Płociczno (powiat starogardzki)
53°56′30″N 18°11′37″E/53,941667 18,193611
| wieś | |
 Kościół pw. św. Józefa | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Sołectwo | |
| Liczba ludności (2008) |
41 |
| Strefa numeracyjna |
58 |
| Kod pocztowy |
83-260[2] |
| Tablice rejestracyjne |
GST |
| SIMC |
0162100 |
Położenie na mapie gminy Kaliska  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu starogardzkiego  | |
| 53°56′30″N 18°11′37″E/53,941667 18,193611[1]
| |
Płociczno (niem. Grünthal)[3] – wieś kociewska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim, w gminie Kaliska[4]. Wieś wchodzi w skład sołectwa Cieciorka. Na obszarze wsi znajdują się dwa małe jeziora: Płociczno Małe i Płociczno Duże.
W 1931 roku gmina wiejska Płociczno zajmowała 605,91 ha, a na jej terenie zamieszkiwało 761 osób. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Według stanu na dzień 31 grudnia 2008 r. w Płocicznie zamieszkiwało 41 osób[5].
Wieś należy do rzymskokatolickiej parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Kaliskach[6]. W Płocicznie znajduje się kościół filialny pod wezwaniem św. Józefa z charakterystyczną, hełmiastą kopułą[6]. Powstał on w 1906 z inicjatywy niemieckich mieszkańców wioski, stanowiących do 1920 roku większość mieszkańców. Znajdująca się przy nim figura Chrystusa usytuowana była pierwotnie w zdobionej witrażami altanie w ogrodzie pastora.
Dużą atrakcją są pozostałości kamienno-betonowego kręgu z kolumnami na obwodzie, połączonymi niegdyś grubym łańcuchem, oraz stojącą pośrodku podstawą pomnika, na którym według opowiadań miejscowej ludności, stał posąg marszałka Hindenburga o wysokości 5 metrów. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, przestano dbać o ogród wraz z kamienno-betonowym kręgiem i ulegał on stopniowej degradacji. W młodniku na północ od kościoła znajdują się pozostałości po kręgu, kolumnach oraz podstawa, na której stał wspomniany pomnik[7].
W 2005 przez wieś przeprowadzono szosę w kierunku Chwarzna i Starej Kiszewy[8].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Według rejestru zabytków NID[9] na listę zabytków wpisana jest chata kociewska nr 15, 1869, nr rej.: A-1409 z 31.08.1993.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 102426
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 945 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Płociczno, Dunajki, Kazub - niezwykłe miejsca. [dostęp 2017-04-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-27)].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1614, 2013-02-13. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2014-10-21].
- ↑ Kowalkowski 2010 ↓, s. 209-218.
- ↑ a b Parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Kaliskach. Diecezja Pelplińska. [dostęp 2016-06-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 września 2015)].
- ↑ Kowalkowski 2010 ↓, s. 212.
- ↑ U Szturmowskich. Unijną szosą przez Płociczno. [dostęp 2018-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-16)].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo pomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2022-01-04].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Krzysztof Kowalkowski: Z dziejów GMINY KALISKA oraz wsi do niej należących. Gdynia: Wydawnictwo Region, 2010. ISBN 978-83-7591-134-3.
- Józef Milewski: Kaliska. Informator o gminie w województwie gdańskim. Kaliska: 1992.
- Siedziba gminy: Kaliska
| Wsie | |
|---|---|
| Osady | |
| Osady leśne | |
| Osada wsi |
