Nontronit

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nontronit
Ilustracja
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

(CaO0.5,Na)0.3Fe3+2(Si,Al)4O10(OH)2·nH2O[1]

Twardość w skali Mohsa

1,5 - 2,0

Przełam

muszlowy, łuseczkowaty

Łupliwość

doskonała

Pokrój kryształu

drobny płytkowy, rzadko w postaci kryształów

Układ krystalograficzny

jednoskośny

Właściwości optyczne
Barwa

oliwkowa, oliwkowozielona lub brunatna

Rysa

bezbarwna

Połysk

woskowy,matowy

Współczynnik załamania

α = 1,530 do 1,580 β = 1,555 do 1,612 γ =1,560 do 1,615

Nontronit, montmorillonit żelazowy[2]minerał z grupy minerałów ilastych[3]. Należy do grupy minerałów pospolitych i szeroko rozpowszechnionych.

Nazwa pochodzi od miejscowości Nontron we Francji.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Właściwości[edytuj | edytuj kod]

Zazwyczaj tworzy drobne kryształy o pokroju łuseczkowatym lub płytkowym. Występuje w skupieniach ziemistych, zbitych, łuseczkowatych. Rozpuszcza się w HCl, wytrącając osad. Jest izomorficzny z montmorillonitem.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Powstaje w procesie hydrotermalnego przeobrażenia krzemianów, powstałych w wyniku wietrzenia bazaltów, kimberlittów i innych skał ultramaficznych, w słabo drenowanych glebach wzbogaconych w popioły wulkaniczne. Minerały współwystępujące: kwarc, opal, hornblenda, pirokseny, oliwin, miki, kaolinit.

Miejsca występowania:

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

  • kamień kolekcjonerski,
  • interesuje naukowców.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Żaba, Ilustrowany słownik skał i minerałów, Katowice,: Wideograf II, 2003, ISBN 83-7183-174-9.
  • Andrzej Bolewski, Andrzej Manecki, Rozpoznawanie minerałów, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1990, ISBN 83-220-0405-2.
  • Multimedialna Encyklopedia Powszechna 2003r.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]