Organizacja Tajnej Armii

Organisation de l’Armée Secrète
	OAS
Państwo	Francja
	Historia
Data sformowania	11 lutego 1961
Data rozformowania	1962
Pierwszy dowódca	Raoul Salan
	Dane podstawowe
	Multimedia w Wikimedia Commons

Organizacja Tajnej Armii (fr. Organisation de l’Armée Secrète, OAS) – francuska grupa terrorystyczna działająca w latach 1961–1962^[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Została założona w lutym 1961 roku w Madrycie. Jej liderem był generał Raoul Salan będący jednym z liderów nieudanego puczu z kwietnia tego samego roku^[2]. Głównym celem Organizacji Tajnej Armii było powstrzymanie procesu dekolonizacji imperium francuskiego (ze szczególnym uwzględnieniem obszaru Algierii). Organizacja błędnie utożsamiana jest wyłącznie ze skrajną prawicą. W jej skład weszli reprezentanci całego szeregu nurtów ideowych i politycznych (nazywano ich oasowcami). Generał Salan identyfikował się jednoznacznie jako socjalista i republikanin, Georges Bidault, prezydent Narodowej Rady Ruchu Oporu, politycznej przybudówki OAS, łączył chrześcijańską demokrację z hiszpańskim republikanizmem. Głosy wsparcia płynęły także ze strony najbliższych współpracowników Charles’a de Gaulle’a, m.in. od francuskiego premiera Michela Debré^[3].

Członkowie grupy przeprowadzili szereg zamachów bombowych i morderstw na terenie Francji i Algierii. Obiektem nieudanego zamachu był m.in. prezydent Charles de Gaulle^[1]. Już po ogłoszeniu niepodległości przez Algierię, w lipcu 1962 roku przeprowadziła serię zamachów w Oranie. Fala terroryzmu w wydaniu OAS sprowokowała oddziały regularnej armii algierskiej i cywilnych Algierczyków do ataków na pozostałych w kraju Francuzów. Akty przemocy doprowadziły do masowego (z kraju wyjechało 900 tysięcy osób) exodusu ludności francuskiej z terenów byłej kolonii^[4]. Wraz z exodusem Francuzów z Algierii doszło do przeniesienia struktur Organizacji Tajnej Armii do Francji, gdzie jeszcze w tym samym roku została ona rozbita w wyniku działań francuskich służb. Członkowie rozbitej grupy zmienili nazwę na Komitet Ruchu Oporu i przenieśli swoje działania na obszar Europy. Na czele Krajowego Komitetu Ruchu Oporu stanął Georges Bidault. Także ta grupa zaprzestała działalności, spowodowane było to jej rozbiciem przez policję w połowie lat 60^[1].

Jeden z terrorystów OAS, Georges Watin, był prawdopodobnie pierwowzorem postaci Szakala z powieści Fredericka Forsytha^[5].

Organizacja[edytuj | edytuj kod]

Struktura dowodzenia[edytuj | edytuj kod]

Grupa	Rola	Szef	Skład
ODM Organisation-Des-Masses Organizacja Mas	Rekrutacja	Pułkownik Jean Gardes Michel Leroy	–
APP Action-Psychologique-Propagande Akcja Psychologiczno-Propagandowa	Propaganda	Jean-Jacques Susini	-Komando Z (Z od Jean-Marcel Zagamé, dowódcy polowego)
ORO Organisation-Renseignement-Opération Organizacja Wywiadu i Planowania -BCR Centralne Biuro Wywiadowcze - BAO Biuro Planowania Akcji	Planowanie i Wywiad	Jean-Claude Perez Jean Lalanne (BCR) Roger Degueldre (BAO) Albert Dovecar (Delta 1)	-Komando Delta (D od Roger Degueldre, dowódcy) Delta 1 Delta 2 Delta 3

Ważniejsi oficerowie[edytuj | edytuj kod]

Generał Raoul Salan

ps. „Soleil” („Słońce” od Ludwika XIV)

Szef Sztabu

Generał Paul Gardy

Szef sztabu

pułkownik Godard

Szef pomocy medycznej

Doktor Jean-Claude Perez

Dyrektor ORO

kapitan Jean-Marie Curutchet

Dyrektor ORO (zastąpiony przez Pereza)

Pułkownik Jean Gardes

Dyrektor ODM

Jean-Jacques Susini

Dyrektor APP

Będący w Algierii[edytuj | edytuj kod]

Dystrykt Oranu[edytuj | edytuj kod]

Generał Edmond Jouhaud

Dowódca Oddziałów „Guillaume”

Pomoc Medyczna

Charles Micheletti

Cywile

Pułkownik Dufour

Zmiennik Gen. Jouhaud’a

Generał Gardy

Kapitan Pierre Sergent