Opactwo św. Piotra w Solesmes

Opactwo św. Piotra w Solesmes
	; Budynek opactwa
Państwo	Francja
Miejscowość	Solesmes
Kościół	rzymskokatolicki
Rodzaj klasztoru	opactwo
Właściciel	benedyktyni
Prowincja	Kongregacja Solesmeńska
Opat	Dom Philippe Dupont OSB
Fundator	Geoffroy, Lord Sablé
Data budowy	1010
Data zamknięcia	1791
Data zburzenia	1832 (częściowo)
Data reaktywacji	1833
	Położenie na mapie Francji Opactwo św. Piotra w Solesmes
	47°51′08″N 0°18′11″E/47,852222 0,303056
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Film z fasadą opactwa.

Opactwo św. Piotra w Solesmes – męski klasztor benedyktyński w Solesmes, we Francji, ufundowany w 1010 roku, zamknięty podczas Rewolucji Francuskiej w 1791 roku, a następnie reaktywowany w 1833 roku. Słynie przede wszystkim ze śpiewu chorału gregoriańskiego. Jest opactwem macierzystym Kongregacji Solesmeńskiej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Opactwo zostało ufundowane w 1010 roku przez Geoffroya z Sablé. Zniszczone zostało przez wojska angielskie podczas wojny stuletniej. Zostało jednak odbudowane w zmienionej postaci^[1].

W 1664 opactwo dołączyło do Kongregacji św. Maura^[2].

Likwidację opactwa przyniosła Rewolucja francuska, której władze zmusiły mnichów do opuszczenia klasztoru w 1791 roku.

Klasztor został reaktywowany w 1833 roku przez Dom Prospera Guérangera. Doprowadził on do ponownego rozkwitu opactwa, co umożliwiło powstanie nowych fundacji i reaktywację zamkniętych klasztorów^[3]. Między innymi w 1866 otwarto żeńskie opactwo św. Cecylii w Solesmes, zaś najnowszą fundacją opactwa jest klasztor św. Benedykta w Palendriai, ufundowany w 1998 roku.

Kongregacja Solesmeńska[edytuj | edytuj kod]

Klasztor stanął na czele powołanej w 1837, przez papieża Grzegorza XVI w brewe Innumeras inter nowej benedyktyńskiej Kongregacji Francuskiej, której zadaniem miało być odnowienie wiedzy o starożytności kościelnej, przywrócenie z zapomnienia, w które popadły, zdrowych tradycji prawa kanonicznego i świętej liturgii, potwierdzenie z niezmienną stałością i obrona przeciw wszelkim napadom nowinkarstwa prawa i przepisów Stolicy Świętej^[4]

Solesmes stało się miejscem odnowy liturgii łacińskiej i chorału gregoriańskiego, poprzez usunięcie powstałych z biegiem czasu zniekształceń i przywrócenia śpiewu do pierwotnej postaci^[5]. Opactwo zainicjowało też odrodzenie francuskiego monastycyzmu, zniszczonego po Rewolucji Francuskiej.

Opaci klasztoru po reaktywacji[edytuj | edytuj kod]

#	Imię i nazwisko	Od	Do
1	Dom Prosper Guéranger	1837	1875
2	Dom Charles Couturier	1875	1890
3	Dom Paul Delatte	1890	1921
4	Dom Germain Cozien	1921	1959
5	Dom Jean Prou	1959	1992
6	Dom Philippe Dupont^[6]	1992	–