Micro (klasa jachtu)
Rok konstrukcji |
1977 |
---|---|
Kraj pochodzenia | |
Typ ożaglowania | |
Grot |
12 m² |
Fok |
6,5 m² |
Spinaker |
19,6 m² |
Całkowite ożaglowanie |
18,5 m² |
Długość maksymalna |
5,50 m |
Długość LWK |
5,25 m |
Szerokość maksymalna |
2,45 m |
Materiał konstrukcyjny |
włókno szklane, włókno węglowe |
Zanurzenie maksymalne |
110 cm |
Załoga |
3 |
Wysokość maksymalna masztu |
bez ograniczeń m |
---|---|
Masa całkowita |
450 kg |
Wysokość maksymalna masztu |
8,2 m |
---|---|
Masa całkowita |
540 kg |
Wysokość maksymalna masztu |
7,7 m |
---|---|
Masa całkowita |
560 kg |
Klasa Micro wywodzi się z Francji, gdzie pod koniec lat 70. XX wieku, w kręgach miesięcznika „Beateaux” opracowano założenia nowej klasy jachtów do żeglugi regatowo-turystycznej. Klasa zarejestrowana jest jako międzynarodowa w Międzynarodowej Federacji Żeglarskiej, a od 1999 roku rozgrywane są w niej mistrzostwa świata.
Flota podzielona jest na 3 dywizje: Proto, Racer i Cruiser (nazwy dywizji nie są tłumaczone). Dzięki takiemu podziałowi załogi mogą ścigać się ze sobą, dysponujący podobnym sprzętem, co pozwala uniknąć wyścigu zbrojeń. Klasa nie jest monotypem i w sierpniu 2018 rozróżnione jest łącznie 129[1] różnych konstrukcji lub wariantów.
W czasie regat całą flota startuje razem, stopniowo rozciągając się na całej trasie.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Klasa została stworzona w 1977 r. z inicjatywy francuskiego czasopisma „Bateaux”[2], które ustanowiło podstawę pomiarową w celu stworzenia małych i łatwych w transporcie łódek niewymagających pomiarów IOR / CHS (aktualnie IMS / IRC).
Początkowe plany zakładały tylko jedno wydarzenie w roku: „Puchar Micro”. Pomysł został oparty na wymiarach istniejących łódek, takich jak Corsaire, dzięki czemu mogła powstać duża flota łodzi z Bénéteau (pierwsze 18), Jeanneau (Microsail), a potem kilku mniejszych producentów stworzyło własne Micro (Challenger, Neptun, Kelt). Stworzono bardzo innowacyjne prototypy (Nuits Blanches, Les Copines). Wkrótce francuski rynek został nasycony małymi łodziami używanymi, z których większość nadal pływa.
Zagraniczni konkurenci wykazali zainteresowanie klasą, bardzo udanym prototypem z Wielkiej Brytanii była „Speculation” (Speculation, Dogs of War, Placebo). Niestety dla klasy konkurenci z Wielkiej Brytanii, Włoch, Szwajcarii nie kontynuowali ścigania się w tej klasie. Zostali oni zastąpieni przez żeglarzy z Europy Wschodniej, a w Polsce i Rosji wyprodukowano wiele Cruiserów.
Po kilku sukcesach na arenie międzynarodowej polscy producenci wyprodukowali łódki dywizji Proto „produkcji” (Kankan, Shanta, Windjammer, Opus, Hot Boat, l’Arte) i odnieśli sukcesy. Wiodącymi krajami są aktualnie Francja, Polska i Rosja.
Jacht L’Arte 3 (proto) konstrukcji Eugeniusza Gintera to obecnie najbardziej rozpowszechniona konstrukcja również za granicą, wygrywająca od 2000 do 2008 r. niemal wszystkie mistrzostwa świata Micro[3].
Od 1999 roku Pucharowi Świata w klasie Micro rozgrywanemu w Gdyni Międzynarodowa Federacja Żeglarska przyznała status Mistrzostw Świata[4]. Na regatach pojawiają się brazylijskie oraz kanadyjskie załogi.
Historia w Polsce
[edytuj | edytuj kod]Micro w Polsce ma bardzo bogatą, wieloletnią historię. Pierwszym polskim akcentem był start załogi jachtu „Mikron” na Micro Cup w Breście w 1986 roku. Rok później rozegrano już mistrzostwa Polski klasy Micro w Górkach Zachodnich.
Kolejne lata to już właściwe nieustające sukcesy polskich załóg, począwszy od dwóch zwycięstw słynnej „Kumpelki” w Micro Cup w latach 1987 i 1988[5] (skipper Jarosław Kaczorowski), przez triumfy Leona Wróbla[6] i ostatnie sukcesy w mistrzostwach świata Stanisława Sawko, braci Przemka i Piotra Tarnackich i Piotra Ogrodnika w Micro Proto czy zwycięstwa Kazimierza Domalewskiego, Andrzeja Czapskiego, Grzegorza Banaszczyka, Piotra Słowika, Marcina Pietrzaka w Micro Cruiser. Z sukcesami na łódkach Micro ścigali się tak znakomici żeglarze jak Piotr Cichocki, Marek Muzykiewicz, Andrzej Skrzat i Szymon Szymik.
Wydarzenia
[edytuj | edytuj kod]Mistrzostwa Świata
[edytuj | edytuj kod]Rok | Kraj | Miejsce | Zwycięzca | 2. miejsce | 3. miejsce | Startujących |
---|---|---|---|---|---|---|
1999 | Polska | Gdynia | Stanisław Sawko, Kazimierz Domalewski, Przemysław Tarnacki | |||
2000 | Niemcy | Warnemünde | Przemysław Tarnacki, Michał Szmul, Marcin Ossowski | |||
2001 | Francja | Maubuisson | Stanisław Sawko, Piotr Tarnacki, Jacek Wysocki | |||
2002 | Austria | Achenkirch | Philippe Benaben, Matthieu Loiselet, Rémi Nobileau | |||
2003 | Polska | Łeba | Przemysław Tarnacki, Michał Szmul, Jacek Wysocki | |||
2004 | Belgia | Nieuwpoort | Piotr Tarnacki, Jerzy Chodubski, Łukasz Wosiński | |||
2005 | Litwa | Usma | Piotr Tarnacki, Jerzy Chodubski, Łukasz Wosiński | |||
2006 | Francja | Mèze | Marcel Krauth, Marc Krauth, Fabrice Beigneux | |||
2007 | Niemcy | Warnemünde | Piotr Tarnacki, Jerzy Chodubski, Bohdan Goralski | Eugeniy Nikiforov[7] | ||
2008 | Polska | Sopot | Piotr Tarnacki, Jerzy Chodubski, Bohdan Góralski | |||
2009[8] | Rosja | Moskwa | Evgeniy Neugodnikov, Andrew Bill, Alexandr Ekimov | Eugeniy Nikiforov[7], Dmitry Lukyanov, Pavel Brednev | Sergey Musikhin, Kirill Luzin, Yury Popov | 72 |
2010[9] | Francja | Quiberon | Andrew Bill, Maxim Taranov, Mikhail Tekuchev | Piotr Tarnacki | Maxim Kuzmin | 65 |
2011 | Litwa | Usma | Piotr Tarnacki, Rafał Becker, Krzysztof Mongird | |||
2012 | Austria | Traunsee | Piotr Ogrodnik, Grzegorz Banaszczyk, Paweł Choroba | |||
2013 | Polska | Gdynia | Piotr Tarnacki, Rafał Becker, Krzysztof Mongird | |||
2014[10] | Niemcy | Berlin | Piotr Ogrodnik, Piotr Petryla, Grzegorz Banaszczyk | Gennadiy Svistunow, Grigorii Mikhalev, Igor Kornalevsiky | Piotr Tarnacki, Jakub Pawluk, Krzysztof Mongrid | |
2015[11] | Białoruś | Brześć | Piotr Ogrodnik, Grzegorz Banaszczyk, Piotr Petryla | Gennady Svistunov, Grigorii Mikhalev, Igor Kornalevskiy | Piotr Tarnacki, Marcin Celmerowski, Rafal Becker | 63 |
2016[12][13] | Rosja | Jezioro Pskowskie | Piotr Ogrodnik, Grzegorz Banaszczyk, Piotr Petryla | Igor Lipen, Maxim Taranov, Dmitry Kolesnikov | Andrey Anfinogenov, Michail Ostapushenko, Andrey Kuzmin | |
2017[14][15] | Francja | Annecy | Piotr Tarnacki, Grzegorz Banaszczyk, Bartosz Makala | Piotr Ogrodnik, Tomasz Brzozowski, Paweł Choroba | Maxime Brunel, Lionel Tissot, Lucas Tissot | 68 |
2018[16][17][18] | Polska | Świnoujście | Piotr Tarnacki, Grzegorz Banaszczyk, Bartosz Makala | Rafał Sawicki | Vladimir Bazhenov | 25 |
2019[18][19][20] | Słowacja | Liptovska Mara | Piotr Tarnacki, Grzegorz Banaszczyk, Bartosz Makala | Maciej Celmerowski, Wojciech Moczkowski, Oskar Śleziona | Vladimir Bazhenov, Andrey Babushkin, Andrey Kuzmin | 33 |
2020 | Polska | Gdynia | Odwołane[21] z powodu pandemii COVID-19. | |||
2021[22][23] | Francja | Martigues | 123 Piotr Manczak Filadelfia Bachorz Bartosz Jędrychowicz |
29086 Bruno Dossat Nicolas Pierrot Pierre Romero |
125 Rafał Moszczyński Marcin Pecak Maciej Ciężki |
27 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Document 4 – List of Micros. IMCCA. [dostęp 2018-08-03]. (ang.).
- ↑ History. IMCCA. [dostęp 2018-08-02]. (ang.).
- ↑ „Żagle”, luty 2011, s. 30 [dostęp 2019-03-12] .
- ↑ Klasa zostaje uznana przez ISAF. Micro Class Polska. [dostęp 2018-08-08].
- ↑ Jarek Kaczorowski wygrywa Micro Cup. Micro Class Polska. [dostęp 2018-08-08].
- ↑ Leon Wróbel zwyciężył w Micro CUP. Micro Class Polska. [dostęp 2018-08-08].
- ↑ a b Sailor Biography : Eugeniy Nikiforov [online], World Sailing [dostęp 2018-11-02] (ang.).
- ↑ Micro Cup - Micro World Championship 2009 [online], World Sailing [dostęp 2018-11-02] (ang.).
- ↑ 2010 Micro Class World Championship [online], World Sailing [dostęp 2018-11-02] (ang.).
- ↑ Results 2014 – 38th Micro Cup [online], Micro World Championship 2014 – Berlin [dostęp 2018-08-08] (ang.).
- ↑ Results [online], Micro Cup 2015 Brest [dostęp 2018-08-08] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-14] (ang.).
- ↑ Polacy Mistrzami Świata w Micro! [online], Magazyn Jachting - Dobra Praktyka Żeglarska - jachty żaglowe, łodzie żaglowe, czartery, rejsy, 20 czerwca 2016 [dostęp 2022-05-31] (pol.).
- ↑ Micro World Cup 2016 [online], Activcentre, 29 czerwca 2016 [dostęp 2018-08-14] (ang.).
- ↑ Micro World Championship 2017 [online], IMCCA, 18 sierpnia 2017 [dostęp 2018-08-08] (fr.).
- ↑ Polacy mistrzami świata w klasie Micro [online], zagle.se.pl, 25 sierpnia 2017 [dostęp 2018-08-14] .
- ↑ Piotr Tarnacki Mistrzem Świata! [online], Świnoujście [dostęp 2018-08-20] .
- ↑ Mistrzostwa Świata Micro [online], Festiwal Żagli Świnoujście [dostęp 2018-08-20] [zarchiwizowane z adresu 2018-08-25] .
- ↑ a b World Champions [online], IMCCA [dostęp 2022-05-31] (ang.).
- ↑ Gdańskie Centrum Multimedialne , Gdańskie Centrum Multimedialne , Piotr Tarnacki i jego załoga po raz dziewiąty mistrzami świata w klasie Micro. Srebro także dla gdańszczan [online], Gdańsk - oficjalny portal miasta [dostęp 2022-05-31] (pol.).
- ↑ Thomas Messing , Weltmeisterschaft der Micro-Klasse 2019 in der Slowakei am Liptovska Mara [online], Micro GER, 19 sierpnia 2019 [dostęp 2022-05-31] (niem.).
- ↑ 2020 Micro Worlds. International Micro Cupper Class Association. [dostęp 2021-08-27]. (ang.).
- ↑ 2021 Micro Worlds. International Micro Cupper Class Association. [dostęp 2021-08-27]. (ang.).
- ↑ Final results - Championnat d'Europe Micri. Micro European Championship 2021. [dostęp 2021-08-27]. (ang.).
Zewnętrzne odnośniki
[edytuj | edytuj kod]- Micro Class Polska. [dostęp 2018-08-02].
- International Micro Cupper Class Association. [dostęp 2018-08-02]. (ang.).