Ośrodek Rehabilitacyjno-Edukacyjno-Wychowawczy w Katowicach-Giszowcu
 Budynek Ośrodka od strony ulicy Gościnnej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Gościnna 8 |
| Data założenia |
1 września 1986 |
| Patron | |
| Dyrektor |
Justyna Szymiec |
Położenie na mapie Katowic  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
 50°13′21,9″N 19°03′59,2″E/50,222750 19,066444
| |
| Strona internetowa | |
Ośrodek Rehabilitacyjno-Edukacyjno-Wychowawczy im. Marii Trzcińskiej-Fajfrowskiej – ośrodek wielospecjalistyczny dla niepełnosprawnych dzieci i młodzieży położony w Katowicach przy ulicy Gościnnej 8, na terenie dzielnicy Giszowiec. Został on oddany do użytku w 1986 roku z inicjatywy dr Marii Trzcińskiej-Fajfrowskiej i ówczesnego dyrektora kopalni węgla kamiennego „Staszic” – Zdzisława Sendera. Była to pierwsza tego typu placówka na terenie Polski[1] i przynależy do Polskiego Stowarzyszenia Na Rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Z inicjatywy pediatry i neurologa dziecięcego, a zarazem mieszkanki Giszowca[3] – Marii Trzcińskiej-Fajfrowskiej[1], wraz z pomocą Ludwika Lubowieckiego[4] i Zdzisława Sendera[5] powstał pierwszy w Polsce Dzienny Dom Opieki dla Dzieci Specjalnej Troski. W 1984 roku doszło do wmurowania aktu erekcyjnego. Na uroczystości zgromadziły się władze miejskie i wojewódzkie, dyrektorzy kopalń „Staszic” i „Wieczorek”, orkiestra górnicza i młodzież szkolna[3]. 1 września 1986 roku nastąpiło uroczyste otwarcie placówki przez ministra górnictwa[6]. Dyrektorem została Maria Trzcińska-Fajfrowska[3].
Placówka dziennego pobytu jako pierwsza w Polsce zapewniała niepełnosprawnym dzieciom i młodzieży kompletne leczenie, rehabilitację i naukę w jednym miejscu[7]. Początkowo ośrodek miał charakter osiedlowy, z czasem rozszerzył zasięg i obecnie obejmuje także inne dzielnice Katowic i sąsiednie miasta[8]. W 1994 roku Maria Trzcińska-Fajfrowska, dyrektorka domu specjalnej troski zginęła w wypadku samochodowym na trasie z Krakowa do Zakopanego[7]. Jej następcą została Zyta Jagosz i pełniła funkcję dyrektora do 1999 roku – wówczas stanowisko to objęła Justyna Szymiec[3].
Na cześć zmarłej tragicznie twórczyni 25 marca 1995 roku placówce nadano nazwę: Ośrodek Rehabilitacyjno-Edukacyjno-Wychowawczy im. dr Marii Trzcińskiej-Fajfrowskiej[7]. Wewnątrz ośrodka odsłonięto tablicę pamiątkową poświęconą Jej pamięci[9].
Organizacja placówki[edytuj | edytuj kod]
Ośrodek zapewnia stałą opiekę nad dziećmi i młodzieżą z uszkodzeniami układu nerwowego i upośledzeniem umysłowym[1]. W ramach swojej działalności prowadzi ona następujące punkty:
- Ośrodek rehabilitacyjno-edukacyjno-wychowawczy – ośrodek rehabilitacji dziennej dla dzieci i młodzieży w wieku od 0 do 25 lat, zapewniający edukację i pomoc specjalistów[10],
- Punkt wczesnej interwencji – dla dzieci w wieku od 0 do 7 roku życia z zagrożeniem nieprawidłowego rozwoju, zapewniający pomoc medyczną, rehabilitacyjną, psychologiczną i logopedyczną[11],
- Warsztaty terapii zajęciowej – terapią objętych jest około 30 niepełnosprawnych osób, którzy do swojej dyspozycji mają m.in. pracownie: gospodarstwa domowego i zaradności życiowej, ceramiczną, krawiecką i salę do rehabilitacji ruchowej.
Ponadto w ośrodku prowadzona jest edukacja na poziomie przedszkolnym i podstawowym w podziale na trzy etapy. Placówka dysponuje Salą Doświadczania Świata, muzyczną oraz placem zabaw[12].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Jabłoński 2013 ↓, s. 16.
- ↑ Ośrodek Rehabilitacyjno-Edukacyjno-Wychowawczy im. Marii Trzcińskiej-Fajfrowskiej: Strona główna. www.orew.katowice.pl. [dostęp 2020-11-23]. (pol.).
- ↑ a b c d Tofilska 2016 ↓, s. 147.
- ↑ Ludwik Lubowiecki – mistrz fryzjerski, był współorganizatorem koła TPD w Katowicach Giszowcu, wiele czasu poświęcał dzieciom i młodzieży specjalnej troski. Organizował dla nich pomoc materialną, we współpracy z Izbą Rzemieślniczą i Cechem Rzemiosł Różnych.
- ↑ Zdzisław Sender – ówczesny dyrektor KWK "Staszic", zmarł w 1993 roku.
- ↑ Szejnert 2007 ↓, s. 399.
- ↑ a b c Tofilska 2016 ↓, s. 180.
- ↑ Szejnert 2007 ↓, s. 401.
- ↑ Śląski Urząd Wojewódzki w Katowicach: Ewidencja miejsc pamięci województwa śląskiego: miasto Katowice. www.katowice.uw.gov.pl. [dostęp 2020-06-10]. (pol.).
- ↑ Ośrodek Rehabilitacyjno-Edukacyjno-Wychowawczy im. dr Marii Trzcińskiej-Fajfrowskiej: O Ośrodku. www.orew.katowice.pl. [dostęp 2020-11-23]. (pol.).
- ↑ Ośrodek Rehabilitacyjno-Edukacyjno-Wychowawczy im. dr Marii Trzcińskiej-Fajfrowskiej: Wczesna interwencja. www.orew.katowice.pl. [dostęp 2020-11-23]. (pol.).
- ↑ Ośrodek Rehabilitacyjno-Edukacyjno-Wychowawczy im. dr Marii Trzcińskiej-Fajfrowskiej: Edukacja. www.orew.katowice.pl. [dostęp 2020-11-23]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Leszek Jabłoński (red.), Na trasie Balkan Ekspresu. Giszowiec, Nikiszowiec, Szopienice. Przewodnik po dzielnicach Katowic, Katowice: Urząd Miasta Katowice. Warsztaty Szkolne Zespołu Szkół Poligraficzno-Mechanicznych, 2013, ISBN 978-83-907011-6-5 (pol.).
- Małgorzata Szejnert, Czarny ogród, wyd. pierwsze, Kraków: Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, 2007, ISBN 978-83-240-0896-4.
- Joanna Tofilska, Giszowiec. Monografia historyczna, Katowice: Muzeum Historii Katowic, 2016, ISBN 978-83-64356-19-3.