Przejdź do zawartości

Opactwo św. Piotra w Solesmes

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Opactwo św. Piotra w Solesmes
Ilustracja
Budynek opactwa
Państwo

 Francja

Miejscowość

Solesmes

Kościół

rzymskokatolicki

Rodzaj klasztoru

opactwo

Właściciel

benedyktyni

Prowincja

Kongregacja Solesmeńska

Opat

Dom Philippe Dupont OSB

Fundator

Geoffroy, Lord Sablé

Data budowy

1010

Data zamknięcia

1791

Data zburzenia

1832 (częściowo)

Data reaktywacji

1833

Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Opactwo św. Piotra w Solesmes”
Ziemia47°51′08″N 0°18′11″E/47,852222 0,303056
Strona internetowa
Film z fasadą opactwa.

Opactwo św. Piotra w Solesmes – męski klasztor benedyktyński w Solesmes, we Francji, ufundowany w 1010 roku, zamknięty podczas Rewolucji Francuskiej w 1791 roku, a następnie reaktywowany w 1833 roku. Słynie przede wszystkim ze śpiewu chorału gregoriańskiego. Jest opactwem macierzystym Kongregacji Solesmeńskiej.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Opactwo zostało ufundowane w 1010 roku przez Geoffroya z Sablé. Zniszczone zostało przez wojska angielskie podczas wojny stuletniej. Zostało jednak odbudowane w zmienionej postaci[1].

W 1664 opactwo dołączyło do Kongregacji św. Maura[2].

Likwidację opactwa przyniosła Rewolucja francuska, której władze zmusiły mnichów do opuszczenia klasztoru w 1791 roku.

Klasztor został reaktywowany w 1833 roku przez Dom Prospera Guérangera. Doprowadził on do ponownego rozkwitu opactwa, co umożliwiło powstanie nowych fundacji i reaktywację zamkniętych klasztorów[3]. Między innymi w 1866 otwarto żeńskie opactwo św. Cecylii w Solesmes, zaś najnowszą fundacją opactwa jest klasztor św. Benedykta w Palendriai, ufundowany w 1998 roku.

Klasztor stanął na czele powołanej w 1837, przez papieża Grzegorza XVI w brewe Innumeras inter nowej benedyktyńskiej Kongregacji Francuskiej, której zadaniem miało być odnowienie wiedzy o starożytności kościelnej, przywrócenie z zapomnienia, w które popadły, zdrowych tradycji prawa kanonicznego i świętej liturgii, potwierdzenie z niezmienną stałością i obrona przeciw wszelkim napadom nowinkarstwa prawa i przepisów Stolicy Świętej[4]

Solesmes stało się miejscem odnowy liturgii łacińskiej i chorału gregoriańskiego, poprzez usunięcie powstałych z biegiem czasu zniekształceń i przywrócenia śpiewu do pierwotnej postaci[5]. Opactwo zainicjowało też odrodzenie francuskiego monastycyzmu, zniszczonego po Rewolucji Francuskiej.

Opaci klasztoru po reaktywacji

[edytuj | edytuj kod]
# Imię i nazwisko Portret Od Do
1 Dom Prosper Guéranger 1837 1875
2 Dom Charles Couturier 1875 1890
3 Dom Paul Delatte 1890 1921
4 Dom Germain Cozien 1921 1959
5 Dom Jean Prou 1959 1992
6 Dom Philippe Dupont[6] 1992

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. History:The Middle Ages
  2. History: Modern era
  3. History: Contemporary era
  4. Duch Solesmes. W: Paweł Milcarek: Historia Mszy.
  5. Metoda Solesmes
  6. Abbots of Solesmes

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]