Okręty podwodne typu 201
.jpg)
| |
| Kraj budowy | |
|---|---|
| Projekt | |
| Stocznia | |
| Zbudowane |
trzy |
| Użytkownicy | |
| Wyrzutnie torpedowe: • dziobowe |
|
| Załoga |
21 oficerów i marynarzy |
| Wyporność: | |
| • na powierzchni |
395 ton |
| • w zanurzeniu |
433 ton |
| Długość |
42 metry |
| Szerokość |
4,6 metra |
| Napęd: | |
| 2 silniki Diesla Mercedes-Benz 1 silnik elektryczny 1 wał napędowy | |
| Prędkość: • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg: | |
| • na powierzchni |
3800 Mm @ 8 węzłów na chrapach |
Okręty podwodne typu 201 – pierwszy powojenny typ niemieckich okrętów podwodnych. Zaprojektowane przez biuro konstrukcyjne IKL okręty, w znacznym stopniu czerpały z konstrukcji produkowanych pod koniec wojny przybrzeżnych jednostek typu XXIII. W związku z założeniem, że ich podstawowym teatrem działań będą płytkie wody Bałtyku, kadłub oraz wyposażenie jednostek wymagało zastosowania stali o minimalnej sygnaturze magnetycznej. Wybrana jednak do ich produkcji stal niemagnetyczna okazała się bardzo nieodporna na korozję, stąd też jednostki te zostały wycofane ze służby i pocięte na złom w roku 1971.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). ABC-CLIO, marzec 2007, s. 325. ISBN 1-85109-563-2.