Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1964 – 4 × 100 m stylem dowolnym mężczyzn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pływanie
4 × 100 m stylem dowolnym mężczyzn
Letnie Igrzyska Olimpijskie 1964
1968
Miejsce

 Japonia
Tokio

Termin

13 października 1964 (eliminacje)
14 października 1964 (finał)

Liczba ekip

13

Obiekt rozgrywek

Yoyogi National Gymnasium

Złoty medal Złoty medal

 Stany Zjednoczone

Srebrny medal Srebrny medal

Wspólna Reprezentacja Niemiec

Brązowy medal Brązowy medal

 Australia

Pływanie na
Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1964
Styl dowolny
100 m mężczyźni kobiety
400 m mężczyźni kobiety
1500 m mężczyźni
Styl grzbietowy
100 m kobiety
200 m mężczyźni
Styl klasyczny
200 m mężczyźni kobiety
Styl motylkowy
100 m kobiety
200 m mężczyźni
Styl zmienny
400 m mężczyźni kobiety
Sztafety – styl dowolny
4 × 100 m mężczyźni kobiety
4 × 200 m mężczyźni
Sztafety – styl zmienny
4 × 100 m mężczyźni kobiety

Sztafeta 4 × 100 m stylem dowolnym mężczyzn – jedna z konkurencji pływackich rozgrywanych podczas XVIII Igrzysk Olimpijskich w Tokio. Eliminacje odbyły się 13 października, a finał 14 października 1964 roku.

Sztafeta amerykańska w składzie Stephen Clark (52,9), Mike Austin (53,9), Gary Ilman (53,4) i Don Schollander (53,0) zdobyła złoty medal i pobiła rekord świata, uzyskawszy czas 3:33,2. Stephen Clark, płynąc na pierwszej zmianie sztafety, ustanowił również rekord globu na dystansie 100 m stylem dowolnym. Wicemistrzami olimpijskimi zostali Niemcy (3:37,2), podczas gdy brąz wywalczyli reprezentanci Australii (3:39,1).

Rekordy[edytuj | edytuj kod]

Przed zawodami rekord świata i rekord olimpijski wyglądały następująco:

Rekord Reprezentacja Czas Miejsce Data
Rekord świata  Stany Zjednoczone
Stephen Clark
Gary Ilman
Richard McDonough
Ed Townsend
3:36,1 Japonia Tokio 18 sierpnia 1963 [1]
Rekord olimpijski nowa konkurencja - - -

W trakcie zawodów ustanowiono następujące rekordy:

Data Etap konkurencji Reprezentacja Czas Rekord
13 października wyścig eliminacyjny 1  Australia
Peter Doak (55,7)
David Dickson (54,7)
John Ryan (55,3)
Bob Windle (54,9)
3:40,6 OR
13 października wyścig eliminacyjny 2  Stany Zjednoczone
Stephen Clark (53,6)
Lary Schulhof (55,6)
Mike Austin (55,3)
Gary Ilman (54,3)
3:38,8 OR
14 października finał  Stany Zjednoczone
Stephen Clark (52,9) =WR
Mike Austin (53,9)
Gary Ilman (53,4)
Don Schollander (53,0)
3:33,2 WR

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Eliminacje[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Wyścig Tor Państwo Zawodnicy Czas Uwagi
1. 2 5  Stany Zjednoczone Stephen Clark (53,6)
Lary Schulhof (55,6)
Mike Austin (55,3)
Gary Ilman (54,3)
3:38,8 Q, OR
2. 1 7  Australia Peter Doak (55,7)
David Dickson (54,7)
John Ryan (55,3)
Bob Windle (54,9)
3:40,6 Q
3. 2 4 Wspólna Reprezentacja Niemiec Horst Löffler (56,0)
Uwe Jacobsen (55,5)
Frank Wiegand (54,2)
Hans-Joachim Klein (55,3)
3:41,0 Q
4. 2 7  Szwecja Lester Eriksson (56,0)
Jan Lundin (55,1)
Bengt Nordwall (55,9)
Per-Ola Lindberg (54,3)
3:41,3 Q
5. 2 3  ZSRR Władimir Bieriezin (56,5)
Władimir Szuwałow (55,6)
Wiktor Siemczenkow (54,9)
Jurij Sumcow (54,8)
3:41,8 Q
6. 1 1  Francja Alain Gottvallès (54,8)
Gérard Gropaiz (55,2)
Robert Christophe (56,3)
Jean-Pascal Curtillet (55,8)
3:42,1 Q
7. 1 2  Japonia Yukiaki Okabe (55,4)
Kunihiro Iwasaki (55,3)
Katsuki Ishihara (56,3)
Tadaharu Goto (55,3)
3:42,3 Q
8. 2 8  Wielka Brytania Bob Lord (56,4)
John Martin-Dye (56,4)
Peter Kendrew (56,0)
Bob McGregor (53,9)
3:42,7 Q
9. 1 3  Węgry Antal Száll (56,7)
Ákos Gulyás (56,2)
László Szlamka (55,9)
Gyula Dobay (54,4)
3:43,2
10. 1 4  Holandia Ron Kroon (55,9)
Vinus van Baalen (55,4)
Jan Jiskoot (56,3)
Johan Bontekoe (56,2)
3:43,8
11. 2 1  Kanada Daniel Sherry (56,1)
Ralph Hutton (57,2)
Ron Jacks (59,0)
Sandy Gilchrist (57,4)
3:49,7
12. 1 5  Meksyk Rafael Hernández (58,7)
Salvador Ruíz (59,5)
Alfredo Guzmán (1:01,8)
Guillermo Echevarría (58,9)
3:58,9
13. 2 2  Peru Luis Paz (58,8)
Carlos Canepa (59,6)
Augusto Ferrero (1:02,8)
Walter Ledgard Jr. (1:01,4)
4:02,6

Finał[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Tor Państwo Zawodnicy Czas Uwagi
złoto 4  Stany Zjednoczone Stephen Clark (52,9) =WR
Mike Austin (53,9)
Gary Ilman (53,4)
Don Schollander (53,0)
3:33,2 WR
srebro 3 Wspólna Reprezentacja Niemiec Horst Löffler (55,8)
Frank Wiegand (54,2)
Uwe Jacobsen (54,8)
Hans-Joachim Klein (52,4)
3:37,2
brąz 5  Australia David Dickson (54,6)
Peter Doak (55,0)
John Ryan (55,3)
Bob Windle (54,2)
3:39,1
4. 1  Japonia Kunihiro Iwasaki (55,8)
Tadaharu Goto (55,2)
Tatsuo Fujimoto (54,9)
Yukiaki Okabe (54,6)
3:40,5
5. 6  Szwecja Bengt Nordwall (56,6)
Lester Eriksson (54,9)
Jan Lundin (54,6)
Per-Ola Lindberg (54,6)
3:40,7
6. 2  ZSRR Wiktor Mazanow (56,3)
Władimir Szuwałow (55,4)
Wiktor Siemczenkow (55,0)
Jurij Sumcow (55,4)
3:42,1
7. 8  Wielka Brytania Bob Lord (56,2)
John Martin-Dye (56,5)
Peter Kendrew (55,8)
Bob McGregor (54,1)
3:42,6
7  Francja Alain Gottvallès (54,0)
Gérard Gropaiz (55,1)
Pierre Canavèse (DSQ; 55,3)
Jean-Pascal Curtillet (54,9)
DSQ

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Historia rekordu świata w sztafecie 4 × 100 m stylem dowolnym mężczyzn. MKOl, 2002-01-18. [dostęp 2017-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]