Nemuro (zatoka)
43°21′40″N 145°27′13″E/43,361111 145,453611
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Lokalizacja | |
| Miejscowości nadbrzeżne | |
Położenie na mapie Japonii  | |
| 43°21′40″N 145°27′13″E/43,361111 145,453611
| |
Zatoka Nemuro (jap. 根室湾 Nemuro-wan) – zatoka morska, leżąca u wschodnich wybrzeży japońskiej wyspy Hokkaido, po północnej stronie półwyspu Nemuro. W części północno-zachodniej ograniczona jest przez półwysep Notsuke[1].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Zatoka łączy się od północy z cieśniną (lub kanałem) Notsuke (ros. пролив Измены), stanowiącym najwęższą część Cieśniny Kunaszyrskiej (jap. Nemuro), która rozdziela należącą do Rosji wyspę Kunaszyr (jap. Kunashiri) i półwysep Shiretoko, łącząc się z Morzem Ochockim[2].
Główne rzeki uchodzące do zatoki Nemuro to: Shunbetsu i Tokotan. Jedynym właściwie portem jest Nemuro położone po północnej stronie półwyspu o tej samej nazwie. Zimą zatoka i przystań zamarzają i są blokowane przez dryfujące kry z Morza Ochockiego. Region korzysta wówczas z portu Hanasaki, znajdującego się na południowym wybrzeżu półwyspu.
Na zachodnim wybrzeżu zatoki Nemuro utworzono w 1962 r. Prefekturalny Park Natury Notsuke-Fūren (野付風蓮道立自然公園 Notsuke-Fūren Dōritsu Shizen Kōen). Obejmuje on tereny w trójkącie miast Betsukai, Nemuro i Shibetsu. Jego dwa główne obszary to półwysep Notsuke i jezioro brachiczne (właściwie laguna) Fūren.
Ciekawą formą geograficzną jest mierzeja o nazwie Shunkunitai[3], odcinająca zatokę Nemuro od jeziora Fūren[4]. Ma ona około 8 km długości i około 1,3 km szerokości. Istnieje tam wiele form pokrycia terenu, jak: las pierwotny, łąki, mokradła, błota, wydmy piaszczyste, małe strumyki. Jednym z występujących tam drzew iglastych jest świerk z gatunku Picea glehnii. Drzewo to jest często hodowane i formowane jako bonsai.
Obszar ten to wyjątkowo różnorodny ekosystem. Laguna jest miejscem odpoczynku na trasie przelotów ptaków migrujących. Występuje tam ok. 280 gatunków ptaków m.in.: łabędzie (symbol miasta Nemuro), gęsi, siewki, a także bielik zwyczajny (Haliaeetus albicilla), dzięcioł czarny (Dryocopus martius), puchacz japoński (Ketupa blakistoni)[4].
Obszar jeziora Fūren i mierzei Shunkunitai[5] został umieszczony na liście Konwencji ramsarskiej (ang. Ramsar Convention on Wetlands). Pełna nazwa: Konwencja o obszarach wodno-błotnych, mających znaczenie międzynarodowe, zwłaszcza jako środowisko życiowe ptactwa wodnego. Konwencja weszła w życie 21 grudnia 1975 roku.
Nazewnictwo geograficzne[edytuj | edytuj kod]
Japońskie nazewnictwo oraz dwoistość nazw o zbliżonej fonetyce (np. jap. Kunashiri; ros. Kunaszyr; ajn. Kunasiru, Kunasir; dosł. 'czarna wyspa'[6]) regionu Hokkaido i Kuryli Południowych jest wynikiem późnej kolonizacji (dopiero od końca XVIII w.) tych terenów zarówno przez Japończyków, jak i Rosjan. W obu językach nakładano wymowę własną (w japońskim stosowano ponadto zapis pismem fonetycznym katakana jako słów obcych lub dopasowywano do zapisu znaki kanji w funkcji fonetycznej ateji) na oryginalne nazwy w języku Ajnów, którzy zamieszkiwali te tereny od tysięcy lat[7].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Półwysep Notsuke (z satelity Landsat) -
Zatoka Notsuke -
Zachód słońca nad Shunkunitai
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ National Geographic Atlas of the World. Washington D.C.: National Geographic Society, 1996, s. 85. ISBN 0-7922-3036-1.
- ↑ 日本地図 Atlas of Japan. Tokyo: Shueisha, 1990, s. 74-75.
- ↑ Shunkunitai. travel-around-japan.com., 2014. [dostęp 2014-12-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
- ↑ a b Nemuro Peninsula Tourist Attractions. JapanGuides.net. [dostęp 2014-12-04]. (ang.).
- ↑ Japan. Ramsar, 2014. [dostęp 2014-12-23]. (ang.).
- ↑ Ainu-English Dictionary. 2009. [dostęp 2014-12-14]. (ang.).
- ↑ Japan: Profile of a Nation. Tokyo, New York, London: Kodansha International Ltd., s. 11. ISBN 4-7700-1892-4.