Przejdź do zawartości

Michaił Aleksiejew (pisarz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michaił Aleksiejew
Михаил Николаевич Алексеев
Data i miejsce urodzenia

6 maja 1918
Monastyrskoje

Data i miejsce śmierci

19 maja 2007
Moskwa

Narodowość

rosyjska

Język

rosyjski

Dziedzina sztuki

literatura

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Nagroda Państwowa ZSRR
Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Wojny Ojczyźnianej II klasy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za zasługi bojowe” Medal „Za zasługi bojowe” Order Przyjaźni Narodów

Michaił Nikołajewicz Aleksiejew (ros. Михаил Николаевич Алексеев; ur. 6 maja 1918 we wsi Monastyrskoje w guberni saratowskiej (obecnie obwód saratowski), zm. 19 maja 2007 w Moskwie) – rosyjski pisarz.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Skończył siedmioletnią szkołę wiejską, później uczył się w szkole pedagogicznej w Atkarsku, we wrześniu 1938 został wcielony do Armii Czerwonej. Brał udział w wojnie z Niemcami od lipca 1941, walczył na Froncie Południowo-Zachodnim i Stalingradzkim i w bitwie pod Kurskiem, był zastępcą redaktora gazety dywizyjnej 72 Dywizji Piechoty Gwardii 7 Armii Gwardii, w 1942 opublikował pierwszy reportaż. Od 1942 należał do WKP(b), po wojnie służył w Centralnej Grupie Wojsk (w Austrii), miał stopień pułkownika. Był korespondentem-organizatorem gazety „Za czest’ Rodiny”, w 1951 został członkiem Związku Pisarzy ZSRR, w 1957 ukończył Wyższe Kursy Literackie. Redagował „Wojenizdat”, 1968–1989 był redaktorem naczelnym pisma „Moskwa”. Tworzył psychologiczną prozę wojenną. W 1953 wydał swoją pierwszą powieść Żołnierze (wyd. pol. 1953), w 1957 opublikował opowiadanie Nasledniki, a w 1964 opowieść Chleb – imia suszczestwielnoje (zekranizowaną w 1968). W 1961 wydał powieść Wiszniowy omut, a w 1981 powieść Draczuny o tematyce wiejskiej.

Nagrody i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

I inne.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]