Mieczysław Podgórski (lekarz)

Mieczysław Stefan Podgórski
Data i miejsce urodzenia	26 marca?/7 kwietnia 1884 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	1917 albo 22 lub 24 kwietnia 1919 ; Smoleńsk albo Moskwa
Przyczyna śmierci	tyfus plamisty
Zawód, zajęcie	lekarz
Miejsce zamieszkania	Warszawa, Moskwa, Warszawa
Narodowość	polska
Alma Mater	Cesarski Uniwersytet Moskiewski
Rodzice	Sylwester Ignacy Podgórski i Wanda Podgórska z domu Turska
Krewni i powinowaci	rodzeństwo: Przemysław, Janina, Zbigniew, Jadwiga, Zdzisław, Witold i Zofia
	Odznaczenia

Mieczysław Stefan Podgórski (ur. 26 marca^?/7 kwietnia 1884 w Warszawie, zm. w 1917 w Smoleńsku albo 22 lub 24 kwietnia 1919 w Moskwie^[a]) – polski lekarz.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W czasie studiów na Cesarskim Uniwersytecie Moskiewskim^[2], gdzie studiował medycynę od 1902 roku, prowadził tajną organizację polityczną wśród młodzieży „Wiarus”. Od 1903 roku był członkiem Związku Młodzieży Polskiej „Zet”, a potem bratem zetowym w Petersburgu. Był delegatem Komitetu Okręgowego „Zet” na Mińsk Litewski. Powróciwszy do Warszawy pracował jako lekarz-asystent w szpitalu św. Ducha. Działał w Narodowym Związku Robotniczym. W 1914 roku został powołany z rezerwy do wojska rosyjskiego, gdzie służył jako lekarz w brygadzie artyleryjskiej^[3]. Zaraził się tyfusem i zmarł w 1917 roku w szpitalu w Smoleńsku^[1] (według relacji rodzinnej zmarł na tyfus w 1919 roku w Moskwie).

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Order Świętego Stanisława (Imperium Rosyjskie) II klasy (1916)^[3].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Mieczysław Podgórski była synem notariusza Sylwestra Ignacego Podgórskiego (1847–1904) i pisarki Wandy Podgórskiej z domu Turskiej (1859–1911). Był bratem:

Ezechiela Przemysława (1879–1953) – inżyniera, działacza niepodległościowego
Janiny Anny (1880–1961) – pierwszej polskiej adwokatki, późniejszej żony Stanisława Jurkiewicza, ministra w kilku rządach II RP.
Zbigniewa Szczęsnego Gracjana (1882– po 1935) – sędziego pokoju Sądu Okręgowego w Warszawie
Jadwigi (1885–1917) – chemiczki
Zdzisława Maksymiliana (1888–1944) – majora Wojska Polskiego (II RP)
Witolda Klemensa Michała (1890–1962) – porucznika Wojska Polskiego (II RP)
Zofii (1894–1894).

Nie założył rodziny.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ Tomasz Piskorski^[1] podaje, że Mieczysław zmarł na tyfus w szpitalu w Smoleńsku w 1917 roku, natomiast według relacji rodzinnych zmarł na tyfus plamisty w Moskwie 22 lub 24 kwietnia 1919 roku. Informacja ta opiera się na relacji Heleny Krotowicz, żony Zdzisława, która była na jego pogrzebie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b TomaszT. Piskorski TomaszT., Wykaz poległych i zmarłych uczestników Ruchu Niepodległościowego Młodzieży Narodowej (członków Związku Młodzieży Polskiej – „Zet”, Organizacji „Przyszłość” – „Pet” i innych stopni organizacyjnych w okresie lat 1886–1936, Warszawa: Związek Seniorów OMN i ZPMD, 1936, s. 49 .
↑ Teczka Mieczysława Podgórskiego z czasów studiów na Uniwersytecie Moskiewskim, Centralne Państwowe Archiwum miasta Moskwy, inw. 316 spr. 764, okres lat 02.08.1902–1911 i inw. 323 spr. 1563, okres lat 15.07.1909–05.09.1914 (ros.).
↑ ^a ^b Lista odznaczonych orderami wojennymi przez Imperatora, „Русский Инвалидъ. Газета Военная”, 294, 2 listopada 1916, s. 4 (ros.).

[2] Tomasz Piskorski^[1] podaje, że Mieczysław zmarł na tyfus w szpitalu w Smoleńsku w 1917 roku, natomiast według relacji rodzinnych zmarł na tyfus plamisty w Moskwie 22 lub 24 kwietnia 1919 roku. Informacja ta opiera się na relacji Heleny Krotowicz, żony Zdzisława, która była na jego pogrzebie.

[WY-1] TomaszT. Piskorski TomaszT., Wykaz poległych i zmarłych uczestników Ruchu Niepodległościowego Młodzieży Narodowej (członków Związku Młodzieży Polskiej – „Zet”, Organizacji „Przyszłość” – „Pet” i innych stopni organizacyjnych w okresie lat 1886–1936, Warszawa: Związek Seniorów OMN i ZPMD, 1936, s. 49 .

[UNI-3] Teczka Mieczysława Podgórskiego z czasów studiów na Uniwersytecie Moskiewskim, Centralne Państwowe Archiwum miasta Moskwy, inw. 316 spr. 764, okres lat 02.08.1902–1911 i inw. 323 spr. 1563, okres lat 15.07.1909–05.09.1914 (ros.).

[Order-4] Lista odznaczonych orderami wojennymi przez Imperatora, „Русский Инвалидъ. Газета Военная”, 294, 2 listopada 1916, s. 4 (ros.).

[a]

[2]

[3]

[1]