Palestyna pod panowaniem Bizancjum

Ten artykuł od 2012-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Starożytna Palestyna pod panowaniem Bizancjum przebywała w okresie od 395 do 637.

Historia

Około roku 390 Palestyna dzieliła się na trzy części, nazywane Palaestina Prima (Judea, Samaria, Perea, wybrzeża Morza Śródziemnego ze stolicą w Cezarei Nadmorskiej), Palaestina Secunda (Galilea, Dolina Jezreel, Dolina Jordanu, tereny na wschód od Jordanu i na zachód od Dekapolis, ze stolicą w Scytopolis) oraz Palaestina Tertia (Negew, południe dzisiejszej Jordanii, zachodnia część Synaju, ze stolicą w Petrze). W 395 roku cesarz Teodozjusz umierając podzielił imperium rzymskie na Cesarstwo zachodniorzymskie i Cesarstwo Wschodniorzymskie (czyli Bizancjum). W ten sposób Palestyna przeszła w sferę wpływów Bizantyńczyków.

Bizantyjska prowincja Syria obejmowała ziemie współczesnych państw: południowa część Turcji, Syrii, Libanu, Izraela, Jordanii i Autonomii Palestyńskiej.

Najazd Persów

W 614 roku Persowie prowadzący wojnę z Bizancjum, najechali na Palestynę. Przeciwko Bizantyńczykom wystąpili wówczas żydowscy powstańcy pod wodzą Beniamina, którzy w Jerozolimie wymordowali 90 tysięcy chrześcijan, zburzyli liczne kościoły i klasztory. W latach 614-617 Żydzi sprawowali ograniczoną władzę w Jerozolimie.

W 627 roku palestyńscy Żydzi zawarli tajne porozumienie z Bizancjum. W zamian za wspólną walkę przeciwko Persom, cesarz Herakliusz zapewnił im bezkarność za krzywdy wyrządzone chrześcijanom. W 628 roku na mocy zawartego pokoju Persowie opuścili Palestynę. W 629 roku Palestyna ponownie przeszła pod władzę Bizancjum. Herakliusz nakazał wymordować wszystkich złapanych Żydów. Żydom zabroniono wstępu do Jerozolimy.

Najazd Arabów

W 634 kalif Abu Bakr nakazał swojemu wodzowi Khalid ibn al-Walidowi zająć bizantyjską prowincję Syrię. W czerwcu 634 arabskie wojska wkroczyły do Syrii i po licznych bitwach zdobyły Damaszek. Dalsze podboje powstrzymała śmierć kalifa Abu Bakra, którego następcą został kalif Umar ibn al-Chattab.

W latach 636-640 Palestyna została podbita przez Arabów.

Zobacz też

Starożytność	Kanaan Filistyni
Średniowiecze	Palestyna pod panowaniem Arabów Palestyna pod panowaniem Seldżuków Palestyna pod panowaniem krzyżowców Palestyna w Sułtanacie Egiptu
Nowożytność	Palestyna w Imperium Osmańskim Osadnictwo żydowskie w Palestynie
Współczesność	Mandat Palestyny Sprawa Palestyny w ONZ Wojna domowa w Palestynie Konflikt izraelsko-palestyński Autonomia Palestyńska Państwo Palestyna