Oskar Mehlem

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Oskar Mehlem
Oskar de Mehlem
kapitan piechoty kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia

21 listopada 1893
Nagyszőllős

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

3 Pułk Piechoty
37 Pułk Piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
III powstanie śląskie

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi

Oskar de Mehlem (ur. 21 listopada 1893 w Nagyszőllős, zm. ?) – kapitan piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Emilii. Ukończył szkołę realną. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich. Służył w III batalionie 3 pułku piechoty w składzie II Brygady. Został chorążym piechoty 15 grudnia 1916, później awansowany do stopnia podporucznika piechoty 1 listopada 1916.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego. Uczestniczył w powstaniach śląskich w stopniu porucznika na stanowisku adiutanta obozu Zawiercie[1]. Został zweryfikowany w stopniu porucznika piechoty[2][3]. W 1923 był oficerem rezerwowym 37 pułku piechoty w garnizonie Kutno[4][5]. Po awansie do stopnia kapitana i przeniesieniu do rezerwy mieszkał we Lwowie.

Jego brat Wiktor (ur. 1898) także został legionistą, poniósł śmierć w bitwie pod Kaniowem w maju 1918[6].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]