Pandareos
| Występowanie | |
|---|---|
| Rodzina | |
| Ojciec | |
| Żona |
Harmotoe |
| Dzieci |
córki, w tym Aedon |
Pandareos (stgr. Πανδάρεος) – postać z mitologii greckiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Jego postać wzmiankowana jest po raz pierwszy w Odysei, pełniejsze wersje mitu pochodzą jednak dopiero od późniejszych autorów i często różnią się między sobą[1][2]. Pandareos mieszkał w Milecie, był synem wieszczka Meropsa[1][2][3]. Ze świątyni Zeusa na Krecie ukradł złotego psa, który kiedyś pilnował kozy Almatei[1][2][3][4]. Uprowadziwszy go, zaprowadził go na górę Sipylos w Lidii i oddał pod opiekę Tantala[1][2]. Kiedy wysłany przez Zeusa Hermes zażądał zwrotu psa, Tantal zaczął kłamać, że zwierzęcia nigdy nie widział[1][2]. W karze za kradzież bogowie pogrzebali Tantala pod górą Sipylos, a Pandareosa zamienili w skałę[1][2][3][4]. Według innej wersji mitu przestraszony Pandareos uciekł wraz z żoną Harmotoe do Aten, a stamtąd na Sycylię, jednak tam w końcu obydwoje dopadła sprawiedliwość wymierzona przez Zeusa[1][2][3].
Osieroconymi córkami Pandareosa miały zaopiekować się zdjęte litością boginie: Afrodyta, Hera, Artemida i Atena[1][3][4]. Dziewczyny zostały później porwane przez harpie i zabrane do podziemia, gdzie zostały oddane w niewolę eryniom[1][3][4]. Tragicznego losu uniknęła tylko jedna, Aedon, która została później żoną Zetosa[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2008, s. 274. ISBN 978-83-04-04673-3.
- ↑ a b c d e f g Vojtech Zamarovský: Bogowie i herosi mitologii greckiej i rzymskiej. Warszawa: Świat Książki, 2003, s. 345. ISBN 83-7183-239-7.
- ↑ a b c d e f Joël Schmidt: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Katowice: Wydawnictwo „Książnica”, 2001, s. 234–235. ISBN 83-7132-526-6.
- ↑ a b c d e Jenny March: Dictionary of Classical Mythology. Oxford: Oxbow Books, 2014, s. 366. ISBN 978-1-78297-635-6.