Oriol Junqueras

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Oriol Junqueras
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 kwietnia 1969
Barcelona

Przynależność polityczna

Republikańska Lewica Katalonii

podpis
Multimedia w Wikimedia Commons
Oriol Junqueras podczas demonstracji na rzecz samostanowienia Katalończyków w Brukseli w 2009

Oriol Junqueras i Vies (ur. 11 kwietnia 1969 w Barcelonie) – hiszpański i kataloński polityk, historyk oraz nauczyciel akademicki, propagator niepodległości Katalonii, deputowany do Parlamentu Europejskiego, parlamentarzysta krajowy, przewodniczący Republikańskiej Lewicy Katalonii, wicepremier w rządzie regionalnym.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Uzyskał licencjat z historii najnowszej i współczesnej oraz doktorat[1] z historii myśli ekonomicznej na Uniwersytecie Autonomicznym w Barcelonie. Został nauczycielem akademickim w katedrze historii najnowszej i współczesnej UAB. Jako historyk współpracował w charakterze konsultanta i komentatora z programami En Guàrdia, El nas de Cleòpatra (Catalunya Ràdio), Minoria absoluta, Tu Diràs i El favorit (m.in. w RAC 1 i TV3).

Został współpracownikiem inicjatywy Sobirania i Progrés. W styczniu 2009 nominowany przez Republikańską Lewicę Katalonii (ERC) na lidera współtworzonej przez tę partię listy Esquerra dels Pobles-Verds w wyborach do PE[2]. W głosowaniu z czerwca 2009 uzyskał mandat eurodeputowanego, przystępując do grupy zielonych i regionalistów. Mandat sprawował do 31 grudnia 2011[3].

Został później posłem do katalońskiego parlamentu (utrzymując mandat w następnych wyborach) i przewodniczącym ERC. W 2016 objął stanowisko wiceprzewodniczącego Generalitat de Catalunya oraz ministra finansów i gospodarki w regionalnym rządzie[4]. Gabinet ten został odwołany w październiku 2017 decyzją hiszpańskiego premiera. 2 listopada 2017 został tymczasowo aresztowany razem z grupą innych byłych ministrów katalońskich pod zarzutami m.in. wszczęcia buntu[5]. Proces w tej sprawie rozpoczął się w lutym 2019[6].

W wyborach z kwietnia tego samego roku, pozostając osobą tymczasowo aresztowaną, uzyskał mandat posła do Kongresu Deputowanych[7]. W maju 2019 został natomiast wybrany do PE IX kadencji jako lider listy wyborczej Ahora Repúblicas[8], nie objął jednak początkowo mandatu z uwagi na spór co do legalności jego wyboru[9].

W październiku 2019 został uznany za winnego przestępstw związanych z buntem i sprzeniewierzeniem środków publicznych; skazano go na karę 13 lat pozbawienia wolności, orzekając też zakaz pełnienia funkcji publicznych[10]. W grudniu 2019 Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej uznał, że politykowi przysługuje immunitet jako eurodeputowanemu, chociaż nie mógł formalnie objąć mandatu[11]. Na początku stycznia 2020 Parlament Europejski uznał go za legalnie wybranego europosła ze skutkiem od początku kadencji[12]. Ostatecznie jednak przewodniczący PE wygasił jego mandat[13] (ze skutkiem na 2 stycznia 2020)[3]. W czerwcu 2021 socjalistyczny rząd Pedra Sáncheza (korzystający w parlamencie ze wsparcia katalońskich separatystów z ERC) podjął wzbudzającą kontrowersje decyzję o ułaskawieniu dziewięciu katalońskich polityków, w tym Oriola Junquerasa[14].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Els catalans i Cuba
  • La presó model de Barcelona
  • La batalla de l'Ebre
  • Manel Girona
  • Banc de Barcelona
  • Canal d'Urgell

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Economia i pensament econòmic a la Catalunya de l'alta edat moderna (1520–1630). tdx.cat. [dostęp 2019-05-28]. (kat.).
  2. ↑ Ridao: Junqueras és una persona preparada, coneguda i sobiranista de debò. vilaweb.cat, 26 stycznia 2009. [dostęp 2019-04-29]. (kat.).
  3. ↑ a b Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2019-04-29].
  4. ↑ Así será el primer Govern Puigdemont. lavanguardia.com, 9 stycznia 2016. [dostęp 2019-04-29]. (kat.).
  5. ↑ Hiszpania: Zatrzymano ośmiu ministrów rządu Katalonii. Carles Puigdemont ścigany ENA. polskatimes.pl, 4 listopada 2017. [dostęp 2019-04-29].
  6. ↑ Catalan independence leaders moved to Madrid jails ahead of trial. elpais.com, 1 lutego 2019. [dostęp 2019-04-29]. (ang.).
  7. ↑ Un Congreso casi paritario: estos son los nombres de los nuevos diputados por provincias. elespanol.com, 29 kwietnia 2019. [dostęp 2019-04-29]. (hiszp.).
  8. ↑ Eurodiputados elegidos en España en las Elecciones al Parlamento Europeo 2019. 20minutos.es, 27 maja 2019. [dostęp 2019-05-28]. (hiszp.).
  9. ↑ Katalońscy separatyści przegrali przed unijnym sądem. tvn24.pl, 2 lipca 2019. [dostęp 2019-07-02].
  10. ↑ Sam Jones: Violent clashes over Catalan separatist leaders' prison terms. theguardian.com, 14 października 2019. [dostęp 2019-10-17]. (ang.).
  11. ↑ Catalan party calls for release of jailed leader after immunity ruling. theguardian.com, 18 grudnia 2019. [dostęp 2019-12-20]. (ang.).
  12. ↑ Parliament to recognize jailed Catalan separatist as MEP next week. politico.eu, 6 stycznia 2020. [dostęp 2020-01-07]. (ang.).
  13. ↑ Szef europarlamentu wygasił mandat Katalończyka. „Jesteśmy ogromnie rozczarowani”. tvn24.pl, 14 stycznia 2020. [dostęp 2020-01-15].
  14. ↑ Spanish government pardons nine jailed Catalan leaders. theguardian.com, 22 czerwca 2021. [dostęp 2021-06-22]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Oriol_Junqueras&oldid=68919142”