach, zm. 20 lub 25 stycznia 1907 w Zakopanem) – doktor medycyny, taternik, działacz turystyczny. Zesłaniec syberyjski.

W 1891 r. rozpoczął studia medyczne na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim. W 1892 r. za działalność polityczną i niepodległościową razem z innymi "kilińszczakami" został zesłany na Sybir, do guberni permskiej na Uralu wraz ze swoim rodzeństwem: Dymitrem i Heleną, oraz ich prawną opiekunką i rodzoną ciotką zarazem (siostra matki) znaną w owym czasie społecznicą i publicystką – Celiną Kirkorową (żoną Adama). Była z nimi także Zofia Grabska – siostra Władysława i Stanisława, późniejsza żona Dymitra.

Po powrocie z zesłania w latach 1895-1905 mieszkał w Krakowie. Ukończył medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim i w latach 1898-1904 był asystentem profesorów Napoleona Cybulskiego i Bronisława Kadera przy Katedrze Fizjologii. W 1905, w związku ze stwierdzoną gruźlicą płuc, zamieszkał w Zakopanem. Początkowo pracował jako lekarz w sanatorium Dłuskich w Kościelisku, później, do śmierci, przebywał tam jako pacjent. Był współzałożycielem Stowarzyszenia Bratnia Pomoc, na bazie którego otwarto sanatorium dla niezamożnej młodzieży akademickiej dotkniętej gruźlicą.

W 1899 został członkiem Towarzystwa Tatrzańskiego, w którym w latach 1902–1906 pełnił funkcję członka zarządu (w latach 1903-1905 skarbnika). Przyczynił się do powstania Sekcji Narciarskiej TT. W tym czasie dużo chodził po Tatrach, m.in. z Kazimierzem Tetmajerem. Osobiście zajmował się z ramienia TT znakowaniem pierwszych szlaków turystycznych. W 1901 r. poprowadził w Tatry wycieczkę członków krakowskiego "Sokoła" i opisał ja jako Wycieczka na Łomnicę (1901). W 1902 dokonał (w towarzystwie pierwszego zdobywcy, Kazimierza Brzozowskiego) drugiego wejścia żlebem pomiędzy Giewontem a Małym Giewontem od strony Doliny Strążyskiej, zwanym obecnie Żlebem Kirkora. Wtedy wyznakował również ten szlak.

Grób Kirkora znajduje się na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem (kw. L-II-6).

Bibliografia

• Janusz Zdebski, Stary cmentarz w Zakopanem. Przewodnik biograficzny, Wydawnictwo PTTK-Kraj, Warszawa-Kraków 1986, str. 20.
• Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Encyklopedia Tatrzańska, Wydawnictwo Sport i Turystyka, Warszawa 1973, str. 208