Pafnucy z Dendery
| mnich męczennik | |
.jpg) Miniatura w Menologium Bazylego II. Biblioteka Watykańska. Rzym. 985. | |
| Data i miejsce urodzenia |
III w. |
|---|---|
| Data śmierci |
IV w. |
| Czczony przez | |
| Wspomnienie | |
Pafnucy z Dendery (kopt. ⲡⲁⲫⲛⲟⲩϯ, zm. IV w.) – egipski eremita, wczesnochrześcijański męczennik, święty.
Biografia[edytuj | edytuj kod]
Pafnucy z Dendery w Tebaidzie był mnichem. Został aresztowany podczas prześladowania chrześcijan za cesarza Dioklecjana, które wybuchło w związku z edyktem z 24 lutego 303 roku. Nakaz aresztowania Pafnucego wydał Arrian, prefekt w Antinoopolis (Górny Egipt). Ze względu na dokonywane przez Panfnucego po uwięzieniu cuda, wielu nawróciło się na chrześcijaństwo. Neofitów zamęczono przed ukrzyżowaniem cudotwórcy. Zachowały się dwie Pasje: koptyjska i grecka. Podważana jest jednak ich wiarygodność[1].
Dzień obchodów[edytuj | edytuj kod]
Bardzo późno wpisany do martyrologiów zachodnich, wspominany był w synaksariach wschodnich wraz z 546 towarzyszami. Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 24 września[1].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Henryk Fros, Franciszek Sowa, Księga imion i świętych, t. 4, Kraków 2000, ISBN 83-7097-671-9, kol. 482-483.