NMS Constanța
| |
| Klasa | |
|---|---|
| Historia | |
| Stocznia |
Cantieri Navali del Quarnaro, Fiume |
| Położenie stępki |
15 sierpnia 1927 |
| Wodowanie |
8 listopada 1928 |
 Forțele Navale Române
| |
| Nazwa |
Constanța |
| Wejście do służby |
8 czerwca 1931 |
| Wycofanie ze służby |
29 sierpnia 1944 |
 MW ZSRR
| |
| Nazwa |
Bug |
| Wejście do służby |
14 września 1944 |
| Wycofanie ze służby |
16 kwietnia 1977 |
| Los okrętu |
złomowany |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
1609 ton |
| Długość |
77,95 metra |
| Szerokość |
11,28 m |
| Zanurzenie |
4,1 m |
| Napęd | |
| 2 silniki o mocy 1000 KM | |
| Prędkość |
13 węzłów |
| Zasięg |
13 000 Mm |
| Uzbrojenie | |
| początkowe: 2 działa 102 mm (2×I) 2 działa plot. 40 mm (2×I) | |
| Załoga |
136 |
NMS Constanța – rumuński okręt-baza okrętów podwodnych z okresu międzywojennego i II wojny światowej, zbudowany we Włoszech[1]. Po wojnie służył w marynarce ZSRR do lat 70. pod nazwą Bug.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Został zamówiony we włoskiej stoczni Cantieri Navali del Quarnaro w Fiume jako specjalistyczny okręt-baza dla zamówionego równocześnie w tej samej stoczni pierwszego i przez kilka lat jedynego rumuńskiego okrętu podwodnego „Delfinul”[2]. Stępkę pod jego budowę położono 15 sierpnia 1927 roku, a okręt wodowano 8 listopada 1928 roku[3]. W przeciwieństwie do stwarzającego problemy podczas prób okrętu „Delfinul”, który został odebrany dopiero w 1936 roku, okręt-baza został wcielony do służby rumuńskiej 8 czerwca 1931 roku we Fiume, pod nazwą „Constanța” (Konstanca)[1].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Wyporność standardowa okrętu wynosiła 1350 ton, a pełna – 2300 ton[a]. Inne informacje podają 1609 ton[1]. Długość kadłuba wynosiła 77,95 m, a szerokość 11,28 m[b]. Zanurzenie wynosiło 4,1 m[3].
Uzbrojenie pierwotnie obejmowało dwie pojedyncze armaty kalibru 102 mm Boforsa o długości lufy L/45 (45 kalibrów) oraz dwie automatyczne armaty przeciwlotnicze kalibru 40 mm Vickers L/39[3]. Wiosną 1941 roku działa 102 mm zostały użyte do uzbrojenia stawiacza min „Amiral Murgescu” i zastąpione przez dwa działa przeciwlotnicze 76 mm L/40 Vickersa, a armaty 40 mm zastąpiono działkami 20 mm Oerlikon[3]. Dodano także dwa podwójne karabiny maszynowe 13,2 mm Hotchkiss[3].
Napęd stanowiły dwa silniki wysokoprężne o łącznej mocy 1000 KM[4][5]. Prędkość maksymalna wynosiła 13 węzłów, a zasięg 13 000 Mm przy prędkości 9 w[c].
Okręt posiadał między innymi warsztaty mechaniczne i torpedowe oraz wyposażony był w sprzęt nurkowy i ratunkowy dla załóg okrętów podwodnych[5].
Służba[edytuj | edytuj kod]
Okręt przybył do Rumunii 20 czerwca 1931 roku[3]. Pierwszy okręt podwodny wszedł do rumuńskiej służby w 1936 roku, a dwa dalsze dopiero w 1943 roku, wobec czego przed wojną „Constanța” pełniła służbę głównie jako okręt szkolny[3]. Podczas II wojny światowej okręt służył zgodnie z przeznaczeniem jako okręt-baza rumuńskich okrętów podwodnych, a także kutrów torpedowych[2]. Dowódcą okrętu i grupy okrętów podwodnych i kutrów torpedowych (Grupul submarine și vedete torpiloare) był komandor podporucznik Victor Voinescu[6]. 3 sierpnia 1941 roku z działa 76 mm zestrzelono samolot radziecki[7].
Po zamachu stanu i obaleniu rządu Iona Antonescu, 29 sierpnia 1944 roku został przejęty przez wojska radzieckie w Konstancy, po czym 5 września 1944 roku podniósł banderę marynarki ZSRR[4]. 14 września 1944 roku został wcielony do Floty Czarnomorskiej marynarki ZSRR[4]. 20 października 1944 roku nadano mu nazwę „Bug” (Буг)[8]. 4 września 1973 roku został przekształcony w hulk koszarowy pod oznaczeniem PKZ-87 (ПКЗ-87)[3]. Został skreślony z listy floty 16 kwietnia 1977 roku i przeznaczony 13 lutego 1978 roku do złomowania, po czym złomowany w Sewastopolu[3].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Patianin i Barabanow 2007 ↓, s. 23, natomiast Jane’s Fighting Ships 1937 ↓, s. 407 podaje tylko niesprecyzowaną wyporność 1350 ton, a Bierieżnoj 1994 ↓, s. 167 określa wyporność 1350 ton jako pełną.
- ↑ Długość 77,95 m wg Jane’s Fighting Ships 1937 ↓, s. 407 (po przeliczeniu ze stóp) i Bierieżnoj 1994 ↓, s. 167, natomiast 77,32 m wg Patianin i Barabanow 2007 ↓, s. 23.
- ↑ Patianin i Barabanow 2007 ↓, s. 23, natomiast Bierieżnoj 1994 ↓, s. 167 i Jane’s Fighting Ships 1937 ↓, s. 407 podają prędkość 13 w i zasięg 12 000 Mm (bez sprecyzowania prędkości).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c NMS Constanta. WorldWar2.ro Romanian Armed Forces in the Second World War. [dostęp 2022-10-30]. (ang.).
- ↑ a b Patianin i Barabanow 2007 ↓, s. 22-23.
- ↑ a b c d e f g h i Patianin i Barabanow 2007 ↓, s. 23.
- ↑ a b c Bierieżnoj 1994 ↓, s. 167.
- ↑ a b Jane’s Fighting Ships 1937 ↓, s. 407.
- ↑ Jipa Rotaru, Ioan Damaschin: Glorie și dramă: Marina Regală Română, 1940-1945, Ion Cristoiu Publishing, 2000, s. 34, 40, 72 (rum.)
- ↑ Nicolae Koslinski, Raymond Stănescu: Marina română in al doilea război mondial: 1941-1942, Făt-Frumos, 1996, s. 180 (rum.)
- ↑ Bierieżnoj 1994 ↓, s. 166.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- S. Patianin, M. Barabanow. Korabli Wtoroj mirowoj wojny. WMS Bałkanskich gosudarstw i stran Wostocznogo Sriediziemnomoria. „Morskaja Kampanija”. 3/2007, 2007. (ros.).
- Siergiej Bierieżnoj: Trofiei i rieparacii WMF SSSR, sprawocznik. Jakuck: 1994. (ros.).
- Jane’s Fighting Ships 1937. Francis McMurtrie (red.). Londyn: Sampson Low, Marston & Co, 1937, s. 407. (ang.).