Michał Kobosko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michał Kobosko
Ilustracja
Michał Kobosko (2020)
Pełne imię i nazwisko

Michał Andrzej Kobosko

Data i miejsce urodzenia

15 kwietnia 1968
Warszawa

Zawód, zajęcie

dziennikarz, polityk

Alma Mater

Uniwersytet SWPS

Stanowisko

redaktor naczelny tygodnika „Newsweek Polska” (2006–2009), redaktor naczelny tygodnika „Wprost” (2012–2013), poseł na Sejm X kadencji (od 2023)

Partia

Polska 2050

Michał Andrzej Kobosko (ur. 15 kwietnia 1968 w Warszawie[1]) – polski dziennikarz prasowy i polityk, redaktor naczelny m.in. czasopism „Newsweek Polska” (2006–2009) i „Wprost” (2012–2013), w latach 2020–2022 przewodniczący, a od 2022 I wiceprzewodniczący partii Polska 2050, poseł na Sejm X kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował na Politechnice Warszawskiej oraz w Ośrodku Studiów Amerykańskich Uniwersytetu Warszawskiego[2]. W 2021 uzyskał licencjat z zarządzania i przywództwa na Uniwersytecie SWPS[1][3]. Pracę w zawodzie dziennikarza rozpoczął w pierwszej połowie lat 90., dołączając do działu ekonomicznego „Gazety Wyborczej[2]. Następnie był zastępcą redaktora naczelnego dziennika „Puls Biznesu”, kierował też portalem PulsBiznesu.pl. Był również związany z dwutygodnikiem „BusinessWeek” (jako zastępca redaktora naczelnego)[4]. W 2004 dołączył do redakcji wydawanego przez Axel Springer Polska miesięcznika „Profit”[4]. W latach 2005–2006 był zastępcą redaktora naczelnego i następnie redaktorem naczelnym miesięcznika „Forbes”. W październiku 2006 objął funkcję redaktora naczelnego „Newsweek Polska[4], którą pełnił do sierpnia 2009[5].

W tym samym miesiącu został redaktorem naczelnym gazety „Dziennik Polska-Europa-Świat[5]. Od września tegoż roku, gdy doszło do jej fuzji z „Gazetą Prawną”, objął kierownictwo redakcji nowo powstałego „Dziennika Gazety Prawnej”. W marcu 2010 zastąpił go na tym stanowisku Tomasz Wróblewski[6]. Michał Kobosko pracował następnie w Axel Springer Polska jako wydawca czasopism „Newsweek Polska” i „Forbes”[6], odszedł z wydawnictwa w styczniu 2011[7]. Od lutego 2012 do stycznia 2013 był redaktorem naczelnym tygodnika „Wprost”, zastąpił na tym stanowisku Tomasza Lisa[8][9]. Poza działalnością w prasie był też współprowadzącym program publicystyczny w stacji radiowej RMF FM[10]. Zasiadał w jury konkursu Grand Press (od 2000), wszedł także w skład kapituły Nagroda Lesława A. Pagi[4]. W 2013 zakończył działalność w branży medialnej[11]. Od tegoż roku do 2017 był partnerem w agencji mówców „Primespeakers”[3]. Również w 2013 objął stanowisko dyrektora warszawskiego biura amerykańskiego think tanku Atlantic Council[2], którym kierował do 2019[11][12].

Dołączył następnie do grona współpracowników Szymona Hołowni. Wszedł w skład jego sztabu w trakcie kampanii prezydenckiej w 2020, zajmował stanowisko pełnomocnika wyborczego[13]. Po wyborach został wiceprezesem Stowarzyszenia Polska 2050[14]. We wrześniu 2020 Szymon Hołownia wskazał go jako przewodniczącego zakładanej przez jego środowisko partii politycznej[15] (zarejestrowanej w marcu 2021 pod nazwą Polska 2050 Szymona Hołowni[16]). W marcu 2022 przeszedł na funkcję I wiceprzewodniczącego tego ugrupowania[17].

W wyborach parlamentarnych w 2023 kandydował do Sejmu z pierwszego miejsca na liście koalicji Trzecia Droga w okręgu warszawskim; uzyskał mandat posła X kadencji, otrzymując 61 452 głosy[18]. W Sejmie został przewodniczącym Komisji do Spraw Unii Europejskiej[1]. Objął też funkcję przewodniczącego delegacji Sejmu i Senatu do Zgromadzenia Parlamentarnego OBWE[1]. W 2024 został przewodniczącym liberalnego europejskiego stowarzyszenia New Europeans[19].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Posłowie X kadencji: Michał Kobosko. sejm.gov.pl. [dostęp 2024-04-09].
  2. a b c Michał Kobosko szefem warszawskiego biura Atlantic Council i dyrektorem Wrocław Global Forum. atlanticcouncil.org, 30 października 2013. [dostęp 2023-10-30].
  3. a b Michał Kobosko. polska2050.pl. [dostęp 2023-10-30].
  4. a b c d Michał Kobosko. przedsiebiorczosc.com. [dostęp 2023-10-30].
  5. a b Kobosko zastąpi Krasowskiego w „Dzienniku” i będzie redaktorem naczelnym „Gazety Prawnej”. gazetaprawna.pl, 3 czerwca 2009. [dostęp 2023-10-30].
  6. a b Tomasz Wróblewski redaktorem naczelnym „Dziennika Gazety Prawnej”. gazetaprawna.pl, 25 lutego 2010. [dostęp 2023-10-30].
  7. Michał Kobosko odszedł z Axel Springer. wirtualnemedia.pl, 5 stycznia 2011. [dostęp 2021-04-18].
  8. Lis zwolniony z Wprost. Zastąpi go Kobosko. sdp.pl, 8 lutego 2013. [dostęp 2021-04-18].
  9. Sylwester Latkowski redaktorem naczelnym „Wprost”. wprost.pl, 22 stycznia 2013. [dostęp 2021-04-18].
  10. Nowy program RMF FM i Newsweeka. wirtualnemedia.pl, 13 kwietnia 2007. [dostęp 2023-10-30].
  11. a b Michał Kobosko. mamprawowiedziec.pl. [dostęp 2023-10-30].
  12. Michał Kobosko kończy pracę w Atlantic Council i współpracuje z Szymonem Hołownią przy wyborach prezydenckich. wirtualnemedia.pl, 3 grudnia 2019. [dostęp 2020-09-29].
  13. Wybory prezydenckie 2020. Szymon Hołownia – program wyborczy. businessinsider.com.pl, 26 czerwca 2020. [dostęp 2023-10-30].
  14. Nasi ludzie. polska2050.pl. [dostęp 2023-10-30].
  15. Szymon Hołownia zakłada partię polityczną. polsatnews.pl, 29 września 2020. [dostęp 2020-09-29].
  16. Polska 2050 Szymona Hołowni. bip.warszawa.so.gov.pl. [dostęp 2021-04-21].
  17. Polska 2050 Szymona Hołowni zaprezentowała władze partii. polsatnews.pl, 27 marca 2022. [dostęp 2022-03-29].
  18. Wybory do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej 2023. pkw.gov.pl. [dostęp 2023-10-25].
  19. Elisa Braun, Eddy Wax: Macron forms „New Europeans” club to unite fragmented EU liberals. politico.eu, 21 marca 2024. [dostęp 2024-04-09]. (ang.).