Mistrzostwa Azji w Rugby 7 Mężczyzn 2013
| |||
Szczegóły turnieju | |||
Termin | |||
---|---|---|---|
Liczba drużyn |
19 (z 1 konfederacji) | ||
Stadiony |
4 (w 4 miastach) | ||
I miejsce | |||
II miejsce | |||
III miejsce | |||
Statystyki turnieju | |||
Najlepszy zawodnik |
Lomano Lava Lemeki (139) | ||
Najwięcej przyłożeń |
Lomano Lava Lemeki (27) |
Mistrzostwa Azji w Rugby 7 Mężczyzn 2013 (HSBC Asian Sevens Series 2013) – piąte mistrzostwa Azji w rugby 7 mężczyzn, oficjalne międzynarodowe zawody rugby 7 o randze mistrzostw kontynentu organizowane przez ARFU mające na celu wyłonienie najlepszej męskiej reprezentacji narodowej w tej dyscyplinie sportu w Azji. Zostały rozegrane w formie czterech rankingowych turniejów rozegranych pomiędzy 31 sierpnia a 10 listopada 2013 roku.
Cykl zdominowały reprezentacje Hongkongu i Japonii rozstrzygając między sobą wszystkie cztery finały. W pierwszych dwóch niewysokie zwycięstwa odnieśli Japończycy[1], w trzecim zaś wyraźnie lepsi byli reprezentanci Hongkongu[2]. Hongkong do ostatniego turnieju przystępował zatem ze stratą do Japonii jednego punktu w klasyfikacji generalnej, tak więc do końcowego triumfu przy założeniu ponownego spotkania w finale wystarczała mu jakakolwiek wygrana nad rywalami, bowiem w bezpośrednich meczach stosunek małych punktów kształtował się na jego korzyść[3][4][5]. W obecności 1500 widzów Hongkong prowadził do przerwy 19–5, jednak kolejne dziewiętnaście punktów zdobyli reprezentanci Japonii triumfując tym samym zarówno w tym turnieju, jak i całym cyklu[6][7][8].
Zarówno w klasyfikacji punktowej, jak i przyłożeń, zwyciężył reprezentujący Japonię Lomano Lava Lemeki[9].
Kalendarz
[edytuj | edytuj kod]Turniej | Kraj | Miasto | Data |
---|---|---|---|
Kuala Lumpur Sevens 2013 | Malezja | Kuala Lumpur | 31 sierpnia–1 września 2013 |
Thailand Sevens 2013 | Tajlandia | Bang Saen | 21–22 września 2013 |
Mumbai Sevens 2013 | Indie | Mumbaj | 12–13 października 2013 |
Singapore Sevens 2013 | Singapur | Singapur | 9–10 listopada 2013 |
Informacje ogólne
[edytuj | edytuj kod]Cykl składał się z czterech rankingowych turniejów, dwa z nich zgromadziły dwanaście drużyn, w pozostałych rywalizowało zaś szesnaście. W walce o tytuł mistrzowski wzięło udział dwadzieścia zespołów. Mistrzem Azji została drużyna, która po rozegraniu czterech rankingowych turniejów – w Kuala Lumpur, Bang Saen, Mumbaju i Singapurze – zgromadziła najwięcej punktów, które były przyznawane za zajmowane w nich miejsca. Gdy w turnieju brało udział więcej niż dwanaście zespołów, punktowała jedynie czołowa dwunastka. W przypadku tej samej ilości punktów w klasyfikacji generalnej lokaty zainteresowanych drużyn były ustalane kolejno na podstawie[10]:
- wyników spotkań pomiędzy zainteresowanymi drużynami;
- lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych w tych spotkaniach;
- lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych we wszystkich spotkaniach sezonu.
Miejsce | Punkty |
---|---|
1 | 12 |
2 | 11 |
3 | 10 |
4 | 9 |
5 | 8 |
6 | 7 |
7 | 6 |
8 | 5 |
9 | 4 |
10 | 3 |
11 | 2 |
12 | 1 |
Przystępujące do turnieju reprezentacje mogły liczyć maksymalnie dwunastu zawodników. Rozstawienie w każdych zawodach następowało na podstawie wyników poprzedniego turnieju, a w przypadku pierwszych zawodów – na podstawie rankingu z poprzedniego roku[11].
W fazie grupowej spotkania toczone były bez ewentualnej dogrywki, za zwycięstwo, remis i porażkę przysługiwały odpowiednio cztery, dwa i jeden punkt, brak punktów natomiast za nieprzystąpienie do meczu. Przy ustalaniu rankingu po fazie grupowej w przypadku tej samej liczby punktów lokaty zespołów były ustalane kolejno na podstawie[12]:
- wyniku meczu pomiędzy zainteresowanymi drużynami;
- lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
- lepszego bilansu przyłożeń zdobytych i straconych;
- większej liczby zdobytych punktów;
- większej liczby zdobytych przyłożeń;
- rzutu monetą.
W przypadku remisu w fazie pucharowej organizowana była dogrywka składająca się z dwóch pięciominutowych części, z uwzględnieniem reguły nagłej śmierci[12].
Liczba stałych uczestników cyklu zwiększyła się z dziesięciu do dwunastu i zostali nimi Hongkong, Japonia, Chiny, Chińskie Tajpej, Kazachstan, Malezja, Filipiny, Singapur, Korea Południowa, Sri Lanka, Tajlandia i Zjednoczone Emiraty Arabskie[13][14].
Trzeci sezon z rzędu sponsorem tytularnym zawodów był HSBC, zgodnie z wcześniejszymi zapowiedziami zwiększono liczbę turniejów rankingowych do czterech[13][15].
We wrześniu 2013 roku ogłoszono, że czołowa dwójka cyklu uzyska awans do turnieju kwalifikacyjnego do IRB Sevens World Series sezonu 2014/2015, który odbędzie się wraz z Hong Kong Sevens 2014[16].
Turnieje
[edytuj | edytuj kod]Kuala Lumpur Sevens 2013
[edytuj | edytuj kod]
|
|
Thailand Sevens 2013
[edytuj | edytuj kod]
|
|
Mumbai Sevens 2013
[edytuj | edytuj kod]
|
Singapore Sevens 2013
[edytuj | edytuj kod]
|
|
Klasyfikacja generalna ARSS
[edytuj | edytuj kod]Miejsce | Reprezentacja | Punkty | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
KUL | THA | MUM | SGP | Ogółem | ||
1 | Japonia | 12 | 12 | 11 | 12 | 47 |
2 | Hongkong | 11 | 11 | 12 | 11 | 45 |
3 | Sri Lanka | 9 | 10 | 10 | 8 | 37 |
4 | Korea Południowa | 10 | 9 | 6 | 9 | 34 |
5 | Filipiny | 5,5 | 8 | 8 | 6 | 27,5 |
6 | Malezja | 8 | 5 | 9 | 5 | 27 |
7 | Tajlandia | 7 | 7 | 7 | 4 | 25 |
8 | Chińskie Tajpej | 5,5 | 3 | 4 | 7 | 19,5 |
9 | Chiny | 2 | 4 | 3 | 10 | 19 |
10 | Singapur | 3 | 2 | 5 | 3 | 13 |
11 | Kazachstan | 4 | 6 | 2 | – | 12 |
12 | Indonezja | – | – | – | 2 | 2 |
= | Zjednoczone Emiraty Arabskie | 1 | 0 | 0 | 1 | 2 |
14 | Laos | – | 1 | – | – | 1 |
= | Iran | – | – | 1 | – | 1 |
16 | Afganistan | – | – | 0 | – | 0 |
= | Uzbekistan | – | 0 | – | – | 0 |
= | Kambodża | – | 0 | – | – | 0 |
= | Indie | – | 0 | 0 | – | 0 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Hong Kong set for must-win Mumbai. arfu.com. [dostęp 2014-02-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-28)]. (ang.).
- ↑ Hong Kong win keeps Asian Series hopes alive. irbsevens.com. [dostęp 2014-02-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-07)]. (ang.).
- ↑ HK and Japan ready for Asian fireworks. irb.com. [dostęp 2014-02-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-04)]. (ang.).
- ↑ Japan and Hong Kong set for HSBC Asian Rugby Sevens Series showdown in Singapore. arfu.com. [dostęp 2014-02-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-14)]. (ang.).
- ↑ Hong Kong back at full strength for Singapore showdown. asian5nations.com. [dostęp 2014-02-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-09)]. (ang.).
- ↑ Japan edges Hong Kong in Singapore 7s Cup final to re-capture HSBC A7S Series title. arfu.com. [dostęp 2014-02-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-14)]. (ang.).
- ↑ Japan men claim back Asian Sevens crown. irb.com. [dostęp 2014-02-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-04)]. (ang.).
- ↑ Japan capture Asian Sevens crown in Singapore. asian5nations.com. [dostęp 2014-02-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-09)]. (ang.).
- ↑ 2013 HSBC Asian Sevens Series – Statistics. macoocoo.com. [dostęp 2014-02-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-20)]. (ang.).
- ↑ TOURNAMENT MANUAL, s. 13–14
- ↑ TOURNAMENT MANUAL, s. 5, 12
- ↑ a b TOURNAMENT MANUAL, s. 9–10
- ↑ a b HSBC Asian 7s 2013 Kicks off In KL. arfu.com. [dostęp 2014-02-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-29)]. (ang.).
- ↑ Asian Series set for kick-off in Malaysia. irbsevens.com. [dostęp 2014-02-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-17)]. (ang.).
- ↑ Inaugural HSBC Asian Sevens Series kicks off in Shanghai. arfu.com @ web.archive.org. [dostęp 2014-02-28]. (ang.).
- ↑ World Series places up for grabs for men and women in Thailand. arfu.com. [dostęp 2014-02-28]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Asian Sevens Results. asian5nations.com @ web.archive.org. [dostęp 2014-02-28]. (ang.).
- 2013 HSBC Asian Sevens Series Table. asian5nations.com @ web.archive.org. [dostęp 2014-02-28]. (ang.).
- HSBC ASIAN RUGBY SEVENS SERIES 2013 TOURNAMENT MANUAL. arfu.com. [dostęp 2014-02-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-07)]. (ang.).
- 2013 HSBC Asian Sevens Series – Schedule. macoocoo.com. [dostęp 2014-02-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-04)]. (ang.).
- 2013 HSBC Asian Sevens Series – Tables. macoocoo.com. [dostęp 2014-02-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-02)]. (ang.).