Pałacyk Myśliwski Habsburgów w Wiśle
 nr rej. A-477/87 z 16.01.1987 r.[1]
| |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Lipowa |
| Rozpoczęcie budowy |
1897 |
| Ukończenie budowy |
1898 |
Położenie na mapie województwa śląskiego  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie Polski  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} | |
Pałacyk Myśliwski Habsburgów w Wiśle wybudowany został na polanie Przysłop w latach 1897-1898 na polecenie arcyksięcia Fryderyka Habsburga.
Historia
W miejscu tym wcześniej znajdowała się leśniczówka, a od 1855 r. mały domek dla myśliwych. Wiadomo, że w 1853 r. odbyło się na tych terenach polowanie, na którym administrator lasów arcyksiążęcych, hrabia Braidla, ustrzelił dwa głuszce. Fakt ten zainteresował arcyksięcia Albrechta Habsburga, zapalonego myśliwego, i od tego momentu całość gospodarki leśnej na tym terenie podporządkowano hodowli tego gatunku.
Dotychczasowy domek myśliwski stał się za mały i w 1863 r. na polanie powstała nowa leśniczówka – obecna Izba Leśna. W latach 60. XIX w. wybudowano drogę wzdłuż Czarnej Wisełki. Gdy i leśniczówka okazała się za mała, rozpoczęto budowę pałacyku myśliwskiego. Był on drewniany i jednopiętrowy; prawdopodobnie zaprojektował go Albin Teodor Prokop, architekt i radca budowlany przy Urzędzie Komory Cieszyńskiej. Obiekt reprezentował styl tyrolski. Fryderyk Habsburg, bratanek i spadkobierca Albrechta, po raz pierwszy gościł na polanie w 1880 r., a z okazji zakończenia budowy zorganizował polowanie, na którym jego żona Izabela ustrzeliła 30 głuszców.
W 1915 r. w pałacyku gościł cesarz niemiecki Wilhelm II Hohenzollern wraz z feldmarszałkiem Hindenburgiem. W tym samym roku w Wiśle pojawił się arcyksiążę Karol Habsburg, późniejszy cesarz austriacki.
Ostatnie polowanie habsburskie odbyło się w 1916 r. – arcyksiążę Fryderyk ustrzelił wtedy 2 koguty głuszca.
12 listopada 1918 r. pałacyk został splądrowany i okradziony przez miejscową ludność. W niepodległej Polsce przeszedł na własność Skarbu Państwa (konkretnie opiekę nad nim przejęło Nadleśnictwo Wisła).
W 1923 r. Urząd Wojewódzki w Katowicach oddał budynek w dzierżawę górnośląskiemu oddziałowi Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, który po remoncie w 1925 r. otworzył w nim schronisko turystyczne. Schronisko mogło pomieścić 64 osoby, w tym 24 w hotelowych warunkach. Wytyczono wówczas szlaki turystyczne na Baranią Górę, na polanie powstała też skocznia narciarska "Ślązaczka", która jednak nie zachowała się do dnia dzisiejszego. Od 1928 r. corocznie odbywały się na niej konkursy skoków.
Podczas II wojny światowej niemiecka administracja leśna wydzierżawiła pałacyk towarzystwu Wintersportverein z Katowic.
Po wojnie budynek ponownie zaczął działać jako polskie schronisko w 1946 r. W związku ze zwiększeniem ruchu turystycznego w latach 70. XX w. administrujące obiektem PTTK wybudowało obok nowy, znacznie większy budynek. Pałacyk został zamknięty (przez jakiś czas służył jako hotel robotniczy dla ekip budowlanych) i zaczął powoli niszczeć – od całkowitej rozbiórki uchroniły go zabiegi Towarzystwa Miłośników Wisły. W 1985 r. przeniesiono go do centrum Wisły, gdzie od 1987 r. służy jako siedziba wiślańskiego oddziału PTTK.
Obiekt znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej województwa śląskiego w pętli beskidzkiej.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo śląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023.
Bibliografia
- Mirosław Barański: Beskid Śląski. Przewodnik. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2007. ISBN 978-83-89188-71-7.
- Weronika Szewczyk: Wokół Beskidu Śląskiego - przewodnik turystyczny. Wyd. 1. Kraków: Wydawnictwo "Compass", 2012, s. 54. ISBN 978-83-7605-333-2.
- Klimek Andrzej: Ścieżka dydaktyczno-przyrodnicza na Baranią Górę, wyd. Leśny Kompleks Promocyjny "Lasy Beskidu Śląskiego", Nadleśnictwo Wisła, Wisła 2000, ISBN 83-908488-1-3.
Szablon:Dwory, pałace, wieże rycerskie i zamki województwa śląskiego