Mistrzostwa świata w szachach 1975

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mistrz świata 1975, Anatolij Karpow

Mistrzostwa świata w szachach 1975 – mecz szachowy, który miał się odbyć, pomiędzy aktualnym mistrzem świataBobbym Fischerem, a zwycięzcą meczów pretendentówAnatolijem Karpowem, miał być rozegrany w Manilii pod egidą Międzynarodowej Federacji Szachowej FIDE. 3 kwietnia Fischer zrezygnował z obrony tytułu i Międzynarodowa Federacja Szachowa (FIDE) zdyskwalifikowała Fischera i przyznała tytuł Karpowowi.

Turniej pretendentów[edytuj | edytuj kod]

Ćwierćfinały Półfinały Finał
                   
1974 - Moskwa        
  Anatolij Karpow  
1974 - Leningrad
  Lew Poługajewski  2½  
  Anatolij Karpow  7
1974 - San Juan
    Borys Spasski  4  
  Borys Spasski  
1974 - Moskwa
 Stany Zjednoczone Robert Byrne  1½  
  Anatolij Karpow  12½
1974 - Augusta
    Wiktor Korcznoj  11½
  Wiktor Korcznoj  
1974 - Odessa
 Brazylia Henrique Mecking  5½  
  Wiktor Korcznoj  
1974 - Palma de Mallorca
    Tigran Petrosjan  1½  
  Tigran Petrosjan  7
 Węgry Lajos Portisch  6  
Anatolij Karpow

Zasady i rezygnacja Fischera[edytuj | edytuj kod]

Mistrzem świata miał zostać ten z zawodników, który pierwszy zdobędzie 12½ lub 13 punktów. Fischer przed swoim meczem przeciwko Spassky’emu uważał, że format pierwszy do 12½ punktów nie był sprawiedliwy, ponieważ zachęcał każdego, kto prowadził do gry na remisy, a nie na zwycięstwa. On sam opowiedział się za taką strategią w meczu: po objęciu wygodnego prowadzenia zremisował partie od 14 do 20. Z każdym meczem zbliżał się do tytułu, podczas gdy Spassky tracił szansę na walkę. Ten styl gry w szachy obraził Fischera. Zamiast tego zażądał zmiany formatu na ten używany w pierwszych Mistrzostwach Świata, gdzie zwycięzcą był gracz który zdobył 10 zwycięstw bez remisów. W przypadku wyniku 9–9, mistrz zachowa tytuł, a pula nagród zostanie podzielona po równo[1][2]. Kongres FIDE nad propozycją Fischera odbył się w 1974 roku podczas Olimpiady szachowej w Nicei. Delegaci głosowali za propozycją Fischera, ale odrzucili klauzulę z remisem 9–9 jak również możliwość nieograniczonego meczu[3]. W odpowiedzi Fischer odmówił obrony swojego tytułu. Terminy ponownego rozpatrzenia propozycji Fischera zostały przedłużone, ale Fischer nie odpowiedział, więc Karpow został mianowany Mistrzem Świata przez poddanie meczu 3 kwietnia 1975 roku.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Yasser Seirawan (2003). Winning Chess Brilliancies. Microsoft Press
  2. Garri Kasparow (2003). My Great Predecessors, Volume IV. Gloucester Publishers
  3. Plisetsky i Voronkov 2005, s. 412–13