Morion (minerał)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Morion
Ilustracja
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny


Twardość w skali Mohsa

7

Przełam

muszlowy, kruchy

Gęstość minerału

2,65 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

ciemnoszara aż do czarnej

Rysa

biała

Morion – nazwa nieprzezroczystego kwarcu dymnego (zadymionego) o zabarwieniu ciemnoszarym do czarnego. Jego nazwa pochodzi od łacińskiego słowa mormorion = ciemny (ponury) i nawiązuje do zabarwienia tego minerału.

Właściwości[edytuj | edytuj kod]

Zazwyczaj tworzy kryształy o pokroju heksagonalnych słupków z pseudopiramidalnymi (romboedrycznymi) piramidami. Analogicznie do kryształu górskiego. Bardzo często w kryształach występują wrostki igiełkowatego rutylu, dające charakterystyczne efekty optyczne.

  • Przyczyną zabarwienia jest: zawartość strukturalnych domieszek glinu (wraz ze wzrostem zawartości glinu wzrasta intensywność barwy) oraz (naturalne lub sztuczne) promieniowanie gamma.
  • W temperaturze 300–400 stopni C może on ulec odbarwieniu, ale po naświetleniu promieniami Roentgena odzyskuje swą pierwotna barwę, inne przyjmują barwę cytrynów.
  • Handlowe określenie "topaz dymny" jest niedopuszczalne.[potrzebny przypis]
  • niekiedy wykazuje iryzację, bądź efekt kociego oka.
  • czasami wytwarza kryształy szkieletowe,
  • jest minerałem rzadkim

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Stanowi składnik pegmatytów i utworów hydrotermalnych wysokich temperatur. Występuje też w żyłach kruszcowych oraz w aluwiach. Niemal współwystępuje z kwarcem dymnym. Podobne jak w przypadku kryształu górskiego.

Miejsca występowania:

  • Szwajcaria – Szczególnie duże kryształy, o wadze ponad 130 kg, pochodzą z Przełęczy Furtka (w 1867 r. znaleziono pustkę skalną wypełnioną pięknymi kryształami – największy miał 70cm długości, i masę 127 kg),
  • Brazylia – ponad 3-tonowe kryształy z Minas Gerais,
  • Madagaskar, Rosja – Ural, Szkocja, Ukraina – Wołyń (znaleziono kryształ o wadze 1,5t), Szwajcaria, USA – Kalifornia, Czechy,

W Polsce – znajdowany na Dolnym Śląsku, w rejonie Strzegomia i Jawora, w Karkonoszach, i Górach Izerskich.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

  • poszukiwany i ceniony kamień kolekcjonerski
  • bywa używany w jubilerstwie do wyrobi biżuterii artystycznej.
  • stosowany do wyrobu drobnej galanterii ozdobnej i użytkowej oraz figurek.
  • jest szczególnie popularny w Szkocji; stanowi element ozdobny stroju narodowego.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • W.Szumann- „Kamienie szlachetne i ozdobne”;
  • N.Sobczak – „Mała encyklopedia kamieni szlachetnych i ozdobnych”;
  • R. Hochleitner – „Minerały i kryształy”;
  • Leksykon Przyrodniczy – „Minerały”;
  • Podręczny Leksykon Przyrodniczy – „Minerały i kamienie szlachetne”;
  • K. Maślankiewicz – „Kamienie szlachetne”;
  • C. Hall – „Klejnoty kamienie szlachetne i ozdobne”;
  • G.G. Gormaz i J.J.Casanovas – „Atlas mineralogii”.