Przejdź do zawartości

Monaster Devič

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Devič
Ilustracja
Widok spalonego monasteru w 2004
Państwo

 Kosowo
 Serbia

Miejscowość

okolice Srbicy

Kościół

Serbski Kościół Prawosławny

Rodzaj klasztoru

żeński

Eparchia

raszko-prizreńska

Klauzura

nie

Liczba mnichów (2004)

7

Obiekty sakralne
Cerkiew

Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni

Założyciel klasztoru

Joannicjusz z Deviča

Fundator

Đurađ Branković

Materiał budowlany

kamień

Data budowy

XV w.

Data zburzenia

2004

Data reaktywacji

po 2004

Położenie na mapie Kosowa
Mapa konturowa Kosowa, w centrum znajduje się punkt z opisem „Devič”
Położenie na mapie Serbii
Mapa konturowa Serbii, na dole znajduje się punkt z opisem „Devič”
Ziemia42°43′06″N 20°46′24″E/42,718333 20,773333

Monaster Devič – pierwotnie męski, obecnie żeński klasztor prawosławny na terytorium Kosowa, w pobliżu miasta Srbica, w jurysdykcji eparchii raszko-prizreńskiej Serbskiego Kościoła Prawosławnego.

Założycielem monasteru był święty mnich Joannicjusz z Deviča, który wzniósł pierwsze budynki sakralne w I poł. XV wieku[1]. Fundatorem obecnego kompleksu budynków monasterskich był według tradycji Đurađ Branković, który pragnął poprzez wzniesienie klasztoru upamiętnić swoją zmarłą córkę. Jego syn Grgur podarował w 1458 dzwon dla monasteru[1]. Według opisu tureckiego z 1455 klasztor nosił wezwanie Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni i był zamieszkiwany przez mnichów. Wkrótce później Turcy zniszczyli jednak monaster; odrodzenie życia monastycznego w tym miejscu miało miejsce dopiero w 1557[1]. W 1578 odnowiono cerkiew klasztorną z grobowcem św. Joannicjusza i wykonano w niej nowe freski[1].

W czasie II wojny światowej monaster został spalony przez Albańczyków. W czasie napadu na klasztor zamordowany został jego przełożony Damaskin (Bošković)[1].

W 1947 rozpoczęta została odbudowa klasztoru. Od 1954 ponownie był on czynnym monasterem, zamieszkiwanym przez żeńską wspólnotę monastyczną. W 1974 mniszki z monasteru Ćelije i Milan Milošević wykonali dla niego nowy ikonostas – z wcześniejszego przetrwały jedynie królewskie wrota[1].

W czasie wojny w Kosowie miejscowi Albańczycy wielokrotnie grozili, iż mają zamiar zniszczyć klasztor. Po zakończeniu działań wojennych i wycofaniu się jednostek serbskich z Kosowa w czerwcu 1999 Albańczycy napadli na monaster, sprofanowali nagrobek św. Joannicjusza i przez trzy dni więzili mniszki oraz ich kapelana, hieromnicha Serafina[1]. Zakonnice i mnich zostali uwolnieni przez francuskich żołnierzy KFOR, którzy objęli monaster ochroną[1]. Według informacji CNN, klasztor został napadnięty przez oddział Armii Wyzwolenia Kosowa, którego żołnierze zgwałcili jedną z mniszek, zniszczyli wyposażenie cerkwi klasztornej oraz obrabowali monaster[2].

W czasie zamieszek antyserbskich w marcu 2004 monaster został otoczony przez 1000 uzbrojonych Albańczyków. Siły KFOR ewakuowały wówczas z niego mniszki. Po odejściu eskorty klasztor został podpalony[3]. Po zniszczeniach z marca 2004 został ponownie odbudowany[4].

Obiekt jest wpisany na listę zabytków Serbii o szczególnym znaczeniu[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]