Monika Witkowska
![]() Monika Witkowska (Manaslu 2018) | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Zawód, zajęcie |
podróżniczka, himalaistka, żeglarka, autorka książek, dziennikarka |
Strona internetowa |
Monika Witkowska (ur. 1966 w Warszawie) – podróżniczka, himalaistka, żeglarka, pisarka, dziennikarka i przewodniczka wypraw trekkingowych. Członkini Kapituły Konkursu Kolosy[1].

Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Od urodzenia mieszka w Warszawie. Ukończyła studia na Wydziale Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego. Swoje życie poświęciła podróżom – odwiedziła ok. 180 krajów[2] na wszystkich kontynentach, przy czym większość wypraw to samodzielne wyjazdy „plecakowe”. Pasję podróżowania łączy z aktywnością górską, żeglarską, jeździ na nartach, nurkuje, zajmowała się też sportami powietrznymi (skoki spadochronowe, motolotnie, paralotnie). O swoich podróżach pisze książki, przewodniki i artykuły do wielu znanych tytułów; opowiada o nich również podczas prelekcji i wykładów motywacyjnych. Jako pilot i przewodnik prowadzi wyjazdy po całym świecie, w tym trekkingi w Himalajach, Karakorum i na Kilimandżaro.
Zdobywczyni czterech ośmiotysięczników, Korony Ziemi i wielu innych szczytów. Druga po Wandzie Rutkiewicz Polka, która zdobyła K2 - najtrudniejszy z ośmiotysięczników. Jako himalaistka zdobyła szczyty dwóch najwyższych gór Ziemi, Mt. Everestu i K2. Jako żeglarka opłynęła przylądek Horn i przepłynęła arktyczną trasą płn.-zach. z Grenlandii do Alaski. Jako pierwsza osoba opłynęła również arktyczną Czukotkę. W lutym 2024 roku razem z Joanną Mostowską, jako pierwsze osoby przeszły w zimie trawers Deosai, drugiego najwyższego płaskowyżu na Ziemi[3].
Dokonania górskie
[edytuj | edytuj kod]Wyprawy na ośmiotysięczniki:
- 2013 – zdobycie Mount Everest (8848 m) 23 maja 2013[4]
- 2015 – wyprawa na Broad Peak (atak szczytowy przerwany z powodu załamania pogody)
- 2018 – zdobycie Manaslu (8156 m) 28 września 2018[5]
- 2019 – zdobycie Lhotse (8516 m) 16 maja 2019[6]
- 2021 – wyprawa na Broad Peak (atak szczytowy przerwany z powodu wypadku)[7]
- 2022 – zdobycie K2 (8611 m) 22 lipca 2022[8][9][10]
W 2015 r. jako 8 Polka zakończyła zdobywanie Korony Ziemi[11] dokonując tego w wersji rozszerzonej (nie 7, a 9 szczytów, czyli: Everest, Denali, Kilimandżaro, Mount Vinson, Elbrus, Piramida Carstensza, Mont Blanc, Aconcagua i Góra Kościuszki).
W 2022 roku jako druga Polka w historii (po Wandzie Rutkiewicz) zdobyła K2.
Zdobyła także wiele innych gór, m.in. Matterhorn, Kazbek, Ama Dablam, Chimborazo i inne szczyty sześciotysięczne.
Od roku 1989 jest przewodnikiem w SKPB Warszawa (Studenckie Koło Przewodników Beskidzkich). Od 2009 roku jest członkiem klubu wysokogórskiego KW Warszawa[12].
Dokonania żeglarskie
[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze patenty żeglarskie zdobywała w Harcerskim Ośrodku Wodnym w Warszawie.
Później zaczęła żeglować po morzu, działając w Studenckim Klubie Żeglarskim Politechniki Warszawskiej.
Do najbardziej znaczących rejsów, w których brała udział należą:
- w 1989/90 roku 7-miesięczny rejs przez Pacyfik, Kanał Panamski i Atlantyk na żaglowcu „Zawisza Czarny” (rejs nagrodzony jako Rejs Roku 1989)
- w 2003 roku, 2-miesięczny rejs na s/y „Stary” (13,49 m) na trasie Valparaiso – Przylądek Horn – Polska Stacja Antarktyczna na wyspie Króla Jerzego – Falklandy/Malwiny (rejs uznany Rejsem Roku)
- w 2010 roku – 3 miesięczny rejs na jachcie „Solanus” (14,5 m) przez Przejście Północno-Zachodnie (od Grenlandii na Alaskę) – rejs nagrodzony II nagrodą Rejs Roku i Kolosem w kategorii Żeglarstwo[13]
- w 2011 roku – 3 miesięczny rejs na s/y „Anna” (dł. 10,5 m) od Inuvik w północnej Kanadzie, dookoła Czukotki i przez Morze Beringa na Alaskę – rejs nagrodzony wyróżnieniem w konkursie „Kolosy”[14] i nominacją do nagrody Travelerów National Geographic[15]
- w 2016 roku – miesięczny rejs na s/y „Phoenix” (9,5 m) dookoła Przylądka Horn[16]
Praca w mediach
[edytuj | edytuj kod]Pierwsze kroki dziennikarskie, w roku 1990 stawiała współpracując z redakcjami „Żagli” oraz „Życia Warszawy”. W latach 1996–2003 kierowała dodatkiem „Turystyka” w „Gazecie Wyborczej”, a następnie została dziennikarskim freelancerem, współpracując z dziennikami i periodykami takimi jak (niektóre z tytułów już nie istnieją): „Podróże”, „Voyage”, „National Geographic Traveler”, „Poznaj Świat”, „Kaleidoscope”, „Kontynenty”, „Obieżyświat”, „Extremium”, „Jachting”, „Magazyn Góry”, „N.P.M.”, „SKI Magazyn”, „Viva”, „Twój Styl”, „Wysokie Obcasy”, dodatki turystyczne „Rzeczpospolitej”, „Dziennika” i „Pulsu Biznesu”.
Książki
[edytuj | edytuj kod]
Za swoją twórczość literacką była nagradzana m.in. Nagrodą im. L. Teligi (nagroda za książki żeglarskie)[17] oraz kilkukrotnie – Nagrodą Magellana (nagroda za książki podróżnicze)[18].
Do samodzielnie napisanych książek reportażowych Witkowskiej należą:
- K2.Ostatnia Szansa, 2023, wyd. Monika Witkowska, Adam Rowicki
- Moje Karpaty, 2022, wyd Bezdroża
- Broad Peak. Darowane życie, 2022, wyd. Słowne
- Lhotse. Lodowa siostra Everestu, 2021, wyd. Bezdroża
- Manaslu. Góra Ducha, Góra Kobiet, 2019, wyd. Helion
- Góry z duszą, cz. 3. Szczyty marzeń, 2018, wyd. Burda Media
- Horn na trawersie. Opowieści nie tylko żeglarskie, 2018, wyd. Bezdroża
- Góry z duszą, cz. 2. Pasja i przygoda, 2016, wyd. Burda Media
- Góry z duszą, cz. 1, 2015, wyd. Burda Media
- Z plecakiem przez świat, 2015, wyd. Bezdroża
- Everest. Góra Gór, 2013, wyd. Helion
- Kurs Czukotka, 2013, wyd. Burda Media
- Kurs Arktyka. Kurs Arktyka. Rejs przez przejście północno-zachodnie, 2011, wyd. Alma Press
- Kurs na Horn. Dziennik z rejsu, 2009, wyd. Prószyński i S-ka PRZEWODNIKI
- Narty na Słowacji, 2009, wyd. Berlitz
- Słowiński Park Narodowy, 2008, wyd. Multico
- Dania, 2005, wyd. „Wiedza i Życie”
Książki w których jest współautorką to m.in.:
- Dzieci świata, 2011, Arkady
- Ugryźć świat, 2008, G+J RBA/National Geographic
- Między niebem a piekłem, 2004, wyd. G+J RBA/National Geographic
- Wyprawy na koniec świata, 2004, wyd. G+J RBA/National Geographic
- Świat na talerzu, 2004, wyd. G+J RBA/National Geographic
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Kapituła Kolosów [online], kolosy.pl [dostęp 2021-02-24] .
- ↑ Helion SA , Z plecakiem przez świat. Vademecum podróżnika, ISBN 978-83-283-1837-3 [dostęp 2021-02-24] (pol.).
- ↑ Katarzyna Bajgrowicz , Monika Witkowska i Joanna Mostowska przeszły trawers płaskowyżu Deosai [online], Portal Górski, 7 lutego 2024 [dostęp 2024-04-08] (pol.).
- ↑ The Himalayan Database, wiosna 2013. [dostęp 2022-07-23]. (ang.).
- ↑ The Himalayan Database, jesień 2018. [dostęp 2022-07-23]. (ang.).
- ↑ The Himalayan Database, wiosna 2019. [dostęp 2022-07-23]. (ang.).
- ↑ Krystian Walczak: Monika Witkowska jest w drodze pod K2. Na szczycie może być drugą Polką. redbull.com, 2022-06-24. [dostęp 2022-07-23].
- ↑ K2 Expedition 2022 : List of climbers summited K2 in 2022 [online], baltistantimes.com, 22 lipca 2022 [dostęp 2022-07-23] [zarchiwizowane z adresu 2023-07-12] (ang.).
- ↑ Mateusz Łysiak: Monika Witkowska zdobyła K2. Jako druga Polka w historii po Wandzie Rutkiewicz!. national-geographic.pl, 2022-07-22. [dostęp 2022-07-23].
- ↑ Monika Witkowska - Podróże małe i duże [online], facebook.com [dostęp 2022-07-22] (pol.).
- ↑ Monika Witkowska z Koroną Ziemi | Outdoor Magazyn pisze, Monika Witkowska – kolejną Polką z Koroną Ziemi [online] [dostęp 2021-02-24] (pol.).
- ↑ Członkowie klubu. kw.warszawa.pl. [dostęp 2022-08-13].
- ↑ "Solanus" pokonał Przejście Północno-Zachodnie! [online], zagle.se.pl [dostęp 2021-02-24] .
- ↑ Piotr Tomza , Pokolenie Kolosów, Virtualo, 5 marca 2014, ISBN 978-83-7881-326-2 [dostęp 2021-02-24] (pol.).
- ↑ Travelery 2011 – wyniki i fotorelacja! [online], national-geographic.pl [dostęp 2021-02-24] (pol.).
- ↑ Przylądek Horn: 400 lat od pierwszego opłynięcia. Wyjątkowy rejs na rocznicę [online], zagle.se.pl [dostęp 2021-02-24] .
- ↑ Nagrody im. L. Teligi 2011 – przyznane! [online], zagle.se.pl [dostęp 2021-02-24] .
- ↑ Najlepsze przewodniki, książki podróżnicze, mapy – 13 publikacji wyróżnionych Nagrodą Magellana 2013 [online], podroze.se.pl [dostęp 2021-02-24] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Sukces polskiego alpinizmu. Monika Witkowska dziesiątą Polką na Mount Evereście!. [w:] Gazeta.pl Podróże [on-line]. podroze.gazeta.pl, 2013-05-25. [dostęp 2016-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- Piotr Tomza , Pokolenie Kolosów, wyd. elektroniczne, Warszawa: Wydawnictwo W.A.B., 2014, ISBN 978-83-280-0893-9 .
- Monika Witkowska: O mnie: Monika Witkowska. [w:] Korona Ziemi [on-line]. koronaziemi.pl. [dostęp 2016-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- Monika Witkowska , Kim jestem? Sama o sobie, [w:] Monika Witkowska [online], monikawitkowska.pl, 2015 [dostęp 2015-10-06] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-23] .
- Monika Witkowska , Kurs na Horn: Dziennik z rejsu, Warszawa: Prószyński i S-ka, 2009, ISBN 978-83-7648-082-4 .
- Monika Witkowska , Z plecakiem przez świat, Katowice; Chorzów: Videograf II, 2010, ISBN 978-83-7183-806-4 .
- Monika Witkowska , Piotr Krysiak, Dzieci świata, Warszawa: „Arkady”, 2011, ISBN 978-83-213-4702-8 .
- Monika Witkowska , Kurs Arktyka. Rejs przez Przejście Północno-Zachodnie, Warszawa: Alma-Press, 2011, ISBN 978-83-7020-459-4 .
- Monika Witkowska , Kurs Czukotka, Warszawa: G+J, 2013, ISBN 978-83-7596-502-5 .
- Monika Witkowska , Everest. Góra Gór, Helion, 2013, ISBN 978-83-246-8510-3 .
- Monika Witkowska , Góry z duszą: Kilimandżaro, Mont Blanc, Ararat, Rysy, Aconcagua, Großglockner, Kala Pattar, Lobuche East, National Geographic, Warszawa: Burda NG Polska, 2015, ISBN 978-83-7596-610-7 .
- Witkowska M., Lhotse. Lodowa siostra Everestu, wyd. Bezdroża, 2020, ISBN 978-83-283-6857-6