Przejdź do zawartości

Michaił Tiurin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michaił Tiurin
Михаил Владиславович Тюрин
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 marca 1960
Kołomna, ZSRR

Narodowość

rosyjska

Status

aktywny

Funkcja

inżynier pokładowy

Łączny czas misji kosmicznych

532 dni 2 godziny
51 minut i 33 sekundy

Misje

STS-105, Ekspedycja 3,
STS-108, Sojuz TMA-9, Ekspedycja 14,
Sojuz TMA-11M, Ekspedycja 38/39

Odznaczenia
Bohater Federacji Rosyjskiej
Order „Za zasługi dla Ojczyzny” III klasy Order „Za zasługi dla Ojczyzny” IV klasy Medal „Za zasługi w podboju kosmosu”

Michaił Władisławowicz Tiurin (ros. Михаил Владиславович Тюрин; ur. 2 marca 1960 w Kołomnie) – inżynier, kosmonauta rosyjski.

Wykształcenie i praca zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

Obecnie zajmuje się psychologicznymi aspektami treningu kosmonautów w zakresie ręcznego sterowania pojazdami kosmicznymi.

Kariera kosmonauty

[edytuj | edytuj kod]
  • 1992 – po pomyślnym przejściu badań w Instytucie Problemów Medyczno-Biologicznych (ИМБП) został dopuszczony do Głównej Komisji Medycznej i specjalistycznego treningu.
  • 1994 – 1 kwietnia decyzją Państwowej Komisji Międzyresortowej (ГМВК) oficjalnie został kosmonautą RKK „Energia”.
  • 1996 – zakończył podstawowe przeszkolenie. 25 kwietnia zdał egzaminy przed Międzyresortową Komisją Kwalifikacyjną (МВКК) i uzyskał kwalifikacje kosmonauty-badacza. Do 1997 w grupie kosmonautów przygotowywał się do lotu w ramach programu stacji kosmicznej Mir.
  • 1997 – 28 lipca został wyznaczony razem z Jurijem Onufrijenką do składu załogi dublerów pierwszej ekspedycji na Międzynarodową Stację Kosmiczną oraz do załogi podstawowej trzeciej stałej załogi. Po trzech miesiącach treningu Onufrijenkę zastąpił Władimir Dieżurow. Załogę uzupełnił również amerykański astronauta Kenneth Bowersox.
  • 1999 – we wrześniu dowódcą trzeciej ekspedycji został ostatecznie inny amerykański astronauta – Frank Culbertson. W niezmienionym już składzie załoga trenowała do 2001.
  • 2001 – od 10 sierpnia do 17 grudnia na pokładzie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej uczestniczył w realizacji programu trzeciej stałej ekspedycji. W kosmos wystartował na pokładzie wahadłowca Discovery (misja STS-105).
  • 2003 – od września rozpoczął szkolenie do kolejnego lotu na ISS. W grudniu został mianowany dowódcą rezerwowej załogi 11 ekspedycji. Początkowo w składzie załogi znalazł się Donald Petit, ale wkrótce zastąpił go Daniel Tani. 15 kwietnia 2005 Tiurin był dublerem dowódcy podstawowej załogi Sojuza TMA-6.
  • 2005 – w sierpniu zamienił w załodze rezerwowej 12 ekspedycji Aleksandra Łazutkina, który musiał przerwać trening z powodu choroby. Tym samym znalazł się również w podstawowej załodze Ekspedycji 14. Trening rozpoczął razem z Jeffreyem Williamsem oraz Siergiejem Kostienką. 1 października podczas startu Sojuza TMA-7 był dublerem dowódcy statku kosmicznego. Pod koniec roku międzynarodowa komisja zatwierdzająca składy załóg ISS podjęła decyzję, że podstawową załogę 14 stałej załogi będą stanowić Michael Lopez-Alegria oraz Michaił Tiurin.
  • 2006 – wraz z ponownym uruchomieniem misji wahadłowców i powrocie do trzyosobowych załóg Międzynarodowej Stacji Kosmicznej w maju NASA zakomunikowała, że trzecim członkiem Ekspedycji 14 będzie Sunita Williams. Przybędzie ona na stację na pokładzie wahadłowca w grudniu.
    18 września wystartował w kosmos na pokładzie statku kosmicznego Sojuz TMA-9.
  • 2007 – 21 kwietnia Tiurin, Lopez-Alegria i Charles Simonyi powrócili na Ziemię.

Loty załogowe

[edytuj | edytuj kod]

10 sierpnia 2001 na pokładzie wahadłowca Discovery (misja STS-105) wystartował w kierunku stacji ISS. Tiurin podczas lotu promu pełnił funkcję specjalisty misji (MS-5). Razem z nim w kosmos polecieli: Scott J. Horowitz (dowódca), Frederick W. Sturckow (pilot) i specjaliści misji Daniel T. Barry (MS-1), Patrick G. Forrester (MS-2), Frank L. Culbertson, Jr. (MS-3) oraz Władimir Dieżurow (MS-4). Dwaj ostatni razem z Tiurinem stanowili ponadto trzecią stałą załogę Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. 12 sierpnia wahadłowiec Discovery połączył się z ISS. Po ośmiu dniach wspólnego lotu – 20 sierpnia prom odłączył się od stacji. Na Ziemię powrócili również Jurij W. Usaczow, James S. Voss i Susan J. Helms, czyli załoga Ekspedycji 2. Podczas ponad 4-miesięcznej misji załoga Tiurina kontynuowała prace rozpoczęte przez wcześniejsze załogi stacji. W tym czasie do ISS został dołączony moduł Pirs, który pełni funkcję śluzy powietrznej i zarazem węzła cumowniczego. Tiurin trzykrotnie przebywał poza stacją: 8 października przez prawie 5 godzin, 15 października przez blisko 6 godzin i 3 grudnia przez niecałe 3 godziny. Podczas tych prac zajmował się m.in. montażem dźwigu Strieła, okablowaniem modułu Pirs i eksperymentami na poszyciu modułu Zwiezda. Trzeci spacer kosmiczny Tiurina był wymuszony blokadą węzła cumowniczego modułu Zwiezda. Jej usunięcie umożliwiło przyjmowanie kolejnych statków towarowych serii Progress. Tiurin powrócił na Ziemię razem z załogą wahadłowca Endeavour (misja STS-108) 17 grudnia 2001.

Odznaczenia i nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Wykaz lotów

[edytuj | edytuj kod]
Loty kosmiczne, w których uczestniczył Michaił W. Tiurin
Data startu Statek kosmiczny Data lądowania Statek kosmiczny Funkcja Czas trwania
1 10 sierpnia 2001 STS-105
Discovery F-30
17 grudnia 2001 STS-108
Endeavour F-17
specjalista misji,
inżynier pokładowy ISS
128 dni 20 godzin 44 minuty i 56 sekund
2 18 września 2006 Sojuz TMA-9 21 kwietnia 2007 Sojuz TMA-9 dowódca Sojuza TMA-9,
inżynier pokładowy ISS
215 dni 8 godzin 22 minuty i 22 sekund
3 7 listopada 2013 Sojuz TMA-11M 14 maja 2014 Sojuz TMA-11M dowódca Sojuza TMA-11M,
inżynier pokładowy ISS
187 dni 21 godzin 44 minuty i 15 sekund
Łączny czas spędzony w kosmosie – 532 dni 2 godziny 51 minut i 33 sekundy.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]