Miklós Szontagh (junior)
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie | |
Miklós Szontagh junior (wym. [mikloːʃ sontɒɡ]), także Nikolaus Szontagh (ur. 10 sierpnia 1882 w Nowym Smokowcu, zm. 26 lipca 1963 r. w Lewoczy) – węgierski lekarz, taternik, działacz turystyczny. Był wnukiem prawnika Dániela Szontagha i synem lekarza Miklósa Szontagha seniora[1].
Po ojcu, założycielu miejscowości Nowy Smokowiec, objął tam stanowisko lekarza naczelnego i piastował je przez wiele lat. Przed I wojną światową był aktywnym wspinaczem, dokonał szeregu ważnych wejść na tatrzańskie szczyty. W większości przypadków towarzyszyli mu przewodnicy. Zasłużył się dla rozwoju turystyki i ratownictwa po południowej stronie Tatr, w latach 1933–1939 był prezesem Karpathenvereinu. Wcześniej, w początkowych latach XX wieku, dzierżawił po ojcu tereny myśliwskie w Granatach Wielickich, na których polował na kozice. Był autorem artykułów dotyczących tematyki tatrzańskiej[1].
Został pochowany w Wielkiej, dzisiejszej dzielnicy Popradu[1].
Osiągnięcia wspinaczkowe
[edytuj | edytuj kod]- drugie lub trzecie wejście na Ostry Szczyt (1902)[1],
- pierwsze wejście na Wielki Szczyt Wideł (1903, z Johannem Hunsdorferem seniorem),
- pierwsze wejście na Małą Kończystą (1905, z Zoltánem Zsigmondym i Johannem Franzem seniorem)[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Bolesław Chwaściński: Z dziejów taternictwa. O górach i ludziach. Warszawa: Sport i Turystyka, 1988, s. 100. ISBN 83-217-2463-9.