Nigdy nie ocieraj łez bez rękawiczek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nigdy nie ocieraj łez bez rękawiczek
Torka aldrig tårar utan handskar
Ilustracja
Adam Lundgren i Adam Pålsson – odtwórcy głównych ról w miniserialu (2013)
Gatunek

dramat

Kraj produkcji

Szwecja

Oryginalny język

szwedzki

Twórcy

Jonas Gardell

Główne role

Adam Pålsson
Adam Lundgren

Liczba odcinków

3

Liczba serii

1

1. Miłość
2. Choroba
3. Śmierć
Produkcja
Produkcja

Sveriges Television (SVT)
Finland Svenska Television (FST)
Norsk Rikskringkasting (NRK)
Nordvisionsfonden

Reżyseria

Simon Kaijser

Scenariusz

Jonas Gardell

Narracja

Björn Kjellman

Muzyka

Andreas Mattsson

Zdjęcia

Stefan Kullänger

Scenografia

Jan Olof Ågren

Czas trwania odcinka

174 min (każdy odcinek po ok. 60 min)

Pierwsza emisja
Kraj oryginalnej emisji

Szwecja

Data premiery

8 października 2012

Stacja telewizyjna

SVT1

Pierwsza emisja

8 października 2012 – 22 października 2012

Lata emisji

2012

Status

zakończony

Format obrazu

16:9

Format dźwięku

Dolby Digital 5.1

Strona internetowa

Nigdy nie ocieraj łez bez rękawiczek (tytuł szwedzki: Torka aldrig tårar utan handskar, tytuł angielski: Don’t Ever Wipe Tears Without Gloves) – szwedzki trzyodcinkowy miniserial telewizyjny, w reżyserii Simona Kaijsera z 2012 roku. Pierwszy odcinek wyemitowano na kanale SVT1 8 października, kolejne: 15 października i 22 października[1].

Serial pokazuje początki epidemii AIDS w 1980 roku w sztokholmskiej społeczności gejowskiej. Dramat jest oparty na trylogii szwedzkiego pisarza Jonasa Gardella, który stworzył również scenariusz do serialu[2].

We wrześniu 2013 roku poinformowano, że stacja BBC kupiła wszystkie odcinki serialu, a jego pierwszą część wyemitowano 2 grudnia 2013 roku na kanale BBC Four, dzień po Światowym Dniu AIDS[3]. Serial w Polsce miał swoją premierę w 2015 roku, na stronie internetowej VOD – OutFilm, należącej do polskiego dystrybutora Tongariro Releasing.

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Odcinek 1. Miłość (Kärleken)
19-letni Rasmus (Adam Pålsson) na co dzień mieszka na wsi. Wybiera się na studia do Sztokholmu. Gdy tylko zamieszkuje w stolicy kraju, rozpoczyna poszukiwania społeczności gejowskiej. Poznaje Paula (Simon J. Berger), który zaprasza studenta na rodzinne przyjęcie. W mieszkaniu mężczyzny Rasmus spotyka Benjamina (Adam Lundgren), młodego człowieka, który stara się pogodzić swój homoseksualizm i wiarę jako Świadek Jehowy. Mężczyźni zakochują się w sobie[4].

Odcinek 2. Choroba (Sjukdomen)
Rasmus i Benjamin postanawiają ze sobą zamieszkać. Mass media informują społeczeństwo, że AIDS zaczął się rozprzestrzeniać wśród homoseksualistów, którzy uprawiają seks bez zabezpieczenia. Rasmus profilaktycznie wykonuje test. Wychodzi pozytywny. Gdy student okazuje się być zakażony HIV, Benjamin decyduje się powiedzieć rodzicom i członkom wiary, że jest gejem, chce w pełni wspierać ukochanego partnera. Gdy mężczyzna dokonuje coming outu, zostaje wyrzucony przez kościół, który nakazuje rodzicom Benjamina, by zerwali kontakt z synem, jeżeli nadal chcą pozostać w zborze[5].

Odcinek 3. Śmierć (Döden)
Paul i Rasmus umierają przez AIDS. Pogrzeb Paula jest bardzo uroczysty, wyniosły. Benjamin jest wstrząśnięty śmiercią ukochanego partnera. Chce uczestniczyć w pogrzebie Rasmusa, jednak nie akceptują tej propozycji rodzice zmarłego. W odcinku zawarto także kilka refleksji, mających miejsce dwadzieścia lat po pogrzebie Rasmusa, których narratorem jest Benjamin[6].

Obsada[edytuj | edytuj kod]

W pozostałych rolach[7]:

Tytuł serialu[edytuj | edytuj kod]

Tytuł odnosi się do jednej z początkowych scen w pierwszym odcinku serialu. Rok 1980. Dwie pielęgniarki, ubrane w ciężkie, ochronne kombinezony, opiekują się mężczyzną z AIDS. Jedna z nich bardzo przeżywa ból i cierpienie chorego człowieka, ociera łzę z oka. Druga pielęgniarka widząc całą sytuację gani koleżankę, by „nigdy nie ocierać łez bez rękawiczek”, odzwierciedla to strach o zdrowie ludzi opiekujących się chorymi na HIV/AIDS w tamtym czasie[8].

Recenzje[edytuj | edytuj kod]

W Szwecji serial miał 34% udziału w rynku. Otrzymał dobre recenzje od szwedzkich mediów. Jest uznawany za produkcję, która podnosi świadomość na temat HIV i AIDS w społeczeństwie szwedzkim. Ponadto został doceniony przez członków społeczności LGBT za przedstawienie kryzysu AIDS w latach 80. w Sztokholmie[9].

Po emisji serialu przez BBC, londyński magazyn Time Out ocenił pierwszy odcinek na 4 z 5 możliwych gwiazdek[10]. The Daily Telegraph również przyznał 4 gwiazdki, chwaląc m.in. zdjęcia[11]. The Independent porównał serial z amerykańskim miniserialem Anioły w Ameryce[12].

Nagrody i nominacje[edytuj | edytuj kod]

Kategoria Festiwal Rezultat
Audience Award Séries Mania Festival in Paris 2013 Wygrana[13]
Best TV drama Kristallen 2013 Wygrana[14]

Dramat był nominowany do Prix Europe w październiku 2013 na festiwalu w Berlinie, jednak nie zdobył żadnej nagrody.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. BBC - BBC Four acquires Don't Ever Wipe Tears Without Gloves - Media Centre [online], www.bbc.co.uk [dostęp 2016-08-06] [zarchiwizowane z adresu 2016-12-21].
  2. Spektra, Aidsdrama ska ge bögarna upprättelse [online], 2 października 2012 [dostęp 2016-08-06].
  3. Jesse Whittock, BBC buys new Swedish drama as SVT unveils int'l unit - TBI Vision [online], 11 września 2013 [dostęp 2016-08-06] (ang.).
  4. Nigdy nie ocieraj łez bez rękawiczek - 1. Miłość [online], OutFilm.pl [dostęp 2016-08-06] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-16].
  5. Nigdy nie ocieraj łez bez rękawiczek - 2. Choroba [online], OutFilm.pl [dostęp 2016-08-06] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-12].
  6. Nigdy nie ocieraj łez bez rękawiczek - 3. Śmierć [online], OutFilm.pl [dostęp 2016-08-06] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-12].
  7. Nigdy nie ocieraj łez bez rękawiczek / Torka aldrig tårar utan handskar. [dostęp 2016-08-06].
  8. Marit Lindqvist, Jonas Gardell: Torka aldrig tårar utan handskar [online], 15 sierpnia 2012 [dostęp 2016-08-06].
  9. Benjamin Cohen, Don’t Ever Wipe Tears Without Gloves: The TV show you must not miss [online], 1 grudnia 2013 [dostęp 2016-08-06].
  10. Anna Smith, Don’t Ever Wipe Tears Without Gloves [online], 25 listopada 2013 [dostęp 2016-08-06].
  11. Sarah Rainey, Don't Ever Wipe Tears Without Gloves, episode one, BBC Four, review [online], 2 grudnia 2013 [dostęp 2016-08-06].
  12. Ellen E. Jones, Don't Ever Wipe Tears without Gloves, BBC4 - TV Review [online], 3 grudnia 2013 [dostęp 2016-08-06] (ang.).
  13. Internationella framgångar för SVT:s program [online] [dostęp 2016-08-06].
  14. Vinnare | Kristallen [online], 4 grudnia 2013 [dostęp 2016-08-06] [zarchiwizowane z adresu 2013-12-04].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]