Nikołaj Czusowskoj

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nikołaj Czusowskoj
Николай Чусовской
major major
Data i miejsce urodzenia

10 maja 1910
Ułus niurbiński

Data i miejsce śmierci

26 lipca 1977
Jakuck

Przebieg służby
Lata służby

1928–46, 1952–57

Siły zbrojne

Armia Czerwona

Stanowiska

dowódca kompanii,
dowódca batalionu

Główne wojny i bitwy

walki nad Chasanem,
II wojna światowa

Późniejsza praca

funkcjonariusz partyjny

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej II klasy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal „Za zdobycie Berlina” Medal „Za wyzwolenie Warszawy”
Multimedia w Wikimedia Commons

Nikołaj Nikołajewicz Czusowskoj (ros. Николай Николаевич Чусовской; ur. 27 kwietnia?/10 maja 1910 we wsi Aleksandrowka w ułusie niurbińskim, zm. 26 lipca 1977 w Jakucku) – radziecki wojskowy, major, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w jakuckiej rodzinie chłopskiej. Wcześnie stracił ojca, skończył tylko kilka klas szkoły, od wieku 9 lat pracował jako robotnik rolny. W wieku 14 lat stracił matkę, później zajmował się gospodarstwem rolnym. W 1927 został skierowany przez Komsomoł do szkoły partyjnej, później pracował w milicji, w 1928 wstąpił ochotniczo do Armii Czerwonej. Ukończył szkołę wojskową w Jakucku, później był w niej młodszym dowódcą, w 1931 został członkiem partii komunistycznej, w 1935 ukończył szkołę piechoty w Omsku. Służył w 26 Dywizji Strzelców w 1 Samodzielnej Armii Czerwonego Sztandaru jako dowódca plutonu i dowódca kompanii w 78 pułku strzelców w mieście Woroszyłow (obecnie Ussuryjsk) w stopniu porucznika, w 1937 skończył 6-miesięczne kursy wojsk pancernych. Latem 1938 w składzie 120 samodzielnego batalionu moździerzowego uczestniczył w walkach z Japończykami nad jeziorem Chasan, później był dowódcą kompanii czołgów 77 samodzielnego batalionu moździerzowego w stopniu starszego porucznika, latem 1942 został zastępcą dowódcy batalionu 721 pułku strzelców z 205 Dywizji Strzelców, na początku 1944 w stopniu kapitana został skierowany na 3 Front Ukraiński do wojny z Niemcami.

Od maja 1944 do końca wojny walczył w składzie 172 gwardyjskiego pułku strzelców w składzie 57 Gwardyjskiej Dywizji Piechoty 8 Gwardyjskiej Armii 1 Frontu Białoruskiego jako zastępca dowódcy i dowódca batalionu. Latem 1944 podczas operacji brzesko-lubelskiej brał udział w forsowaniu zachodniego Bugu, wyzwalaniu Dęblina i forsowaniu Wisły; 1 sierpnia 1944 po sforsowaniu Wisły dowodzony przez niego batalion odparł trzy kontrataki wroga, za co Czusowskoj został odznaczony. Później uczestniczył w walkach o przyczółek warecko-magnuszewski, a w styczniu-lutym 1945 podczas operacji wiślańsko-odrzańskiej dotarł do Odry, forsując rzekę w rejonie Kostrzyna i umacniając się na przyczółku, później do kwietnia brał udział w walkach o ten przyczółek. Potem batalionu Czusowskoja uczestniczył w operacji berlińskiej, gdzie wyróżnił się w bitwie o wzgórza Seelow, zadając wrogowi duże straty i niszcząc wiele jego broni, a 20 kwietnia wdzierając się do Berlina. Po wojnie major Czusowskoj służył w składzie Grupy Wojsk Radzieckich w Niemczech, po czym w sierpniu 1946 został zwolniony do rezerwy.

Po powrocie do Jakucji do 1949 pracował w jakuckim obwodowym komitecie partyjnym, w 1952 ukończył Wyższą Szkołę Partyjną przy KC KPZR, w 1952 został ponownie powołany do armii, służył w rejonowych komendanturach wojskowych w Moskwie, w listopadzie 1957 zwolniono go do rezerwy. Mieszkał w Moskwie, zmarł i został pochowany w Jakucku. W jego rodzinnej wsi jego imieniem nazwano ulicę. W Niurbie i Jakucku postawiono jego popiersie.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Nikołaj_Czusowskoj&oldid=67436816”