Palazzo in fortezza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rekonstrukcja palazzo in fortezza – Zamku Krzyżtopór

Palazzo in fortezza – specyficzny rodzaj pałacu, posiadający cechy obronne[1]. Zazwyczaj był to budynek pałacowy otoczony umocnieniami typu bastejowego, bastionowego, a w oszczędniejszych realizacjach parkanem i fosą[1]. Idea tego typu budowli narodziła się w okresie renesansu we Włoszech (stąd włoska nazwa) i rozpowszechniła się w Europie[1].


Palazzo in fortezza[edytuj | edytuj kod]

Na obszarze I Rzeczypospolitej rozkwit tego typu budownictwa przypada na koniec XVI i początek XVII wieku, a najbardziej znane to:

Inne:

Według tej idei fortyfikowane były też klasztory i kościoły, np. klasztor na Jasnej Górze.

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Romuald Łuczyński: Zamki, dwory i pałace w Sudetach. Legnica: Stowarzyszenie „Wspólnota Akademicka”, 2008, s. 7. ISBN 978-83-89102-63-8.
  2. Leszek Kajzer, Z problematyki badań założeń typu palazzo in fortezza, Uniwersytet Łódzki
  3. Przebudowany przez Zbąskich i Ciświckich
  4. W posiadaniu Albrechta von Wallensteina, na obszarze Rzeszy, od 1945 r. Polski

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Romuald Łuczyński: Zamki, dwory i pałace w Sudetach. Legnica: Stowarzyszenie „Wspólnota Akademicka”, 2008, ISBN 978-83-89102-63-8.