Myśliborzyce (województwo opolskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Myśliborzyce
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Powiat

brzeski

Gmina

Lubsza

Liczba ludności (2022)

208[2]

Strefa numeracyjna

77

Kod pocztowy

49-313[3]

Tablice rejestracyjne

OB

SIMC

0498626

Położenie na mapie gminy Lubsza
Mapa konturowa gminy Lubsza, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Myśliborzyce”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Myśliborzyce”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Myśliborzyce”
Położenie na mapie powiatu brzeskiego
Mapa konturowa powiatu brzeskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Myśliborzyce”
Ziemia50°54′01″N 17°28′35″E/50,900278 17,476389[1]

Myśliborzyce (niem. Luisenthal) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie brzeskim, w gminie Lubsza.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Znajduje się na trasie Michałowice – Szydłowice. W Myśliborzycach położone jest wzgórze 144 m n.p.m.,zwane przez dawnych mieszkańców „Winną Górą”. Powstało ona prawdopodobnie dzięki Odrze, która podczas powodzi nanosiła tu dużo piasku.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W tej wiosce przeprowadzono badania archeologiczne. Na jej gruntach zlokalizowano stanowisko kultury łużyckiej (1300–700 r. p.n.e.) Odkopano piec garncarski z pierwszego pięćsetlecia naszej ery. Wzgórze mogło pełnić również miejsce kultu religijnego. W 1360 r. istniał folwark Nitberg, a w 1362 r. wieś Schöneiche, które najprawdopodobniej przestały istnieć w okresie najazdów husytów. Od 1545 roku teren ten jest w rękach Piastów. Książę Jerzy II Brzeski około 1582 roku założył na zboczach wzgórza winnicę, a za wzgórzem zwierzyniec. Tu przebywały jelenie, sarny, dziki. Występowały również wilki, lisy, orły. Wzgórze porósł las iglasty, a potem las brzozowy. Obecnie w skład tego lasku wchodzą: dęby, modrzewie, sosny zwyczajne, świerki, brzozy, a także jeżyny i wrzosy. W XVIII w. w okresie kolonizacji fryderycjańskiej w okolicach zwierzyńca założono kolonię Charlottenrode (po wojnie pod nazwą Zalesie), a około dzisiejszej drogi powiatowej powstała kolonia Luisental (Louisenthal, Luisenthal i Louistenthal).

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[4]:

  • dworek, dom nr 2, z XIX w., nie istnieje.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 84588
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-05].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 814 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Rejestr zabytków nieruchomych woj. opolskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 15. [dostęp 2012-11-23].