Ostrów Brdowski
53°27′03″N 14°35′35″E/53,450833 14,593056.jpg) Ostrów Brdowski (widok od strony południowej) | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Województwo | |
| Akwen |
rzeka Odra (Międzyodrze) |
Położenie na mapie Szczecina  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
| 53°27′03″N 14°35′35″E/53,450833 14,593056
| |
Ostrów Brdowski, inne nazwy: Wyspa Okrętowa, Wyspa Okrętowa Dolna, niewłaściwie Gryfia (do 1945 niem. Patmosinsel) – wyspa rzeczna w Szczecinie, zabudowana obiektami przemysłowymi.
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Po II wojnie światowej wyspa nazywana była Wyspą Okrętową lub Dolną Okrętową, co powodowało, że oficjalna nazwa: Ostrów Brdowski pozostawała niemal nieznana[1]. Ze względu na ponowne połączenie (l.70. XX w.) z wyspą Gryfia groblą zamykającą wschodnie ujście Przekopu Brdowskiego (1931) do Przekopu Mieleńskiego, nazwa tej ostatniej przenoszona jest często także na wyspę Ostrów Brdowski, a obie wyspy traktowane są jako całość[1].
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Wyspa leży na terenie osiedla administracyjnego Drzetowo-Grabowo. Od zachodu Ostrów Brdowski opływany jest przez wody Odry, od wschodu przez wody Przekopu Mieleńskiego. Od południa wyspa ograniczona jest Przekopem Brdowskim, oddzielającym ją od położonej bardziej na południe wyspy Gryfia, z którą jest połączona jedynie wąską groblą komunikacyjną.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Jeszcze na początku XX w. Ostrów Brdowski stanowił integralną część Ostrowa Grabowskiego. W wyniku wykopania: Przekopu Mieleńskiego (1927-29 r.) oraz Przekopu Brdowskiego (1931 r.) stał się samodzielną wyspą[1]. W latach siedemdziesiątych XX w. Brdowski Ostrów połączono groblą komunikacyjną z wyspą Gryfia[1].
Przemysłowe wykorzystanie Ostrowa Brdowskiego rozpoczęło się na przełomie XIX i XX w[1]. Powstał tu zakład przerobu węgla antracytowego (brykietownia)[1]. Część wyspy zajęły zabudowania stoczni "Vulkan"[1]. W 1877 na wyspie wybudowano ośrodek żeglarski[1].
Zniszczenia wojenne podczas II wojny światowej spowodowały, że aż do lat siedemdziesiątych XX w. teren wyspy nie był wykorzystywany ani gospodarczo, ani turystycznie[1]. Impuls do rozwoju Ostrowa Brodowskiego dało ulokowanie na sąsiedniej wyspie Gryfia – Szczecińskiej Stoczni Remontowej "Gryfia" i połączenie jej z tą wyspą groblą[1]. Na północnym krańcu Ostrowa Brdowskiego posadowiono największy dok pływający stoczni "Gryfia" o nośności 17 000 ton, który pozwala na dokowanie statków do 40 000 DWT[2].
W grudniu 2013 rozpoczęto budowę wytwórni fundamentów do morskich farm wiatrowych – ST3 Offshore. W 2015 r. ukończono budowę Mostu Brdowskiego, który połączył Ostrów Brdowski i wyspę Gryfię z lądem stałym[3]. Fabryka dysponowała m.in. najwyższą w Europie suwnicą (120 m wysokości, 1400 t udźwigu)[4]. W 2020 r. sąd ogłosił upadłość firmy[5]. W tym samym roku most przeszedł na własność miasta Szczecin[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j Tadeusz Białecki, Encyklopedia Szczecina (tom I), Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, 1999, ISBN 83-87341-45-2.
- ↑ Prezentacja Morskiej Stoczni Remontowej Gryfia S.A. Szczecin, Świnoujście [online], www.msrgryfia.pl [dostęp 2021-07-15] (pol.).
- ↑ a b Miasto przejmie most Brdowski [online], 24kurier.pl [dostęp 2021-07-15].
- ↑ O nas - ST³ Offshore [online], st3-offshore.com [dostęp 2021-07-15].
- ↑ Postanowieniem Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie [online], ST³ Offshore [dostęp 2021-07-15] (pol.).