Muzeum Obrony Wybrzeża w Helu
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Helska 16 |
Położenie na mapie Helu  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu puckiego  | |
 54°37′20,0″N 18°47′50,7″E/54,622222 18,797417
| |
| Strona internetowa | |
Muzeum Obrony Wybrzeża – muzeum zlokalizowane w Helu, otwarte wiosną 2006 roku.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Muzeum powstało z inicjatywy sekcji „Zabytki Militarne” Stowarzyszenia „Przyjaciele Helu” dzięki pomocy i wsparciu burmistrza Helu i władz gminy miejskiej Hel[1]. Regulamin muzeum zatwierdził Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego Bogdan Zdrojewski 27 lutego 2009 roku[2].
We wnętrzach obiektów muzeum znajduje się ponad 15 stałych wystaw oraz eksponaty nawiązujące do historii militarnej Rejonu Umocnionego Hel i Marynarki Wojennej.
11 listopada 2006 roku, w święto Niepodległości Polski, zarząd Muzeum Obrony Wybrzeża podjął uchwałę o nadaniu Muzeum Obrony Wybrzeża imienia komandora Zbigniewa Przybyszewskiego, bohaterskiego obrońcy Helu, straconego niewinnie w 1952 roku w wyniku sfingowanego procesu przed stalinowskim sądem wojskowym[3].
Obiekty[edytuj | edytuj kod]
Muzeum Obrony Wybrzeża eksponuje swoje wystawy w kilku obiektach dawnej niemieckiej baterii artylerii nadbrzeżnej „Schleswig Holstein” oraz na odrestaurowanym własnym staraniem stanowisku nr 4 przedwojennej baterii im. Heliodora Laskowskiego.
Jednym z obiektów jest wielokondygnacyjna wieża kierowania ogniem z punktem widokowym na szczycie. Muzeum udostępniło także stanowisko ogniowe nr 2 (na tę baterię składają się trzy stanowiska ogniowe) pod armatę kalibru 406 mm. Jednopoziomowe, naziemne stanowisko ogniowe składa się z części koszarowej dla 88 marynarzy, działobitni i części amunicyjnej mieszczącej cztery podręczne magazyny – dwa magazyny pocisków i dwa magazyny ładunków miotających.
W 2008 roku Muzeum Obrony Wybrzeża w Helu otworzyło stałą wystawę poświęconą kpt. Karolowi Olgierdowi Borchardtowi wraz z jego mieszkaniem zwanym „Siódme niebo”.
1 maja 2009 roku uruchomiono kolejkę wąskotorową o szerokości toru 600 mm na odcinku od stanowiska Bruno do stanowiska Cesar, ciągniętą polską lokomotywą WLs40, używaną dawniej przez Marynarkę Wojenną[4]. 1 maja 2013 roku uruchomiono drugi niezależny odcinek, długości 700 m, od stanowiska Cesar do dawnego magazynu amunicji – Muzeum Kolei Helskich, obsługiwany analogiczną lokomotywą[4].
W 2013 roku MOW otrzymało w użytkowanie ostatni z obiektów dawnej baterii 406 mm Schleswig-Holstein. W jednym z magazynów amunicyjnych tej baterii otwarto w 2013 roku nowy dział MOW nazwany Muzeum Kolei Helskich[5].
1 stycznia 2017 roku decyzją Zarządu Stowarzyszenia „Przyjaciele Helu” na bazie Muzeum Obrony Wybrzeża utworzono Helski Kompleks Muzealny, w którego skład wchodzą: Muzeum Helu (MH), Pracownia Konserwatorska, Muzeum Obrony Wybrzeża (MOW), Muzeum Kolei Helskich (MKH) oraz stanowisko bat. H. Laskowskiego (HL).[6]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Informacje ogólne o Muzeum Obrony Wybrzeża. [dostęp 2011-01-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-07)]. (pol.).
- ↑ http://helmuzeum.pl/regulamin-mow#mow Hel – Muzeum Obrony Wybrzeża – Rejon Umocniony Hel – Stanowisko dział 406 mm baterii Schleswig-Holstein
- ↑ Komandor Zbigniew Przybyszewski. [dostęp 2018-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-23)].
- ↑ a b Paweł Jakuboszczak. Helska Kolej Wąskotorowa. „Stalowe Szlaki”. nr 1/2014 (118). s. 16-17.
- ↑ Muzeum Kolei Helskich | Hel [online], facebook.com [dostęp 2024-04-24] (pol.).
- ↑ Dane kontaktowe [online], helmuzeum.pl [dostęp 2018-03-22].